Drie jaar geleden liep ik ‘Castricum’ al eens en dat is me toen maar matig bevallen. Wat toen zeker meespeelde was de hoge temperatuur. De marathon van Rotterdam werd de volgende dag toen zelfs afgebroken op het moment dat de toplopers binnen waren en de commerciële belangen veilig waren gesteld. Maar ook het lopen in mul zand lag me niet. Geef mij maar lopen in heuvels zoals in Limburgs Zwaarste.
Maar na bij de JKM aanwezig te zijn geweest, begint het bij mij toch te kriebelen. Ik heb lang op de verzorgingspost in Egmond aan zee gestaan en de lopers daar weg zien lopen richting Den Helder. Vanaf 2008 loopt de route van ‘Castricum’ wat langer over het strand, van Egmond aan zee naar Bergen aan zee. Daarnaast zijn de lopen van Willem voor mij ook ideaal omdat ik zonder tijdsdruk kan lopen. Kortom ongewoon laat voor mijn doen besluit ik om mijzelf in te schrijven.
En dan sla je twee dagen voor de wedstrijd de krant open en lees je over duinbranden ten noorden van Bergen aan zee, wetende dat je 2 keer door dat gebied komt. Gelukkig kan na overleg met de autoriteiten de route worden aangepast en gaat het feest gewoon door. Vrijdag wordt het gebied ten noorden van Bergen aan zee echter afgesloten en daarom wordt besloten het rondje Egmond aan zee, Bergen aan zee, Egmond aan zee 2 keer te lopen. Geen straf, want het is een mooi rondje en we pakken nu 2 keer 4 km strand mee. Vlakbij de startplek ligt nog een mini-versie van het klimduin van Schoorl met de mooie naam Papenberg. Willem laat ons lopers hier over omhoog lopen in een openingsrondje van 3 km, waarmee het totaal aantal kilometers op 57,5 km komt.
De vrienden uit Heiloo bij wie ik altijd logeer als ik een wedstrijd in Noord-Holland heb (Schipholloop en de 6-uur van WijdeWormer/DTS van good old Rob Steyger) doen mee aan de toerversie van de Amstel-Gold Race en zijn er dus niet. Na wat surfen op internet en wat bellen, besluit ik maar om te gaan kamperen. Maar daar komt een verbod op van mijn wederhelft en met de kans op nachtvorst heeft ze natuurlijk helemaal gelijk. Dus uiteindelijk maar een Bed and breakfast besproken in Uitgeest. Simpel, maar met vriendelijke mensen. Toen ik aankwam heb ik de eigenaar geholpen met de computer, maar daar stond tegenover dat hij de volgende morgen om kwart voor zeven voor me opstond om koffie te zetten. Kom daar maar eens om in een hotel! Bed and breakfast Janssen in Uitgeest, 24 euro voor 1 nacht.
Daar sta je dan om 8 uur ’s morgens op het station van Uitgeest te wachten op de trein naar Castricum voor een ritje van 4 minuten. Helaas laat de trein een kwartier op zich wachten. Een stuk later dan gepland sta ik bij het startpunt waar ik na mijn inschrijving van Willem Mütze uitgelegd krijg hoe het openingsrondje loopt. Ik heb namelijk afgesproken vroeger te starten in verband met de door mij verwachte tijd van ongeveer 10 uur. En daar ga ik dan zo’n 20/25 minuten voor de officiële start en mis meteen mijn eerste pijltje naar links afgeleid door het drukke verkeer. Ik neem de volgende afslag en kom bij de begraafplaats waar ik volgens Willem omheen moet lopen. Zo gezegd zo gedaan. Bij de eerstvolgende kruising is er echter geen rood lintje te bekennen. Het is duidelijk dat ik fout zit en terug of naar links moet. Terug is bijna 1 kilometer en niet echt een optie, dus maar naar links een breed bospad op. Bij de eerste afslag naar links, een smal paadje weer twijfel. Toch eerst een stuk doorgelopen, maar toen toch maar weer terug en het paadje in. Dat wordt al snel een verhard pad waar Willem het over had gehad en toen wist ik dat ik boven aan het klimduin uit zou komen. Voordeel voor mij was dat ik in het mulle zand naar beneden kon, maar qua kilometers heb ik hetzelfde gelopen als de anderen.
