Voor de afwisseling ben ik naar Zwitserland geweest voor 2 loopjes. Eerst de Swiss Alpine in Davos met 78 km, 2260 hoogtemeters, en een week later de dubbelmarathon in Gondo, twee dagen met 42.2 km en zeker 2000 hoogtemeters per dag.
Tsja trainen voor berglopen is voor een laaglander vrij lastig. Ik heb regelmatig met Ann Lens getraind op de Utrechtse Heuvelrug. Daar is in ieder geval bosondergrond en wat heuveltjes. Ook heb ik 4 weken tevoren nog gelopen in Chiny, Ardennen; is 52km en 1150 hoogtemeters. Maar ja die hoogte heb je dan nog niet. In Chiny heb ik eigenlijk slecht gelopen. Ik begon te snel en ik moest daarna steeds meer gas terugnemen, terwijl ik door heel wat lopers ben ingehaald. Het gaf me een déja vu met de JKM 100mijl: die had ik uitgelopen terwijl ik 4 weken tevoren een strandtraining van 60 km deed waar ik mijn medelopers aan het eind niet meer kon volgen. Kortom na Chiny is er geen reden tot paniek; gewoon vertrouwen op de ervaring en alles komt goed! Ik loop ook voor het eerst met een camelbag. Langzaam maar zeker krijg ik ook een idee wat ik er in moet gooien.
{b}Swiss Alpine{eb}
De eerste loop is op zaterdag 31 juli. De start is om 8 uur ’s ochtends op de atletiekbaan in Davos (in de winter is dit de ijsbaan). Je krijgt van de organisatie 12 uur voor de 78km. Dit jaar is een jubileumeditie en daarom mogen de rustigere lopers ook om 6 uur starten, zodat ze 14 uur de tijd hebben. De keuze wanneer je start is aan jezelf. Alleen moet je er rekening mee houden, dat als je te vroeg bent, dat dan de verzorgingsposten nog leeg zijn.
Het is de tweede keer dat ik hier loop. Voor een super tijd zit je hier op het verkeerde adres. Voor deze laaglander is de inschatting van de te lopen tijd sowieso lastig. Belangrijker is dat je geniet van de omgeving. Gelukkig is het vandaag goed weer, de 2 dagen tevoren was het kouder en natter. Davos ligt op 1500 meter hoogte en het is slechts 5 graden aan de start, maar met een zonnetje, dus de temperatuur gaat met je mee omhoog. Ik start om 8 uur en dan beginnen ook de 31km lopers. In totaal lopen 5600 lopers op één van de vele afstanden, waarvan 1500 op de 78km.
Het eerste gedeelte is bos en onder de bomen is het zeker fris. We lopen omhoog en weer omlaag net als ik gewend ben in de Ardennen. Na 16km passeren we Monstein en dan komt een steile afdaling van 4 km. Hier ben je geneigd het tempo te lopen dat de anderen ook lopen. Dit is een vergissing, want de 31km lopers hebben dan op hun loop het grootste gedeelte geklommen en gaan snel naar beneden. De ultralopers moeten hier juist rustig in hun eigen tempo naar beneden gaan. Als laaglander maak ik de fout met de 31-ers mee te gaan. Even later lopen we over een klassieke stenen spoorbrug, voetpad langs het spoor. En net als destijds de vorige keer komt er net op het moment dat ik hier loop een trein voorbij!
De volgende plaats is Filisur en hier is de finish voor de 31km. Dit dorp ligt op 1000 meter hoogte en vanaf nu volgt de klim. Bij Bergün op 39 km, halverwege dus, kan ik bij mijn afgegeven tas. Nieuw shirt, zonnebrand, energiedrankje, petje op. Tas weer teruggeven en verder met de pret. Nu hebben de marathonlopers zich bij ons aangesloten en we stijgen verder langs een rustig beekje. Na 47 km verlaten we dit en moeten we in 6km 900 meter stijgen.
Dit kan ik alleen in wandeltempo en dat is hier 4 km/uur. Helaas krijg ik op de klim bijna last van kramp. Was me destijds ook al overkomen. Moet het gevolg zijn van die afdaling eerder. Als je moet uitvallen, kan je alleen maar met de helikopter terug; wil ik niet. Gelukkig is er alleen een dreiging en kan ik verder door kleinere passen te nemen en dus voorzichtiger te klimmen.
Meer mensen schijnen hier last van te hebben, maar om de een of andere reden treedt het nooit op. Gelukkig wordt de omgeving steeds mooier. En aan de grote sliert lopers voor je is de weg duidelijk te herkennen. Na 6 uur en 10 minuten is het hoogtepunt van 2632 meter bereikt, de Keschhütte, met een mooi uitzicht. Er staan boven veel posten met ruime verzorging, deze zijn opgebouwd met behulp van helicopters.
