Muritz lauf
Na een tijdje niet fit geweest te zijn en een mislukte 24 uurs loop in Viborg Denemarken probeer ik nu langzaam in vorm te komen voor de Spartathlon. Daar zal ik wel zien hoe ver ik kom, maar voor een zo goed mogelijk resultaat moet ik fit en in vorm zijn.
Om fit te worden moet ik vooral te zware inspanningen voorkomen en veel rusten en dan hopen dat alle kwaaltjes verdwijnen. Om in vorm te komen is wat makkelijker. Regelmatig een stukje hard lopen maar stoppen zodra het niet meer lekker loopt en met veel tempoverschillen over de diverse loopjes en over veel verschillende ondergronden. En na een paar lekkere kortere trainingen in hoog tempo bedacht ik afgelopen donderdag dat ik van het weekend wel weer eens een mooie lange duurloop kon gaan doen. Maar ik had geen zin om te lopen met een volle rugzak, dus keek ik maar eens op de kalender van Ultraned of er ergens nog wat leuks te lopen viel. De leukste lopen waren in Zuid Frankrijk en Zuid Duitsland, maar allebei vrij ver weg en allebei in de bergen, en dan moet ik toch weer een zware inspanning doen. De Muritzlauf in Waren leek echter wel aan te rijden en zag er wat betreft parcours ook nog wel aardig uit. Dus vrijdag op weg naar Waren aan de Muritz.
De route er naar toe ging niet helemaal op rolletjes. Eerst was het een paar uur vervelend druk op de weg met wat files hier en daar. Vervolgens waren er een paar uur irritante wegopbrekingen tussen Osnabruck en Hamburg en de rit eindigde met veel regen waardoor het bijna mistig leek op de weg wat het tempo ook weer aardig drukte. Maar na 8,5 uur was ik dan toch in Waren en had het inschrijfburo zo gevonden in hotel am Bahnhof. Het leek me wel wat om daar dan ook maar gelijk te overnachten, maar het hotel was vol. Er was nog wel een turnhalle opengesteld, maar toen ik aangaf dat ik daar wel kon gaan slapen keek de man van de organisatie wat bedenkelijk. Een hotel leek mijzelf ook een beter idee. Ik moet tenslotte goed rusten. Dus op weg naar de binnenstad om daar een slaapplek te vinden. Maar ook dat ging weer niet helemaal op rolletjes. Na anderhalf uur slenteren in de regen, 3 keer voor een vol hotel te hebben gestaan, 2 keer voor een dichte deur en zonder succes op zoek geweest te zijn naar de turnhal stond ik weer op de stoep bij het organisatieburo. Die waren inmiddels vertrokken, maar ik was niet de enige loper daar, dus werden ze door het personeel van het hotel opgebeld, en binnen 5 minuten waren ze weer ter plaatse. Deze uiterst behulpzame mensen hebben me uiteindelijk de weg gewezen naar de turnhalle door voor me uit te rijden. Daar had ik bij mijn zoektocht naar een hotel op nog geen 100 meter afstand mijn wagen geparkeerd en was lopend op nog geen 50 meter van de gymzaal geweest. Toen ik daar vlakbij was geweest en aan mensen daar gevraagd had waar de turnhal was hadden ze mij echter een ouderwetse Oostduitse hal aangewezen de andere kant uit die gewoon op slot zat, maar het zaaltje waar ik moest zijn was een nieuw gymzaaltje. Daar werd ik hartelijk ontvangen en de zaal was beter dan gedacht. Slecht 15 slapers dus plek zat en een hoop turnmatten zodat ik ook nog een goed bed kon maken. Eindelijk een slaapplek, maar eerst nog wat eten. Toen ik terugkeerde van het eten lag iedereen al te liggen in een donkere zaal. Door de noodverlichting en het licht in het halletje kon ik alles toch nog goed vinden. Toen ik ook wilde gaan liggen wilde een van de andere lopers de deur naar het halletje sluiten. Het leek mij wel een goed idee om het licht in het halletje gewoon uit te doen. Maar dat was niet de knop met lichten Halle. Dat betekent toch wat anders in het Duits. Ik vond deze vergissing wel grappig, maar leg dat maar eens uit in het Duits. Maar goed het licht ging weer uit en ik kon lekker gaan slapen.
