24 en zes uur in Steenbergen
“Ik heb nu al een nieuw PR en mag nog vier uur lopen”, aldus Willy Jonkers tijdens de NK 24 uur te Steenbergen. Hij zou eindigen met een totaal van ruim 180 km!
In Steenbergen was ik nog nooit geweest. Wel in Steenbergen in Drenthe, daar heb ik zelfs gewoond. In een oude kermissalonwagen met gepolitoerde lambrisering en spiegelkastjes met geslepen spiegelranden en allerlei andere tierlantijntjes. Die salonwagen stond aan de bosrand, net buiten de dorpskern. Niet dat de plaats afgelegen was, maar Steenbergen Drenthe is zo klein dat alles net buiten de dorpskern ligt. Heel anders dan in Steenbergen Noord Brabant. Daar is, binnen de oude vestinggracht, een duidelijke dorpskern met een gladde kerktoren. Elke ronde zag je die toren weer opdoemen, glimmend in de zon. Elke ronde weer langs het water met jonge eendjes op het gazon. Zoals elk openbaar gazon in Nederland stonk ook dit gazon naar de hondenstront.
Toch een mooi rondje, ruim 2 km lang met een afwisselende ondergrond. Asfalt, schelpenpaadje, houten bruggetje, stoeptegels, noem maar op. Als je wilde zelfs een stukje gras. Door de prachtig bloeiende kastanjebomen was er ook schaduw, niet overal, maar genoeg. Voor al die lopers een welkome afkoeling. De één loopt wat sneller dan de ander, de één loopt ook wat meer meters en al die meters werden perfect bijgehouden door de geoliede organisatie. Het enige dat ik miste was publiek. Hier en daar stond wel eens iemand te kijken, maar eigenlijk was er geen belangstelling voor de prestatie van de lopers. Mooi werd dit gedemonstreerd door een visser die, zonder op of omkijken, met zijn karretje vol hengelspullen vlak voor mij het parkoers overstak. Hengels uitladen, wel vijf, stoel neerzetten, parasol opzetten en handenvol voer in het water plempen en vissen. Hij hield het 13 rondjes vol. Toen was hij weer vertrokken. Ik heb hem één vis zien vangen, maar kon hem niet betrappen op enige interesse in de lopers die achter zijn rug hun rondjes draaiden.
50 km was mijn doel in deze zes uur. Is niet zoveel, maar voor mij genoeg. Het lukte niet. De week ervoor was het te druk met te weinig slaap. Bovendien heb ik de laatste anderhalve ronde met Jan van de Erve meegewandeld en bijgekletst. Ach, ik weet het, ik kwam om te lopen en niet om te kletsen, maar die sociale contacten zijn ook belangrijk. En als het lopen dan niet meer zo goed gaat, zijn andere zaken belangrijker.
Zoals de herstart van Vincent Schoenmakers op de zes uur. Weliswaar niet hardlopend, maar toch bijna 39 km. Een prestatie van je welste. Dat waren ook de dikke 218 km van Peter Rietveld en de meer dan 173 km van Wilma Dierx. Beiden wonnen ze de 24 uur en werden Nederlands kampioen. Hulde.
Theo de Jong
Theo.marijke@planet.nl