Stunten in Steenbergen
Wat een weekend, wat een weekend. Zaterdag 09 mei 2009, om 13u30′ komen we aan in Steenbergen. Wat staat ons te wachten? 24u lopen, rondjes van iets meer dan twee kilometer. Mijn wagen mag langst de kant van het parcours staan, ik mag een mooi plekje zoeken voor de tent. Tent? We zijn gekomen om te lopen, een tent dient om te slapen. Dus nikske tent en naar de inschrijving. De vriendelijke dame vraagt me welke afstand ik wens te lopen. Euh…zoveel mogelijk mevrouw.
Vrienden, iets in mij weet het, het gaat vandaag gebeuren. Ik voel me echt wel heel goed, mijn motivatie is GROOT. Aan iedereen zeg ik gewoon dat mijn pr verbeteren ok is, in mijn hoofd denk ik aan 180km en wat meer is, is meegenomen. Het weer is schitterend, de sfeer is ook super en het lijkt wel of iedereen familie is. Zo is het ook een beetje, een ultrafamilie. Langst de weg plaats ik een tafeltje met wat drinken, zout, leo-wafels en druivesuiker. Aan de tafel hangt een A4 blad met de volgende tekst ‘ Never give up’.
Enkele minuten voor ons mogen de mannen van de marathon starten, ik zet me tot een minuut voor de start in de wagen en lees een boekje om te ontspannen. Inlopen hoeft niet vandaag en het rondje kennen we nog van vorig jaar. En we mogen ook van start. Mijn planning, net onder de 10km/u starten en proberen niet te zweten. Proberen zo snel mogelijk een ultraritme te zoeken en zo weinig mogelijk energie verspelen. Aan de bevoorrading nemen wat moet en zonder aarzelen altijd direkt verder.
De eerste rondjes is het moeilijk om een ritme te vinden, iedereen wilt praten en dan ga je eens wat sneller en wat trager. Regelmatig komen de mannen van de marathon ons dubbelen, er is plaats genoeg en elkaar hinderen doen we niet. Op een stukje met oneffen klinkers kies ik de graskant, Anders gaat dat na zoveel uur op de klinkers lopen pijn doen. Mijn nieuwe kousen spannen te hard aan de kuiten, de nieuwe schoenen zijn nog niet genoeg ingelopen. Kleine details die zuur kunnen opbreken als we niet optreden. De kousen plooi ik alvast dubbel aan de bovenkant, ook mijn loopshort is te spannend en ik trek het lint er uit zodat ie wat losser zit.
Een echt leuke sfeer hier, het gaat echt wel gebeuren vandaag (morgen). Prachtig die eendjes met hun kuikentjes langst de weg. Steenbergen is best wel mooi.
De uren verstrijken en berichtjes van supporters worden voorgelezen, bedankt iedereen voor de zoveel berichtjes. Het geeft een boost om te presteren, wetende dat zoveel mensen elk uur volgen waar je zit. Ik zit op een schema van 210km te lopen, de tweede helft zal er wel verval zijn maar het gaat echt wel goed. Na een uur of zeven lopen komt er een heel tof ritme in, ondertussen heb ik mijn oude loopschoenen aangedaan want de voeten branden. De avond is gevallen en het is al een heel pak frisser, in welke positie we lopen weet ik niet maar tijdens de nacht gaat er veel gebeuren. Spijtig genoeg begint mijn maag lastig te doen, ik ben al dikwijls op wc moeten gaan maar nu… Na 50 rondjes ongeveer volgen er wel tien rondjes waar ik elke keer op toilet moet. Mijn achterste doet meer dan pijn, door het zweten pikt het enorm. Hier en daar duiken soms kleine pijntjes op die allemaal snel weer wegtrekken.
Veel mensen zien dat ik er nog heel fris uit zie, en zo voel ik me ook, alles gaat naar wens buiten de maag. Alles wat we eten komt er uit en zo lang zonder eten gaat niet. Bokalen met kaarsjes worden langst heel de omloop geplaatst, prachtig gewoon. Op de website was het al aangegeven dat er 500 lichtjes gingen staan. Ik doe even wat warmers aan en terug op pad, de nacht is echt heel koud.