De volgende ochtend stond er gewoon ontbijt klaar in het halletje. Volgens de website was de zaal alleen maar om te slapen, maar het was gewoon super geregeld daar door een paar hele aardige mensen. Ik kon ook even lekker douchen en mijn auto kon er ook blijven staan en na afloop kon ik daar ook weer douchen en wat eten.
De start was op nog geen 500 meter. Lekker om even in te wandelen in een heerlijk ochtendzonnetje. Om 8.00 uur was de start voor de ronde om de Muritz, volgens de website het grootste meer van Duitsland. Ik liep gewoon achter de andere lopers aan, maar nadat we het nationalpark ten oosten van de Muritz inliepen vroeg ik me toch af waar ik het parcours aan kon herkennen. Al vrij snel stond er een groot bord met pijl en Muritzlauf erop, dus dat was wel duidelijk. En als er niets stond gewoon rechtdoor lopen. Het nationalpark was een mooi stuk. Eerst vooral op een recht asfaltpad en daarna op halfverharde bospaden. Het was lekker loopweer, zo’n 20 graden met een zonnetje en een licht briesje. Na 10 km was er de eerste verzorgingspost. Elke circa 10 km was het een uitgebreide post en daartussendoor steeds meer waterposten naarmate de afstand vorderde. Zelf iets meenemen was niet echt noodzakelijk, maar af en toe was ik toch wel blij dat ik nog een bidon bij me had.
Het parcours was grotendeels vlak, zeker de eerste helft en heel goed te belopen. Ik had weliswaar geen haast, maar omdat ik savonds nog zo ver mogelijk terug wilde rijden wilde ik ook niet alle toegestane 11 uur gebruiken voor de 76,7 km om de Muritz. Bij de 2e grote post stond nog een bordje hoe ver we nog moeten lopen. Even terugrekenend naar de dan afgelegde afstand bleek ik rond de 10 km per uur te lopen. Dat zou later wel langzamer worden dacht ik, maar eigenlijk is dat de rest van de afstand zo gebleven. Nadat ik bij km 30 bedacht had dat zelfs ik dit als vlaklander een vlak parcours vond begon het toch wat te glooien. Het mooie daarvan was dat af en toe de Muritz zelf in beeld kwam, want die bleef de eerste helft toch vooral verscholen achter de bomen.
Bij de grotere verzorgingsposten was het meestal wel druk omdat 2 uur na ons de estafette van start ging en de lopers al stonden te wachten op hun team. En met het vorderen van de afstand kregen we daar ook steeds meer applaus. Dat blijft toch wel leuk. Het parcours zelf bleef ook leuk. Af en toe wel lange rechte stukken, maar wel veel variatie in omgeving en ook de ondergrond varieerde genoeg. Stukken mooi geasfalteerde fietspaden lopen daar regelmatig over in karresporen.
Het 2e deel vond ik door het glooiende land en enkele doorsteekjes door het bos en stukken langs de oever van de Muritz nog mooier als het eerste stuk. En eigenlijk geen moment kreeg ik het echt moeilijk. Na 5 uur vond ik het wel weer wat lang duren, maar regelmatig kon ik iemand inhalen en de laatste 2 uur kwamen er wat estafetteploegen langs zodat er steeds wel weer wat afleiding was. En steeds bleef ik boven het tempo van 10 km per uur uitkomen. Uiteindelijk leek het me wel mooi om binnen 7:40 te finishen zodat ik gemiddeld boven de 10 km per uur bleef. Alleen op het laatst klopten niet alle afstandsborden met de werkelijke afstand zodat ik niet meer precies wist hoe lang nog, maar voor mijn gevoel bleef ik wel constant lopen. Bij de laatste grote post stond een bordje nog 9,7 km. Toen leek het ineens nog moeilijk te worden, maar niet veel later stond er ineens een bordje nog 5 km. En toen had ik ineens weer tijd zat. Beide bordjes bleken achteraf niet goed, maar de laatste 4 km waren wel goed aangegeven, en zonder mij te hoeven haasten kwam ik na 7:37 over de finish. Het gaat dus de goede kant uit met mijn vorm en fitheid. En de terugreis daarna was een stuk rustiger zodat ik moeiteloos naar huis kon rijden.
Deze Muritzlauf is misschien wat aan de dure kant met 30 euro inschrijfgeld (40 euro voor mij als nainschrijver) maar heeft wel een hele degelijke organisatie en is een mooie loop. Zeker als het zoals bij mij lekker loopt.
Arnold