Zaterdag 11 en zondag 12 juni deed ik mee aan de 24-uursloop in Delmenhorst (Burginsellauf). Zaterdagochtend om 8 uur werd ik wakker in mijn hotel in Delmenhorst en zag ik het nog volop regenen. Maar als ik om 10 uur mijn startnummer ga ophalen is het droog en het zal daarna ook droog blijven gelukkig. En met temperaturen van 18 graden op zaterdag en 20 op zondag is het voor midden juni perfect loopweer. Droog, wisselend bewolkt/zonnig en niet te warm.
Om 12.00 uur naar de start en het feest begint. Het is een ronde van precies 1213,77 meter in een park. Om in ieder geval mijn beoogde 100 km. te halen zal ik 82 rondes en 500 meter moeten lopen. Mijn plan is: hardlopen t/m zo’n 60 a 70 km. , daarna maar zien wat ik nog kan hardlopen en eventueel wandelen. Uiteindelijk doel is dus minstens 100 km. Omdat ik nooit verder dan 60 km heb gelopen, kan ik niet goed inschatten wat me te wachten staat. Een ding is zeker: heel rustig starten.
Het begin gaat natuurlijk nog lekker, de marathon gaat soepel in 4.47 (te snel, ik wilde er minimaal 5 uur over doen) en de 50 km in 5.55 uur. Dit is eigenlijk voor mijn doen allemaal te snel om 24 uur vol te houden, maar het lukt me gewoon niet om langzamer dan ca. 7 minuten per kilometer hard te lopen. Het is voor mij of heel rustig hard lopen in 7 minuten per kilometer, of wandelen in 10 minuten per kilometer. Het lukt me niet om daar ergens tussen in te zitten, dan loop ik gewoon niet lekker.
Rond 50 km gaat het een tijdje minder, want ik heb dan al zo’n 2 uur last van flinke buikkrampen. Omdat ik me na 50 km toch al moe ga voelen en er nog 18 uur te gaan is, besluit ik een paar kilometer verder maar een tijdje te gaan wandelen om even op adem te komen. Daarna afwisselend hardlopen en wandelen , dat is tenminste mijn plan. Na 7 uur neem ik een pauze om een lekker bord pasta te eten in de verzorgingstent. Wat is de verzorging uitstekend trouwens. Vele soorten drank, veel fruit, allerlei koek en cake. S’avonds de hele avond pasta, een soort salade en ik geloof ook aardappelen. En zondagochtend ligt de hele tafel weer vol met heerlijke knapperige broodjes met diverse soorten beleg (zoet beleg, kaas, worst)
Rond 60 km was ik dus al aan de wandel en dat was 10 km eerder dan ik had gehoopt. Maar hardlopen ging niet goed meer. Te hard begonnen? Of in de voorgaande weken, met bijna elk weekeinde een marathon en vorige week nog de Self Transcedence in Amsterdam, teveel gelopen? Maar goed, ook lopend kan je in nog 18 uur te gaan nog een hele afstand afleggen en in ieder geval gemakkelijk de beoogde 100 km, 40 km verder dan ik ooit gelopen heb. Ik ben echter niet ervaren in langdurig wandelen, want dat doe ik eigenlijk nooit en ik heb er het geduld niet voor. En ik ontdek zaterdag dat je van wandelen dan wel veel minder moe wordt dan van hardlopen, maar dat wandelen weer zijn eigen moeilijkheden geeft. Na ca. 2 uur wandelen krijg ik eerst op mijn linkervoet een grote blaar en al gauw volgt ook mijn rechtervoet met een fikse blaar. En sowieso gaan mijn voeten aan alle kanten pijn doen. Blaren en zulke pijnlijke voeten, daar heb ik met hardlopen nooit last van. Lange afstand wandelen is toch weer een heel andere tak van sport. De blarenproblemen komen misschien ook doordat een deel van het traject uit kiezelsteentjes bestaat en dat loopt na 10 uur niet lekker meer… Ik loop tussen de wandelrondes nog enkele hardlooprondes en dan voel ik duidelijk verlichting. Wandelen lijkt