Op 3 juli j.l. organiseerde de LAT haar Rondje Amsterdam over o.a. 60 km. Voor lange afstand wandelaars maar ook voor ultra lopers. Tijdens deze trip begeleidde ik mijn zoon Hans op de fiets vanaf de Hemwegpont, d.w.z. het 2de gedeelte.
Ik vind het een groot kunststuk om in deze jungle van beton, asfalt, blik en stoplichten een route uit te zetten welke enigszins geschikt is voor de zonderling die zich nog te voet verplaatst. Af en toe liep je nog door het groen ook.
Mij werd hier nogmaals duidelijk welk een plaag de auto geworden is en wat een terreur sommige ingeblikten uitoefenen op hun medemens. Deels domheid, deels gewoon onbeschoft of asociaal. Waarschijnlijk een gevolg van nooit tijd en altijd haast.
Voorbeelden te over: B.v. Je loopt (of fietst) op een “rustige” landweg en achter je gaat het van tuut tuut tuut. Je gaat aan de kant en 100 m verder verspert dezelfde bak je de doorgang omdat ie zich langs een tegenligger moet wurmen. Of komende uit een zijweg staat men stil op het fietspad om het verkeer op de hoofdrijbaan voorrang te geven. In Oostzaan is het trottoir parkeerplaats geworden, de lopers moeten naar de rijweg met alle achterop komende stress van dien. Echt link wordt het op de plaats waar voetganger en fietser voorrang hebben. Als je niet oplet lig je in het ziekenhuis, met als schrale troost dat je gelijk had. Pas vooral op voor de rijdende telefooncellen en mama`s die hun kleuter met de terreinwagen naar de opvang brengen.
Ik ken een plaats in Nederland waar voetgangers voorrang hebben op alle andere weggebruikers en het werkt er ook nog. Namelijk het terrein van Duin en Bosch te Bakkum. Echter Duin en Bosch is een psychiatrische inrichting. Maar ik vind deze regel zo gek nog niet.
Het was toch een leuk rondje. Lopen is altijd leuk. Fietsen trouwens ook.
Jan Jurriaans
Monnickendam