Sluit ik hiermee een periode af, of begin ik er met één vroeg ik me af direct na het afronden van de perfect georganiseerde natuurmarathon van Lekkerkerk?
Ik besloot om niet te stoppen met lopen, maar gewoon door te lopen. Die vraag wilde ik beantwoorden – al hardlopend. De vriendelijke vrouw die de medaille om mijn nek hing keek een beetje gek op toen ik weer direct in hetzelfde tempo als de 42km daarvoor het Loetbos indook, maar ik moest en zal de vraag beantwoorden.
Zonder ambitie, zonder doelstelling maar met mijn nieuwe vederlichte wedstrijdschoentjes vertrok ik om 11:00 samen met 150 gelukkige lopers die aan de start stonden van de eerste editie van deze bijzondere Natuurmarathon.
Het parcours was om door een ringetje te halen, gelukkig ben ik nog te verbazen over de pracht van de polder, dit terwijl ik er al 6 jaar lang elke dag mijn rondjes in loop. Ik en hoogstwaarschijnlijk alle deelnemers keken onderweg hun ogen uit.
Na 86 meter koos ik de aanval, waarom weet ik eigenlijk niet, maar ik heb nu eenmaal de slechte gewoonte om na die knal al snel de aanval te kiezen. Slecht plan, gezien ik sinds eind mei de km teller nog maar amper boven de 700 heb gebracht. (schaamteloos reken is dit om tot een weekgemiddelde van 31km).
Drie keer boven de 20km gelopen sindsdien, maar toch niet bang voor de afstand. De marathon is een makkie als je eenmaal verder bent gegaan. Het is te kort om dood te gaan en het gaat te langzaam om kapot te zijn na afloop. Terwijl ik dit schrijf besef ik me dat dit natuurlijk onzin is, maar je eigen waarheid klopt toch altijd?
Na 10 eenzame kilometers ben ik maar eens een kletspraatje gaan maken met de meefietsers. Wat een mooie taak lijkt me dat toch, lekker 15-16km per uur door de polder op je MTB fietsen wetende dat de hardloper achter je dit hardlopend moet doen. Bijzonder leuke mannen, de kilometers vlogen voorbij en ik wachtte op de inzinking.
Na 41,8km met vele mooie vergezichten & geweldige paadjes dwars door weilanden via bruggetjes (met rode mat over die irritante spijlen, chapeau organisatie!!!), grind, asfalt, aarde,gras. Dit alles omlijst met windkracht 5 besloot ik om er een klassieker in te gooien: met een “Westerduintje” stopte de wedstrijd en sloot ik al doorlopend een periode af .
Of begon ik er één?