Hierna lopen wij ultralopers over de panoramaweg op 2500 meter hoogte. Inderdaad een klein paadje met vele uitzichten naar boven en naar beneden waar zo’n 300 meter lager de marathonlopers lopen. Op ons paadje is het lastig iemand in te halen ook als hij/zij 2 uur eerder is gestart en vanzelf krijg je dus groepjes. Ondanks de vele lopers kan ik hier genieten van de stilte in de bergen. Mijn pad wordt nog gekruisd door een marmot; hij blijft een stukje verder staan en kijkt met volle verbazing naar onze inspanning. Ik passeer een blinde loper, hij heeft een loper bij zich die hij mbv een touw volgt, een absolute superprestatie.
Even later krijgen we een sneeuwveldje, lag er destijds ook al! En na 61km is de volgende pas op 2600 meter hoogte, de Scalettapas. Hier staat een dokter ons in de ogen te kijken om te zien of we geen hoogteziekte hebben. Nog steeds weet ik niet waarom hij juist hier staat, want volgens mij moet je in dat geval juist direct afdalen. En wij lopers hebben echt geen ander plan, als op ons parkoers de afdaling begint.
Eerst een steile en stenige afdaling naar Dürrboden en vanaf daar een rustigere afdaling door een mooi dal met veel gras. Het is uitkijken dat je niet valt, maar je kan wel doorrennen. Op de laatste 5 km staan nog een paar klimmetjes. Ze zijn eigenlijk niet zo zwaar, maar als je er al 73km op hebt zitten, is het toch een ander verhaal. Na 9 uur en 25 minuten lopen ben ik weer terug op de atletiekbaan, waar het loeidruk is. Van de 1500 gestarte ultralopers heb ik ongeveer de 450-ste tijd.
Het is een mooie en adembenemende loop die ik best nog een keer wil doen.
Zie ook: http://www.swissalpine.ch/cms/index.php?aid=2
De Swiss Alpine kost veel, maar je krijgt wel een treinticket in Zwitserland vergoed. Ook de ticket van Davos naar mijn volgende bestemming Fiesch aan de voet van de Aletschgletscher. Ik heb 2 mooie wandeltochten in de bergen gemaakt, ook om nog wat ervaring op te doen met het beklimmen van hoge bergpaadjes. Zal me inderdaad van pas gaan komen bij de volgende loop. Ik lees zelfs al een voorbeschouwing in de krant van het Kanton Wallis, waar ik nu zit.
{b}Gondo Event (heen){eb}
Op zaterdag 7 en zondag 8 augustus vindt in het grensdorpje (met Italië) Gondo een dubbelmarathon plaats. Hij wordt gehouden ter nagedachtenis aan een aardverschuiving in 2000 waarbij 13 mensen om het leven zijn gekomen. Gondo is een klein plaatsje aan 4 kanten omgeven door joekels van rotsen. De zon schijn van 7 uur ’s ochtends tot 4 uur en daarna zit hij achter een der rotsen. Tussen deze rotsen gaat een beekje en van een zijkant komt er met grote val nog een zijbeekje bij. Het geluid van het vallende water in het smalle dal is vrij luid, maar wel mooi en rustgevend. Ik kijk omhoog naar dat zijbeekje en ik weet dat we hierlangs naar beneden moeten voor de allerlaatste (kilo)meters.
Tot mijn verbazing is Duits de voertaal en het overgrote gedeelte van de 125 deelnemers uit 9 verschillende landen is dan ook Duitstalig. Sommige lopers hebben net als ik ook de Swiss Alpine gedaan. De vraag of ik hier kom uitlopen, ontken ik. De SwissAlpine was voor mij meer inlopen en itt de afgelopen week heb ik nu wel wat ervaring met het lopen in de bergen.
Op zaterdag gaan we om 8.15 uur van start voornamelijk over wandelpaadjes. Eerst door de kloof, gevolgd door een lange wandeltunnel en dan omhoog. Door het dorpje Simplon Dorf, waar we door de bewoners worden aangemoedigd. Ik loop met de 2 Zwitsers Markus Sterchi en Thomas Steinmann. Zij rennen het hele stuk. Omhoog wandel ik en lopen ze op me uit. Op de overige stukken loop ik harder en kom ik weer terug. Zo gaan we naar de Simplon Pas op 2000 meter hoogte, 17km.
Het zijn ruime landschappen zeker boven de boomgrens. Deze pas is voor het verkeer, wij gaan echter verder omhoog naar de Bistinenpas. Onderweg vormt ons pad een eenheid met een klein beekje. Het is de vraag of het beekje zich heeft verlegd naar ons pad of andersom. Gelukkig kunnen we er net op het gras ernaast lopen. We komen op een glooiend weiland uit. Vorig jaar lag hier nog wat sneeuw, deze keer is het warmer. Boven op de pas na 24 km staat een verzorgingspost en de stijging voor vandaag zit er bijna op. Ik ben nog steeds benieuwd hoe de verzorging op 2417 meter hoogte hier is neergezet.
