Van veel mensen heb ik goede verhalen gehoord over de Berenloop, de marathon op Terschelling. Die best een vrij pittig parcours had, duinen, strand, asfalt, kortom, een uitdagende marathon waar je niet voor de tijd moet lopen, maar voor het genieten. Zodra de inschrijving open ging heb ik mezelf uiteraard ingeschreven, eindelijk moest het er eens wat van komen.
6 november, zondagochtend om 05:00uur opgestaan zodat ik en mijn supporters klaar waren om richting Harlingen-Haven te rijden, waar de boot lag die ons naar Terschelling bracht.
Rond 08:00 uur waren we aangekomen in Harlingen-Haven, heerlijk om rustig aan te doen in plaats van te haasten. Onder het genot van een bakkie koffie wachtten we op de boot die ons om 09:15 uur naar Terschelling zou brengen. De overtocht verliep lekker rustig en was erg gezellig.
Hehe.. eindelijk.. we waren op Terschelling. Na mij zelf omgekleed te hebben en afgesproken had waar ik mijn supporters weer zou ontmoeten was het tijd om naar de startvakken te gaan. Met een idee dat ik deze marathon als een rustige duurloop ging lopen ging het startschot. Rustig liep ik weg, want dit zou een rustige loop worden, geen loop op tijd.
Ik klokte op de 1km 0:5:20 en dacht bij mezelf ‘dit voelt heel goed aan, dit tempo wil ik graag blijven lopen’. Zo gezegd, zo gedaan. De tijd vloog voorbij en voordat ik wist bereikte ik het 15km punt (ong. in 1.22.23) en had ik de duinen al in het zicht.. Heerlijk.. door de duinen lopen!
In het zelfde tempo (gem. 5.20 min) genietend van het uitzicht in de duinen liep ik richting de 21,1km. Met geen pijntjes, verzuringen of andere gekke dingen passeerde ik de eerste helft van de marathon: 01:55:23 (netto). Ik besloot het tempo ietsjes te verhogen, want ik voelde me echt heerlijk. Mooi weer, mooi uitzicht, alles wat een loper kan wensen. Met deze gedachte liep ik ongeveer 2.09.25 op het 25 km punt en besloot ik weer ietsjes te versnellen, vanaf dat moment werd ik helemaal niet meer ingehaald, nee.. ik haalde alleen maar vermoeide lopers in ! Zo klokte ik 2.35.12 op het 30km punt. Met nog maar 12km te gaan begon ik bij mezelf al te bedenken dat dit een marathon onder de 4 uur kon zijn! Maar goed, ik had nog een 3km strand voor de boeg en dan nog eens 7km stijgend vals plat richting de finish, dus te enthousiast mocht ik niet zijn.
Na 33km (2.58.25) liep ik het strand op! Heerlijk was dit zeg, eindelijk.. het strand = mijn favoriete ondergrond. Gelukkig (nouja, maakt mij niet veel uit hoor) was het eb en liepen we dus over het verharde gedeelte. Ook daar haalde ik alleen maar lopers in. Ik durfde mij zelf uit te dagen door af en toe kleine sprintjes te trekken op het strand en bij de strandopgang (steile helling omhoog) zelfs sprintend omhoog te gaan..! Boven op het strandslag ging het een klein stukje bergafwaarts richting de verzorgingszone (36km 03.24.45) en daarna ging het gelijk over op een small weggetje, stijgend vals plat richting de finish toe.
Nu wist het wel zeker, dit gaat een marathon worden onder de 4 uur! De adrenaline schoot door mn lichaam heen, wat een heerlijk gevoel was dit! Niets kon me meer tegen houden en de km’s vlogen voorbij.. 37km… 38km.. 39km… 40km.. 41km.. en daar was de boog met de tekst “nog maar 1km”. Met een superblij gezicht draaide ik de winkelstraat op richting de finish, ik zag de rode loper al voor me liggen en begon een sprintje te trekken naar de finish toe. Bij het uitzetten van mn klokje zag ik pas welke tijd ik gelopen had, 03:45:57!! Wow.. Het duurde even voor dat ik dit besefte, eindelijk onder de 4uur! En dat nog wel op een zwaar parcours.
Moe, maar voldaan keerde ik weer terug naar huis.
Groeten,
Joppe Boon
(joppeboon.pallas67