veel zwaarder voor de voeten dan hardlopen. Helaas is de energie op om nog te blijven hardlopen, dus het is toch vooral wandelen geblazen. Ik loop nog een tijd op die voeten met blaren, maar tegen 22.30 doen de voeten wel erg zeer en ik wandel steeds strompelender. Ik besluit dan dat ik zo niet nog meer dan 13 uur door kan gaan en het leek me verstandig om een paar uur te gaan slapen, de voeten een tijd rust geven, en dan hopen dat het daarna , met enigszins uitgeruste voeten, weer wat beter gaat. En dus neem ik een lange pauze, na 62 rondes (75 km)
Ik neem een lange pauze van 7 uur , waarin ik maar een uur of 3 echt kan slapen,en begin weer als het weer licht wordt, tegen half 6. Was een beetje bang dat ik helemaal niet meer op gang kon komen, maar dat viel wel mee gelukkig. De voeten doen nog steeds pijn, maar duidelijk minder dan gisteravond. Beetje slaapdronken wandelend lukt het me om de rondjes weer op te pakken. Probeer nog 2 keer een ronde hard te lopen, maar dat komt me direct duur te staan; Daar heb ik de energie niet meer voor blijkbaar. Nog slechts een klein aantal ‘einzellauffers’ loopt hard trouwens, het overgrote deel is nu aan het wandelen.
Tot 90 km gaat het redelijk, daarna wordt het toch weer zwaar en blijkt een rondje van 1,2 km toch wel behoorlijk lang en het heuveltje halverwege steeds hoger. Rond 10.00 uur, twee uur voor het einde, haal ik dan eindelijk de 100 km en mag ik een ronde met het 100 km bordje lopen. Je wordt dan de hele ronde gefeliciteerd door de medelopers, erg leuk. Na deze mijlpaal gehaald te hebben, heb ik niet veel zin meer om me nog verder uit te putten de laatste twee uur en ik loop daarom heel rustig nog een paar rondjes, met lange koffie-met-broodjes pauzes en finish uiteindelijk in 106 km.
Voor 24 uur een zeer bescheiden afstand en ik moet verder kunnen komen als ik me beter zou voorbereiden en focussen op zo’n 24 uur. En als ik geen blaren krijg. En de eerste 50 km. wat rustiger begin…
Ik heb me er eigenlijk helemaal niet op voorbereid, niet anders dan voor een gewone marathon. Een volgende keer zou ik waarschijnlijk bijvoorbeeld vooraf mijn voeten beter voorbereiden. Waarschijnlijk is er wel zalf of vet voor om blaren e.d. te voorkomen.
Maar….Ik denk niet dat ik het nog een keer zal doen. Leuk om een 24-uur loop een keer mee te maken, maar voor mij is het denk ik eens maar nooit meer. Ik vind het gewoon te lang en mijn nachtrust is me ook te heilig. En ik doe een loop toch het liefst helemaal hardlopend en niet een deel wandelend. En 24 uur hardlopen zal me nooit gaan lukken. Al met al erg leuk om voor 1 keer mee te maken; Erg vermoeiend, maar een mooie ervaring.
Tot slot niks dan hulde voor de organisatie. Alles was perfect geregeld. De verzorging was meer dan uitstekend, volop eten en drinken, veel muziek en ander vermaak, prachtige verlichting s’nachts (heb ik nog even van kunnen genieten voor mijn lange pauze) en ook de electronische tijdmeting en rondetellingen werkten perfect. Ik kan niet anders zeggen dan dat het een uitstekend georganiseerd evenement was in een geweldige sfeer. Wat me daarom erg verbaast, is dat, hoewel Delmenhorst slechts 1 uur rijden van de Nederlandse grens ligt, ik toch de enige Nederlander was die hier mee deed. Misschien door de concurrentie van Steenbergen? Misschien jammer dat ze zo kort na elkaar waren…
Nu even bijkomen en op naar het volgend evenement…maar geen 24-uur, gewoon een heerlijke marathon!
Willem Kramer