PARIS Self Transcendence 100 km
Tevens 50 km op zondag 14 juni
Sinds 3 jaar ben ik (mede)organisator van de 100 km in het Amsterdamse Bos. Maar zelf heb ik in die tijd geen enkele 100 km gelopen.
De vorige maand was ik uitgevallen in de 24 uur van Bergamo. Voor ik me weer aan een 24 uur waag, wil ik me eerst op de “halve” afstand testen.
Mijn oog is gevallen op de Self Transcendence 100km van mijn vrienden te Parijs.
Het is mijn eerste loop in Frankrijk. Frankrijk kent iedere week wel ergens een 100km en verder zijn er een 20-tal 24 uur-lopen. Er zijn dan ook veel meer ultralopers dan in Nederland, ook in relatief opzicht. Misschien daarom dat de Franse lopers op kampioenschappen goed presteren.
De loop vindt plaats in het Bois des Vincennes, inderdaad een bos vergelijkbaar met het Amsterdamse Bos. Het parkoers gaat over asfalt en stukjes zand met wat grind. Iets minder glooiend dan bij ons. En het is natuurlijk groen en schaduwrijk, vooral in de
ochtend. Het parkoers is opgeleukt met aforismen van Sri Chinmoy.
Een ronde meet 1585 meter en is officiëel opgemeten door iemand van de Franse Atletiek Unie. Uiteraard heb ik inspiratie opgedaan voor onze loop in Amsterdam.
De 100 km bestaat uit 63 rondes. De start is in de buurt van de finishlijn, gevolgd door de verzorgingspost met water, energie, cola, zout, fruit, pizza en later pasta en gekookte aardappels. Na 600 meter passeren we een pomp behorende tot het bos van Vincennes.
Net voor deze post ontwaar ik in het dichtbegroeide bos een viertal tenten, waarschijnlijk eigendom van clochards. Gelijk hebben ze om hier te wonen!
Om de lopers maximaal de tijd te geven is er een tijdslimiet van 15 uur. De start is om 7 uur in de morgen. De Self Transcendence 50 km start om 12 uur.
En natuurlijk worden de rondes geteld door enthousiaste tellers.
Ik kon mijn spullen kwijt in een busje geparkeerd tegenover de tellers. Vele ogen zijn op dit busje gericht; ook die van de lopers, want op het dak staat de klok. Als ik het busje opendeed om bij mijn spullen te komen, dan schudt de klok vrolijk mee.
Op vrijdag ben ik per Eurolines naar Parijs gegaan. De eerste nacht kon ik verblijven bij organisator Unnatishil. Zaterdag is hij in volle drukte en ben ik de stad ingelopen. De tweede nacht verbleef ik in een hotel bij Gare de Lyon tesamen met een 15tal andere mensen van het Sri Chinmoy Marathon Team. Helaas verbleef hier ook een schoolklas met hun bijbehorende lawaai. Ik had 2 medelopers onder het SCMT op de 100km, te weten Slava, Modaviër uit Geneve, en Matthias, Duitser uit Dublin. Hun Frans is beter dan de mijne. Ik ken nog net de woorden courir en courage.
Gelukkig ging de metro op zondagochtend anders waren we afhankelijk van de taxi geweest. Lastiger is het om vanaf metrostation Chateau de Vincennes de startplek te vinden. Er zijn fel-oranje markeringen met 100 km; alleen zijn er enkele weggehaald.
De weersvoorspelling heeft me angst gebracht, want na enkele koele dagen krijgen we vandaag een eenmalige uitschieter naar 28 graden. Net als destijds in Bergamo, gelukkig ben ik nu wel gewaarschuwd.
Als eerste is het van belang om rustig te starten. Heb ik in het verleden altijd gedaan. Met dit weer wil ik niet weer gedwongen worden te vroeg te wandelen. In gedachten heb ik mijn PR van 9 uur 59 min uit Winschoten (2005). Daar liep ik 5 uur lang 10 km/uur, daarna iets sneller. Na 80 km moest ik gaan wandelen, waardoor ik op het eind maar 1 minuut op de marge van 10 km/uur heb overgehouden.