’s Ochtends vroeg zat het ijs nog op de autoruiten en met de verwachting dat ik veel zal gaan wandelen heb ik voor een lange broek en een t-shirt met lange mouwen gekozen. Dat blijkt al snel aan de warme kant, want het wordt een mooie zonnige dag. Het stuk tot aan Egmond aan zee loop ik langere stukken hard gevolgd door kortere stukken wandelen. Het duurt dan ook verrassend lang voordat ik door de andere lopers wordt bijgehaald. Na Egmond aan zee lopen we een stuk over het strand, wat er bij eb prachtig bijligt. Heerlijk lopen langs een beukende zee met zij-mee wind. Het hoofd leegmaken, even echt genieten. In Bergen aan zee bij de eerste strandopgang staat Willem te wachten voor een foto en 50 meter verder staat de verzorgingspost voor de ultralopers. Vervolgens door Bergen aan zee en dan rechtsaf de duinen in waar een pittig stuk ligt met mul zand en de nodige klimmeters. Doordat het zwaarste stuk tussen Bergen aan zee en Schoorl niet wordt gelopen in verband met de brand is het parcours minder zwaar dan anders. Toch zitten er nog de nodige hoogtemeters in, zo’n 700. Twee keer is een duin zo hoog dat er uitzicht is op de Noordzee. Op het punt dat ik aan de duinenrand kom, loopt Philip Verdonck mij voorbij die het tempo er goed in heeft zitten. Niet veel later komt Arjan van den Berg voorbij. Dat worden mooie tijden! Het stuk aan de duinenrand is mooi, met aan de linkerkant bloemenvelden in primaire kleuren en rechts de beboste duinen met stinzenflora als sterhyacint en narcis.
Ik kom weer bij de verzorgingspost in Egmond aan zee, waar we aan ons tweede rondje mogen beginnen. Ik tref daar Theo Cloosterman die ingeschreven stond voor de 60 km, maar met zijn vrouw Annemieke meedoet aan de wandeltocht van 25 km. Ik weet dat ik nu laatste lig van de hardlopers, maar met al die wandelaars op het parcours loop ik niet alleen. Want we zijn vandaag als ultralopers op bezoek bij SV de Lat. Waar aan de hardloopwedstrijd 40 ultralopers meedoen, lopen zo’n 60 wandelaars de 54 km, 65 wandelaars de 40 km en zo’n 150 wandelaars de 25 km. In het tweede rondje wordt het vloed en is het stuk strand waar ik het rondje ervoor nog liep ondergelopen. Maar het strand is nog steeds mooi hard. Vanaf de verzorgingspost in Bergen aan zee is het wandelen geblazen. Daarbij kan ik me richten op andere wandelaars. Ik loop een paar kilometer lang op met een wandelaar die welgeteld 1 ultraloper kent, namelijk Prisca Vis. Logisch want Prisca wandelt ook langere tochten met als idee om in een lange westrijd daar profijt van te hebben. Wie het verslag over de JKM van Dik Jagersma heeft gelezen, weet dat Prisca een stevig wandeltempo heeft. Mijn wandeltempo ligt wat lager, ik heb ook veel te weinig kilometers kunnen maken door mijn enkelblessure. Want ook voor wandelen moet je de nodige kilometers trainen.
In Egmond aan zee zie ik aan mijn tussentijd dat een eindtijd binnen de limiet van 9 uur nog mogelijk is als ik stevig doorwandel en eventueel wat interval. Na het hoge klimduin raak ik mijn loopmaatje kwijt die er veel sneller overheenkomt. Ik probeer mijn tempo hoog te houden en zie in de verte een wandelaarster met een mooi constant tempo waar ik heel langzaam op inloop. Mijn voornemen was om in dit stuk nog wat hard te lopen, maar ik heb er de energie niet meer voor. Met nog 3 km te gaan wordt een tijd van onder de 9 uur wel heel krap. Ik loop een stukje hard, maar de kramp schiet overal in. Dan maar weer wandelen. Het wordt kantje boord, dus de laatste 600 meter maar weer gaan hardlopen en met een eindsprintje (nou ja) blijf ik net onder de negen uur: 8.59.54. Natuurlijk laatste, maar zowaar binnen de limiet. Veel beter gelopen dan verwacht en dan in Limburg. Vooral de eerste 20 kilometer had ik weer het idee dat ik een hardloper was. De komende periode kan ik de training weer gaan opbouwen en zullen de resultaten langzaam aan beter gaan worden.
Ik praat nog gezellig na met Willem, die vertelt over zijn loopplannen. De 100 km die hij voor 2010 met een aantal andere lopers wou gaan lopen, gaat dit jaar niet door. Daar komt wel wat anders voor in de plaats, dus hou zijn site http://funrunner-heerlen.nl/funrunnerlopen/index.html maar goed in de gaten. Voor mijzelf betekent dat, dat ik waarschijnlijk op 19 juni in Delmenhorst aan de 24 uur meedoe om daar een 100 km te lopen zonder tijdsdruk. Delmenhorst is voor mij lekker dichtbij, anderhalf uur (stevig) rijden. Volgens de inschrijvingslijst tref ik daar Willy Jonkers, die in Castricum zijn honderdste ultraloop liep. Zover ben ik nog niet, voor mij was Castricum nog maar nummer 63. Maar wel gelopen in 17 jaren (1985-1993 en 2003-2010), terwijl Willy die 100 ultralopen in ‘maar’ 8 jaar liep. De winnaar van ‘Castricum’ werd Arjan van den Berg. Philip Verdonck die toen hij mij passeerde op kop liep, liep verderop een heel stuk fout maar wist wel nog net Mik Borsten voor te blijven die derde werd. De uitslagen komen maandag 19 april beschikbaar.
Henri Thunnissen