Nog één keer Spartathlon??
Eind 2007 had ik na vele jaren eindelijk besloten om de Spartathlon te doen in 2008.
Hoe anders zou het gaan lopen. Tijdens de marathon van Rotterdam (haas 3.30) begon mijn hiel ernstig te steken en ondanks dat ik mijn tempo omlaag gooide werd het alleen nog maar erger. De week daarna rust genomen en dan zou het wel weer over zijn. Maar daarna werden alle trainingen toch een lichte drama. Uitstappen tijdens de JKM, trainingen inkorten etc. iedere keer was mijn hiel/voet helemaal stijf en was mijn pees achterop mijn hiel weer ontstoken.
Mijn fysiotherapeut heeft z’n hele arsenaal aan mogelijkheden uit kunnen proberen en ook de Chiropractor heeft z’n gang kunnen gaan, inlegzooltjes geprobeerd, maar dit alles mocht geen baat hebben. Ondanks de beperkte trainingen (lees afstanden) toch naar Griekenland vertrokken, eigenlijk tegen beter weten in, maar dat is achteraf. Het resultaat is pijnlijk duidelijk geworden, beroerd en gedesillusioneerd uitgestapt na 75 km.
Een paar weken na de Spartathlon had ik besloten om 2009 rustig aan te doen en mijn blessure eerst te laten helen. Tijdelijk kortere afstanden en veel minder trainingen moest de blessure laten verdwijnen. Aan Martien nog laten weten dat ik er in 2010 weer voor zou gaan. Maar ook deze rustige methode werkte niet en nu begon zelfs na een half uur wandelen mijn pees achter op mijn hiel al te ontsteken. Zelfs in mei en juni helemaal niet meer gelopen, mede door een zeer zware (nier) operatie van Lenny, mijn vrouw, tevens steun en toeverlaat tijdens mijn loopjes.
Toen had ik er echt genoeg van, ik liep bijna al 1 1/2 jaar met die ellende en het werd niet beter. Via de huisarts naar een sport-orthopedisch chirurg in Alkmaar. Deze hoorde mijn verhaal aan, stelde de diagnose en ondernam meteen stappen. De oorzaak van deze ellende was kalkafzetting achter op mijn hiel (blijkt erfelijk te zijn) waardoor mijn pees onder druk kwam te staan en ging ontsteken. Bovendien werkte mijn spieren onder mijn voet en tussen mijn hiel/rug niet meer goed door die pees. Het zou niet minder worden alleen maar erger, dus de kalkafzetting moest worden weggehaald, alleen het was zoveel dat mijn (achilles) pees moest worden losgehaald om de kalk weg te kunnen halen. En dat betekende na de operatie op 12 november 2009 6 weken gips!
Daar is inmiddels 2 ½ week van voorbij en dat valt niet mee, kan ik je zeggen. Daarna zal ik weer opnieuw moeten leren lopen met de rechtervoet en vooral de achillespees zal weer moeten wennen.
Dus Martien, helaas zal het niet de Spartathlon van 2010 worden. Wel erg jammer, want ik hoorde van een aantal ultraloopvrienden dat ze er in 2010 weer voor gingen.
Het enige doel wat ik nu heb, is eerst maar weer hardlopen, al is het maar 5 minuten. In 2010 ga ik kijken wat er allemaal weer mogelijk is en hoe dat gaat. Volgens de chirurg zou ik alles weer moeten kunnen doen, dus daar gaan we maar vanuit. En toch hoop ik stilletjes op …………De Spartathlon in 2011, maar alleen als ik helemaal fit ben. Via deze weg wens ik iedereen prettige feestdagen en een gezond en sportief 2010
Groeten Ron Bakker, Heemskerk