Wat 500 lichtjes ? O, dat moeten we toch maar eens nakijken, tijd zat om ons met zo’n dingen bezig te houden. Oei, ik tel 388 lichtjes, na afloop maar een boze mail sturen naar de organisatie. Nee, het is prachtig en we hebben geluk dat het droog blijft. Kilometers en uren verstrijken, nog steeds zit die 200km er in.
We hebben heel de nacht vlot kunnen doorlopen, een rondje eens gestapt met Ghislain maar dat stappen gaat me niet goed af. Leo zit al uren stuk, wat een ongelooflijk doorzettingsvermogen heeft die man. ‘Never give up’ zei hij me, ‘als jij blijft lopen zal ik dat ook doen’. Hop, weer een motivatie bij. Willy die blijft ook maar doorzetten, zijn doel is 180km en hij is aardig op weg. Regina is gevallen maar zet door, Jutta gaat af en toe eens zitten maar gaat ook heel wat kilometers halen, Wilma blijft ook mooi rondjes draaien. Chris oogt ook zeer fris en zonder blessure gaat hij zeker het podium halen. We kunnen ze hier niet allemaal opnoemen maar volgens mij gaat iedereen stunten in Steenbergen.
Ondertussen komt de zon weer op, ik heb niets last van moeheid en dat is ook een primeur. De zon geeft al warmte en ik kleed me terug lichter, iets te licht want nu is het weer koud. Steenbergen onwaakt, de bewoners komen ook terug kijken, respect lezen we van hun gezichten. Net voor de aankomst worden alle mensen ook wakker en elke doorkomst krijgen we nu applaus.
Om 9u starten de mannen van de 6uur, dan hebben wij er 18u opzitten. Nog zes uur te gaan, nog altijd fris en binnen het bereik van de 200km. Door de mannen van de zes uur komt er terug wat meer snelheid in en de rondjes gaan terug onder de 15′. Aan de bevoorradingen heb ik steeds rozijntjes gegeten. 1 blikje rijstpap is er ook al door. Mijn ritme blijft egaal en na 20u loop ik plots vijfde. De vierde man zit twee rondjes voor me maar moet veel stappen. Op die vier uur tijd moet ik hem zeker nog twee keer voorbij. Dat lukt vrij vlot en de vierde plaats is snel binnen.
Na 22u30′ ben ik nog redelijk goed maar met nog 1u30′ te gaan begint de zon me te nekken. 200km zit er zeker in en makkelijk maar ik voel dat ik bij versnellen evengoed kan flauwvallen. We gaan nu op het einde geen zotte dingen doen en het laatste uur blijft het bij wandelen. Ik blijf zoveel mogelijk in de schaduw, we zitten met een zonneslag. Miljaar.
Volgens mij dronk ik net iets te weinig, op die 24u ben ik niet één keer gaan plassen. 6′ voor het einde, net aan de meet en ik stop, de koele spothal gaan opzoeken. Verder stappen is gek want er komt een stuk met alleen maar zon aan. In totaal 196,727 km , ik ben meer dan tevreden. Met een vierde plaats val ik nog in de geldprijzen (iets van een 5000€ ).
De Belgen deden super, tweede, derde en vierde plaats. Peter was eerste met 218km, Chris 211km en Henri 207km. Achteraf maken we het nog gezellig in de kantine en dan volgt de prijsuitreiking. Iedereen tevreden, de organisatie heeft hier weer naar elk klein details gekeken.
De rit terug naar huis was zwaar, de zon zat laag en alles begon wat pijn te doen. Achteraf thuis begon ik te gloeien en had 38° koorts, tekens blussen met koud water. Van stappen is vandaag ( maandag ) niet veel sprake. Een geluk dat typen nog wel lukt.
Mijn mentale lange trainingen hebben duidelijk vruchten afgeworpen. Maar mijn motivatie was de grootste drijfveer dit weekend.