Le Défi de Val du Travers.
Deze klassieker van 75 kilometer met iets minder dan 3000 meter klimmen, staat voor 20 juni op het programma.
Dat het ene loopjaar niet het andere is, is voor iedereen bekend. Dat dit ook geld voor de prestaties zal ook niet vreemd klinken. Vorig jaar liep ik veel, erg veel. Ook bijna alles lukte. Zwierf door heel Europa om hier en daar deel te nemen aan diverse wedstrijden. Liep nagenoeg alles uit en was tevreden met de resultaten.
Na een periode van relatieve rust in januari / februari 2009 wilde ik de draad weer oppakken. Een verwaarloosde griep gooide echter roet in het eten en dwong mij tot uitstappen in de midwintermarathon.
De daaropvolgende weken / maanden ging het allemaal niet vanzelf. Ik moest overal hard voor werken, met wisselende resultaten.
Na weer twee mislukte pogingen een loop tot een goed einde te brengen had mijn zelfvertrouwen toch wel een redelijke deuk opgelopen.
In juli van dit jaar loop ik de 100 kilometer in Mongolië, dat ik deze tot een goed eind wil brengen zal niet vreemd klinken. Om in de juiste vorm te raken had ik mijn oog laten vallen op Le Défi. Een zware loop in de Zwitserse Jura met veel klimmeters. Na wat rond vragen bleek Bram van der Bijl ook geïnteresseerd in deze loopt en besloot mee te gaan richting Zwitserland. Vrijdagmorgen op tijd vertrokken voor een ritje met de auto van een 770 kilometer. Na een zeer voorspoedige reis stapten wij 8 uur later uit in Couvet bij het Centre Sportif aldaar. Bram heeft nog even getwijfeld aan de te lopen afstand, gezien zijn herstel van een gebroken enkel houdt hij het bij de marathon. Ik haalde even mij startnummer en vrijwel direct konden we aanschuiven aan het pastafeest. Na drie borden hield ik het voor gezien. Bram, een zeer ervaren trail loper wist mij te melden dat goed eten erg belangrijk is om daags erna en zware loop te kunnen volbrengen. De pasta kwam zo onderhand mijn oren uit. Bram heeft toen nog een aantal maal heen en weer gelopen om zijn bord te laten hervullen. Ik ben bij 5 de tel kwijt geraakt. Hierna weer in de auto op weg naar Fleurir, waar we een overnachting adres voor twee nachten hadden gevonden. Fleurir, vorig jaar nog een finishplaats van een etappe in de Swiss-Jura marathon, zo heb je er nog nooit van gehoord, zo kom je er twee jaar achter elkaar.
Na onze benodigde spullen voor de volgende dag te hebben gereed gemaakt nog een kofje thee en naar bed. Om half zes de volgende ochtend op om te ontbijten en richting start. Deze staat Gepland voor 07.15 uur. In het sportcentrum is een hoop volk op de been, het is een drukke loop met meerdere afstanden.
Na een korte briefing gaan we precies om 07.15 uur op pad.
De eerste 10 kilometer gaan redelijk vlak met hier en daar wat vals plat richting Noiraigue over een goed beloopbaar pad met een mooi uitzicht op de bergen die beklommen moeten worden vandaag. De eerste klim naar Soliat is een lange, ik doe rustig aan. La Barone, de top op 1382 meter geeft een fantastisch uitzicht over het gebied waar wij ons bevinden. Werkelijk schitterend. Hier en daar een foto makend loop ik verder richting het 28 km punt. Hier scheidt het parkoers van de twee hoofd afstanden. De deelnemers aan de marathon buigen af, wij gaan richting de beklimming van de tweede top voor vandaag, Le Chasseron ligt op bijna 1600 meter. De klim er naar toe is lang, technisch en door de vele regen van de dag ervoor niet eenvoudig. Na deze lange klim kom ook ik op de top. Ook hier weer een adembenemend uitzicht over het gehele gebied. Mede hiervoor loop ik graag in deze gebieden. Rust, natuur, mooie vergezichten, vriendelijke mensen, enz, enz. Wat een genot.
Weer verder richting het 46 km punt. Hier dient men binnen de 7 uur te zijn gepasseerd, zo niet dan is het over. Echt zorgen heb ik mij niet gemaakt om deze limiet te halen. Echter de zeer zware, moeilijke afdaling zorgt er voor dat, mede door de vele regen van de dag ervoor dat deze zwaar is. Hierdoor gaat het langzaam en voorzichtig. In 6 uur en 58 minuten kom ik uiteindelijk bij de drank / controlepost aan. Moeten stoppen zou echter hier geen straf zijn. Een werkelijk zeer gezellige uitspanning met een vol terras,
Grote glazen met diverse heerlijkheden, in de zon zouden binnen handbereik zijn. Ik neem twee bekertjes cola en wat Tuk koekjes en loop door. Vanaf hier geen limieten meer tot de finish. Via Noirvaux dalen we af richting La Cote- aux-Fees. Het weer zou in de middag veranderen naar bewolkt met hevige buien. Tot nu toe is het droog, ook geen enkele dreiging van wolken of buien. Over de gehele afstand van 75 km zijn 15 verzorging posten ingericht, alle met werkelijk een overdaad aan hetgeen een loper nodig heeft, echt aan alles is gedacht en is aanwezig. Geen enkele aanvulling zou ik kunnen bedenken. Hier is het goed voor elkaar.
Weer verder, via Les Verrieres op 55 kilometer op weg naar Saint-Sulpice op 67kilometer. Het gaat langzaam. Hieraan heb ik even geen boodschap. Ik loop in alle opzichten heerlijk, lichamelijk enook mentaal gaat het prima. Nu zie ik achter mij toch de lucht wat betrekken, grote donkere wolken pakken zich samen en voorspellen weinig goeds. In Fleurir boven op de berg bij het grote witte kasteel (wel bekend bij deelnemers aan Swiss-Jura marathon) is een laatste drankpost ingericht. Hier rust en drink ik even wat,genietend van het mooie uitzicht over het dorp. Dit is een werkelijk fantastische plek, een schitterend uitzicht over het dal, met in de verte de finish plaats Couvet te zien.
Mij niet echt zorgen makend over de donkere wolken achter mij ga ik verder. We buigen weer af de natuur in, tot ongeveer twee kilometer van de finish loop ik door de bossen, nog steeds geen verkeer of andere geluiden. Onder de weg door, langs wat mooie boerderijen naar de finish op het sportcomplex. Na 11.37 komt aan mijn Defi ook een eind. Mijn eindtijd en rangschikking zijn meer dan van ondergeschikt belang. Ik heb vandaag heerlijk gelopen. Geen pijntjes of andere ongemakken. Het vertrouwen voor mij 100 kilometer over precies een maand is weer enigszins terug. En daar was deze loop precies voor bedoelt.
Deze loop is een aanrader voor hen die van zware trails houden met de nodig klim meters.
Nog een laatste tip voor hen die overwegen deze reis met de auto aan te vangen. Neem Bram van der Bijl mee als bijrijder. Hij weet je werkelijk van bijna elk dorp wat je passeert tussen Nancy en Couvet in Zwitserland te vertellen wat, waar, hoe, hoelang de ultra loopjes in deze plaatsen zijn. Werkelijk een genot om deze man te horen vertellen over zijn vele loop ervaringen in deze omgeving.
Wim de kwant.