En dan gaat er nu iets gebeuren wat vrij veel lopers blijkbaar niet zo leuk vinden; het ontbreekt dan ook in de populaire berglopen als de Jungfrau-marathon en de Zermatt-marathon. AFDALEN. Langs het beekje, de Gamsa, gaat het steil omlaag en in no time zitten we weer tussen de bomen. Ik krijg van mijn Zwitserse vrienden het advies te dossieren. Ik had inderdaad de neiging te hard te gaan en we hebben nog wat stukken voor de boeg. We lopen over een brede weg steeds beschut onder de bomen en af een toe een grasveld. Op tijd zie ik een zijpaadje steil naar beneden. Heeft helaas niet iedereen gezien! Na 37 km volgt een leuk klimmetje. Is lastig als je lang hebt gedaald. En na bijna 40 km moeten we door een leuke beek, met zeg 40cm water. Onder begeleiding van 2 brandweermannen, die alleen maar hoeven toe te kijken of we goed oversteken en 2 touwen komen we over.
Er is ook een brug, maar deze is in zijn geheel in beslag genomen door de laatste verzorgingspost, kan je niet overheen Gna Gna Gna. Nu mogen we nog even een stevige klim maken en voor het eerst zitten we niet beschut maar vol in de zon, 24 graden, veel warmer dan we in de bergen hebben gehad. Dat maakt deze klim extra zwaar. Mijn medelopers zijn natuurlijk zo boven, ik heb meer tijd nodig. Maar boven hebben ze op me gewacht en na 4 uur 58 finishen we gedrieën, nr 24 etc
’s Avonds een goeie en heerlijke pasta-maaltijd gehad, de verzorging in zijn geheel is voortreffelijk. Thomas en Markus hebben me bijgepraat over de berglopen in Zwitserland.
De overnachting in Brig is in de bunker. Dat is normaal in Zwitserland, ken ik ook van Bazel. Het is er dag en nacht donker en er staat een airco-apparaat continu te loeien. Voor sommige lopers de reden om buiten in de open lucht te overnachten. Omdat ik toch altijd goed heb geslapen in bunkers en ik geen slapeloze nacht buiten wil riskeren (het is daar ook koud en …. nat), ben ik die nacht maar ondergronds gegaan.
{b}Gondo Event (terug){eb}
Na een nacht goed geslapen te hebben en een goed ontbijt konden we om 7.30 uur er op uit. Thomas heeft een slechte dag en Markus zal vandaag voor me uitlopen. Het begin is gelijk feest, want we gaan gelijk naar boven. En na 4 km weer wat dalen. Deze dag zal ook meer op en neer zijn. Na 13 km op 1800 meter hoogte, na 16km weer op 1600 meter en na 19km de Simplonpas op 2000 meter. Het blijft een mooie pas en ik passeer deze graag meerdere malen. Opzij naar boven zie ik nog de route van gisteren, maar wij weer omlaag. We hebben gezelschap van lopers die 28 km lopen (wandelen). En mensen langs de weg die ons aanmoedigen. Omdat ik meer alleen loop, vraag ik vaak de weg, ondanks dat het goed staat aangegeven. Gelukkig zie ik meestal wel iemand voor me uit lopen. Ook staan op veel plaatsen langs de weg mensen te kijken, vaak locals en soms supporters van medelopers.
Als ik de verzorging op 30 km in 3 uur 30 passeer, mag ik beginnen met het toetje, de Furggu. Hier heb ik de hele dag naar uitgezien: eerst een 600 meter stijging in 3km. Dat is een klimmetje met veel geduld. Eerst een steil bospad, dan een weiland. Hier dacht ik de eerste keer dat ik boven was. Over het weiland verder omhoog, net zo steil. Daar boven nog wat bos en na 45 minuten ben ik daadwerkelijk boven. Bij die post daar eerst wat uitpuffen en water met magnesium innemen. En in de laatste 9 km nog eventjes 1000 meter omlaag.
Het is een andere afdaling dan die ik tot nu toe heb gezien. Steeds bochtjes, dan steil, dan weer niet. Zelfs stukjes stijgen. Sommige stijgingen zijn te overbruggen door ervoor vaart te maken en met dat tempo zien boven te komen. Ik daal af met een tempo van 8 km/uur en wordt slechts door één persoon ingehaald, moet wel een Zwitser zijn. Hij is ook gelijk weg. Hoewel we in bosrijk gebied zijn, kom ik toch nog flink wat huisjes tegen met luide aanmoedigingen van de aanwezigen.
Na een flink stuk omlaag gegaan te zijn zie ik tot mijn verbazing een mooi stuwmeer. Deze blijkt uit te monden in het watervalletje dat Gondo indondert. Pas 500 meter voor het einde hoor ik Gondo en even later kan ik het ook zien. Ik finish na 5 uur 21 als nr 18. Na 2 dagen blijk ik nr 21 te zijn geworden. Er staat een feesttent opgesteld met een eigen programma en veel mensen uit de omgeving.
Het is een leuk en gezellig kleinschalig evenement, dat ik kan aanraden. We mogen nog 1 nacht overnachten. In het restaurant in de Stockalperturm hebben we ‘s avonds gegeten en de volgende dag mag ik met 2 Duitse loopsters mee naar Bazel rijden.
Zie ook de website: http://www.gondoevent.ch
Nitísh Zuidema