Waar: atletiekbaan in Tooting Bec
Datum: 17/18 oktober 2009
Van 12 uur tot 12 uur (Engelse tijd)
Dit weekend heb ik mijn 13e 24 uur voltooid en wel op de baan waar ik 3 jaar geleden mijn PR heb gelopen. Uiteraard weet ik nog hoe mijn voorbereiding was en ik weet wat er hier te wachten staat. Ook de baan zelf heeft geen verrassing meer voor mij, in de voorbereiding heb ik extra baantraining gedaan, inclusief interval. De afgelopen 2 weken ben ik iets eerder gaan slapen, want een goede 24 uur kan worden verknald als je vermoeid bent.
Ik heb dit keer getreind en voor het eerst de Kanaaltunnel mogen bewonderen. Overnacht in de jeugdherberg naast het station (St Pancras). Omdat de Engelsen een uur achterlopen heb ik nog extra mogen uitslapen. Zoals bekend rijdt het verkeer aan de linkerkant, maar waar loopt men op de stoep? …….. aan de rechterkant. Ik liep links, heb ik me keurig aangepast, en botste dus tegen iedereen op. Op de baan loopt men met de klok mee, wij op het Continent lopen tegen de klok in.
De baan van Tooting Bec ligt ten zuiden van de Thames op dezelfde breedtegraad als Londen-Centrum. Hij meet nog steeds 400 meter (5 rondes is 2 km). Er zijn scheidsrechters van de Britse bond en er is een bronzen IAU-label. Omdat de baan niet overvol moet raken, worden er maximaal 45 deelnemers toegelaten. Iedere 4 uur wordt er van richting gewisseld.
Organisatrice Shankara vertelde me dat ze het moeilijk vindt om mensen op de reservelijst te zetten, dit keer 6 lopers. Ze selecteert mensen op basis van PR en het tijdstip van aanmelding. Overigens hebben deelnemers ‘from Oversea’ een grotere kans te worden geaccepteerd!
Ook zijn een aantal goede Britten afwezig, omdat ze 4 weken geleden op de GemeneBest Spelen hebben deelgenomen aan de Ultra-afstanden! Echter oud-winnaar Ken Fancett doet ze gewoon allebei. Wel hebben zich opnieuw 6 Scandinaviërs ingeschreven. Voor mij waren zij de favoriet.
Vergeleken met de vorige keer is de Nederlandse inbreng verdubbeld, want ook Marion Meesters loopt mee. Ze wordt begeleid door Ans Oudejans. Voor het Sri Chinmoy Marathon Team loopt ook Marc Collinson mee. Ik ken hem uit onze World Harmony Run. Hij loopt in een hoog tempo.
Was het de vorige keer 20 graden overdag en 12 ’s nachts. Nu moeten we genoegen nemen met 12 graden overdag en een paar graadjes boven nul in het donker. Gelukkig is er geen wind en geen regen. Eindelijk eens iets anders dan de 28 graden die ik dit jaar al verscheidene malen heb mogen ontvangen. Maar ja, it’s part of the game.
Hoewel de voorbereiding perfect was, ging het zaterdagochtend bijna mis. Omdat ik te lang klets met medelopers en organisatoren, heb ik geen tijd om mijn spullen te organiseren. Uiteindelijk ligt mijn kleding op een grote hoop. En precies in het startschot sta ik bij de start. OK, voor sommige ultralopers is dit een gebruikelijke procedure.
Afijn, gestart en gelijk opgelopen met Marion. Gesproken over de 24 uur, Chi Running en het Nederlandse ultralopen. Ze heeft besloten om ieder half uur een ronde te wandelen. In mijn ogen een goede manier om de 24 uur te doen, want de weg is lang.
Daarna ontmoet ik de enige Duitse deelnemer Christian Hottas. Hij herkent mij van 10 jaar geleden en van Apeldoorn 2001. Met hem heb ik het over de 100 MC en over lopers die 100 keer 100 km (of meer) hebben voltooid. Hij had het over een Fransman die 600 keer een 100km heeft uitgelopen. Gelukkig loopt Christian ietsje langzamer en daar ben ik blij mee, want een te hoog tempo in den beginne is fataal en dan vertragen is lastig.
Als ik na 6 uur en korte pauze wil maken, voel ik een energie opkomen om door te gaan. Ik doe het ook, omdat het snel donker wordt. Gelukkig is er een goede lichtinstallatie. Al snel stijg ik vanaf plek nr 27 naar het linker rijtje.
Voor mijn eigen administratie klok ik de tussentijden iedere 10 km, maar daar wil ik u niet mee gaan vervelen. Tussenstanden staan overigens op de website! Was in de voorgaande jaren niet het geval.
Ik maak gebruik van de door mij meegesjouwde energiedrank, welke je een oppepper geeft à la cola, zonder dat het schadelijke dingen of suikers bevat.