Om 7 uur ’s ochtends is het bos heerlijk koel, gewoon beginnen met 10 km/uur. Tesamen met Matthias, Slava loopt iets langzamer. Iedere ronde pakte ik of fruit of iets zoutigs vaak met prikwater of soms energiedrank. En ieder uur een stuk pizza. De eerste stop is na 29 km, 18 rondes. Tijd voor zonnebrand, de pet, want het wordt inderdaad bloedje heet. Een aantal lopers hebben me reeds (meerdere malen) gedubbeld. Mijn tempo blijft hetzelfde en ik voel me prima.
Na 4 uur en 57 min en 30 sec passeer ik een zelf berekende 50km grens. En na exact 5 uur lopen starten de 50 km lopers. Ik heb dus op dat moment ook zo’n afstand te gaan. Ik probeer het als een eenheid te zien tussen mij en de zojuist gestarte lopers. Het valt me op dat ik niet meer wordt ingehaald door de 100km lopers.
Na 57 km lopen een kleine pauze in het busje. Shirtje wisselen, steentje uit de rechterschoen gehaald. Ik neem wat van de zelf meegebrachte energiedrank. Het heeft een vergelijkbaar effect als cola, maar dan zonder de caffeïne en het ontneemt ook geen vocht aan het lichaam. Jammer dat dit niet meekon in het vliegtuig, want het had me kunnen redden in Bergamo.
Op de verzorgingspost neem ik een lekker bord met pasta en ieder half uur een aardappel. Ik ben ook erg curieus naar de soep en het stokbrood, wat nog niet gereed is.
De voorsprong op de 10 km/uur loopt op tot 7 minuten na 70 km. De snelle lopers van in den beginne lopen nu te wandelen. Het is 14.00 uur en inderdaad warm, op een manier zelfs aangenaam. Ik heb geen idee hoeveelste ik lig in het klassement.
Dan kom ik Els Annegarn tegen. Ik wist dat ze meedeed op de 50 km, maar ik zag haar niet bij de start van de 50 km staan. Els had helaas moeite de plek in het bos te vinden. Met haast was ze slechts 3 minuten voor de start ter plekke was. Ze was volledig verhit voor de start. Ondanks dat wordt Els wel de tweede dame.
Hoewel ik voel dat het steeds zwaarder gaat, loop ik nog steeds harder dan de 10 km/uur. Het is nu uitkijken, iets langzamer lopen en proberen het wandelen te vermijden. Als je moet wandelen kan dat net je PR schelen. En is het mogelijk dat je lager eindigt in het klassement, alhoewel de medelopers in een vergelijkbare situatie zitten.
Gelukkig kan ik nog steeds alles eten en drinken inclusief de cakes en de energiedrank.
Na 86 km is het tijd voor de laatste (korte) pauze. Ik geniet nogmaals van mijn eigen energiedrank. Het is nu lastig om weer op gang te komen, maar het lukt me wel om weer in het oude ritme te komen. 6 km verderop moet ik toch weer even wandelen, maar met nog iets meer dan 4 rondes te gaan is het aftellen geblazen. De winnaar, Paul Aillery, zit in zijn laatste ronde. Ik moedig hem aan met “allez, allez”; hij rent in een langzaam tempo en finisht in 9 uur en 16 minuten.
9 uur 15, nog 4 rondes te gaan. 9.24, nog 3. En 9.34 nog 2. Bij 9.43 krijg ik de bel voor de laatste ronde. Nu hoef ik me nergens zorgen over te maken en kan het tempo nog een keer omhoog. Waarschijnlijk is de laatste ronde de snelste!
In ieder geval verbeter ik mijn PR tot 9 uur 51 min. De tweede 50 km ging zo’n 3 ½ minuut sneller, dan de eerste helft. Groot was mijn verrasing toen bleek dat ik als derde ben gefinishd, eerste in de categorie tot 50 jaar. Matthias wordt vijfde in 10 uur 12, Slava finisht in 11 uur 47.
Els Annegarn is gefinishd in 5 uur 8 min. Op een keurige 2e plaats. Na de finish is er een pastamaaltijd. En na afloop hebben we onze voeten afgekoeld in een beekje verderop.
Heerlijk na afloop, nooit doen tijdens de loop, want dat kan leiden tot blaren.
Het was vandaag even warm als in Bergamo. Gelukkig heb ik vandaag de loop wel tot een goed einde kunnen brengen. Waarom zou ik niet kunnen lopen in de hitte? Eerder liep ik goede wedstrijden juist in deze temperaturen!
Website:
http://www.srichinmoycourses.fr/resultats/100_km/2009.html#COMMENT
Nitísh Zuidema