{b}De 3 Musketiers{eb}
Mijn dag kan al niet meer kapot, vandaag 19 juli 2009 wint Contador zijn aankomst bergop in de Tour de France. En wat deden we verder zoal vandaag? Och ja, we liepen een marathon. Zonder training verwacht ik er niet veel van maar 4u moet toch wel kunnen he.
Gust ging in op mijn vraag of er mensen mee wouden rijden en om 06u00 spraken we af in Grimbergen ( voor de Nederlanders ¡V Grimbergen is een gemeente en niet alleen bier) om van daar samen naar Schwalmtal-Waldniel in Duitsland te rijden, zo¡¦n 2 uurtjes aan normale snelheid.
Het verkeer gaat vlot en 5km voor aankomst zet ik de GPS af want een exacte straat hebben we niet. Een geluk: er hangen aan de afrit pijltjes. Op een moment gaat een pijltje naar links maar mijn gevoel zegt rechtdoor, hoe ik het doe¡Kwe kwamen op 20m van de start en er was natuurlijk ruimte zat om te parkeren.
Nog even de slappe lach met een Smart die zich kwam parkeren en we konden naar de inschrijving. Willy waar we ook mee afspraken staat ons al op te wachten.
Op het inschrijvingsformulier noemen Gust en ik onze vereniging De Flierefluiters. In plaats van Steenhuffel of Steenbuffel is het nu eens Steentuffel. Mijn geboortejaar is 1870 en mijn achternaam zullen ze zelf wel vervormen.
Nog even aanschuiven aan de toiletten, daar maken we al contact met een andere loopster. Mijn Duits en haar Nederlands was goed voor een twee persoon comedy show. De tijd verstrijkt, om 09u00 is de start en het regent waardoor de lopers beschutting zoeken onder de bomen. Het regenen stopt alsof het op bestelling tussen 9 en 14 moest droog blijven.
Als drie musketiers, allen in een goede bui, staan we klaar voor onze volgende uitdaging. De Duitsers tellen even snel af als de Belgen en na 10 seconden verdwijnen we op de piste in een grote rode stofwolk. Ok, dat is weer overdreven maar toch was er ergens wel wat stof.
We moeten 4 rondjes afleggen van iets meer dan 10km en twee rondjes op de steentjespiste. Onze vriendin loopt voor ons voor haar estafette en terwijl ze lustig puft alsof ze de stoomtrein terug wilt invoeren, moppen wij er op los en lachen heel wat af. Veel op asfalt lopen we niet, een prachtig decor krijgt onze belangstelling. Een beetje op en af en ideaal loopweer, af en toe komt de zon eens piepen en gaat het even 10¢X warmer, of toch zo voelde het.
De supporters zijn super zoals we het gewoon zijn van de Duitsers. Ook de vele seingevers doen meer dan hun best en hebben ook heel wat plezier. Na wat bosjes en veldwegen mogen we door een mooi domein van het zusterklooster lopen. Dan terug door de bossen om na enkele kilometers door het park terug op de piste te draaien. Drie bevoorradingsposten waar water, cola, thee, koekjes en bananen te verkrijgen zijn. Ook weer heel vriendelijke vrijwilligers.
In de helft van de tweede ronde, we zitten nog steeds te grappen en Gust moet weer even plassen. Willy en ik hebben een plan, we drijven onze snelheid op en proberen zo snel mogelijk uit Gust zijn zicht te verdwijnen. Gust vraagt zich af wat er aan de hand is en komt toch terug op 50m. Willy en ik versnellen dan nog maar en eens uit het zicht verstoppen we ons in de bosjes. Gust loopt ons voorbij en wij terug achter hem. Het duurt ons kilometers eer we terug bij Gust raken, het wild loopt nu achter de jager. Pas begin van ronde drie komen we terug bij Gust. We proberen wijs te maken dat we al een ronde meer liepen maar Gust wist wel beter. We lopen op een schema van 4u16¡¦ en trekken ons daar niet te veel van aan.
Na 24km zie ik braambessen en kan het niet laten om er een paar te plukken. Twintig meter verder loopt een man met twee honden waar ik even een praatje mee maak. De witte hond noemt Angel en de Bruine noemt Spike. Ik vertel hem dat zijn honden er een beetje bang uit zien en hij wist me te vertellen dat die dieren door de vorige eigenaars geslagen werden, hij ontfermt zich nu over de dieren en ik zeg tegen de man dat hij echt een goed persoon is. Hij blij, ik blij en weer verder maar dan ineens met vleugeltjes. Zo een dingen geven een mens kracht.
Het duurt niet lang of ik loop Willy en Gust als een TGV (van het ouder model) voorbij. Voor de Nederlanders is het een HST. Verderop loop ik bijna op een dood pimpelmeesje, ach, hoe zielig. Zo¡¦n mooi vogeltje, dit pakt dan weer energie van mij af ƒ¼
Toch nog in het ritme besluit ik om voor die 4u te gaan, nog twee musketiers blijven over. Aan de meet roept de speaker ons steeds bij naam, ¡§Paul Von Hiel von de Fliereflouters¡¨ klinkt het.
Na km 37 is het toch iets moeilijker om soepel te lopen en volg ik een andere Belg. Natuurlijk duurt het een paar kilometer eer we beseffen dat we dezelfde taal spreken. Een gesprek loodst ons door de laatste kilometers, ik zou nog te vroeg binnen komen.
Na op de piste te draaien staat mijn chrono op 3u57’30”, ik wacht nog een paar minuten achter een tent om pas na vier uur stipt over de meet te komen. Eigenlijk veel frisser dan gedacht. Gust komt binnen op 4u05¡¦ ongeveer en iets later komt ook de derde musketier binnen. Iedereen zeer tevreden over het verloop van de marathon en de sfeer die er was.
De organisatie was heel goed en zeker voor een eerste organisatie, een mooie medaille bij aankomst is ook altijd tof. Mijn voeten zijn wel een probleem want die blijnen zitten nog altijd onder dat eelt en ik zal het eens door een Podologe moeten laten onderzoeken, de 24u volgende week zal weer niets worden.
Ik voel nog iets, mijn kleine teen, ja ik voel het, we moeten snel naar huis want vandaag gaat er in de Tour de France iets gebeuren, een aankomst bergop zou wel eens iets voor mijn favoriet Contador kunnen zijn. Na een vlotte reis en twee uur later gaat Sporza aan en ….
Mijn dag kan al niet meer kapot, vandaag 19 juli 2009 wint Contador zijn aankomst bergop in de Tour de France.
En wat deden we verder zoal vandaag? Och ja, we liepen een marathon.
Keep on Running.
{b}Paul van Hiel{eb}
(ditismijnpostlijn