Helaas heeft Marion problemen. Voor haar is er te lang doorgelopen in één richting en heeft ze last van haar heup gekregen. Ze is naar de massage geweest. Ze kan alleen nog maar wandelen en moet even later helaas opgeven. Graag had ik haar zien blijven lopen. Zo’n 24 uur loop je graag samen.
Even later is de soep gereed; en ook de aardappels met geraspte kaas en boter. Meer heb ik even niet nodig, want ik heb vandaag al veel gegeten. Een puddinkje sla ik beleefd af.
Even later kleed ik me om. Het is koud, maar uit eerdere lopen wist ik, dat zo lang je het niet te koud krijgt, kan je blijven doorrennen in korte broek. Wel trek ik een jack aan. Ik voel een blaar op de buitenkant van de grote teen links, zal niet in de weg zitten.
Vanaf nu verander ik het tempo. Als ik tot het eind 8 km/uur loop, wordt de 200km overtroffen. In de nacht gebruik ik dezelfde taktiek als de vorige keer in Londen: Als ik in een uur 8 km heb voltooid, wandel ik de rest van de tijd. Zo kan ik de energie sparen voor de allerlaatste uren. Niet alleen loopt dit vrij makkelijk, maar ook gaat de nacht snel om.
Achter de verzorging wordt iedereen luid aangemoedigd. Ze heeft nogmaals soep, thee op bestelling, en de hele tijd water, energiedrank, cola, gel, koekje, brood, fruit, zoutje, zeewier. Ook de tellers maken veel geluid. Er zijn 3 lopers per teller. Je komt vaak voorbij, maar je bent ook continu in beeld.
Reima Hartekaïnen die ik ver heb zien lopen, kan alleen nog wandelen. Dit is niet zijn dag. De Noren lopen beter. Geoff Oliver is de 75 gepasseerd en is bezig met het breken van records. De leiders Richard Quennell en Paul Hart lopen snel en dubbelen me nog steeds in hoog tempo. Ook Marc Collinson kan nog steeds hardlopen. Een topprestatie voor een debuut.
Zondagochtend 6 uur word ik ongeduldig, want het wordt toch wel licht? Na 12 uur duisternis wil ik wat anders. Gelukkig is er porridge en even later brood met vega-worst (bonen, heb ik niet gegeten). Het is zowat het laatste wat ik nog kan eten. Ik ben opgeklommen naar plek 11.
Maar daarna wordt het licht en gelijk gaat het tempo omhoog. Ik schrik als ik zie dat ik tussen 20 en 21 uur ruim 10 km heb overbrugd. Gevaarlijk, want als er kramp komt, is alles alsnog voorbij en dat is zonde na 180 km. De enige oplossing is vaart minderen, wat gelukkig ook lukt.
Na 22 uur en 48 minuten is dan eindelijk het moment zover. Ik vraag het mijn teller, die het niet doorhad, maar het wel gelijk kan bevestigen: 500 rondes. Tsja 124,3 mijl is niet zo’n mooi getal, maar 200 km natuurlijk wel. Bovendien heeft de IAU deze afstand vastgesteld als C-limiet!
Voldaan loop ik door over de baan, maar ik wil nog doorgaan, want er kan nog wat bij. Het is 2 km hardlopen en 1 ronde wandelen met 1 beker water. Gelukkig gaat het hard genoeg. Voorbij de 205 km, ook voorbij de 207.8km ooit gelopen in Keulen. En inderdaad ook voorbij de 210km. Nu de rest uitwandelen, Ans mag ook de laatste ronde meelopen, Marion kan helaas niet. Nu pak ik de eerste beker cola in de race en een beker water. Na 210,5 km is de 24 uur voltooid met een zesde plaats. Ik moet nog even wachten voor het bepalen van de restmeters. Dat wordt door niemand minder dan Hillary Walker gedaan.
Ik ben blij dat ik na de blessure van 2008 weer de 200 kan overbruggen. Ook heb ik het gevoel het opgeven in Bergamo recht te hebben gezet. Voor mij is een 24 uur in mei te vroeg in het jaar, mijn piek ligt eerder in de periode juli-oktober! Ik maak liever veel trainings-kilometers in de zomer dan in de winter.
Richard Quennell wint met 234 km, snelste dame is Aileen Scott (188 km); liefst 25 lopers passeren de 100 mijl.
De beste prestatie is geleverd door Geoff Oliver. Hij heeft in de leeftijdscategorie 75 + het wereldrecord baan gebracht op 178.9km en tussendoor ook nog het wereldrecord baan op de 100 mijl gebroken. Zie ook:
http://uk.srichinmoyraces.org/self-transcendence-24-hour-race-tooting-bec-2009-race-report
Overige uitslagen:
http://uk.srichinmoyraces.org/self-transcendence-24-hour-race-tooting-bec-2009-update-final-results
Nitísh Zuidema
(nitish