Wat als idee bestond om samen (Ferry &Rinus) eens in de nacht over het strand te gaan rennen, is in ruim 1 jaar uitgegroeid tot wel 60 deelnemers en meer!.
Door andere omstandigheden te creeren dan het standaard werk, maar wel helemaal in de gedachte zoals jij het als avontuur ultraloper zou willen beleven hebben we een poging gedaan!.
Over de gehele voorbereiding gaan we het niet in dit verslag hebben maar puur zoals ik het als ultraloper en mede organisator heb beleefd deze ultra nachtrun op 27 Januari.
Voor mij was al snel duidelijk dat de 90km te veel zou zijn en de 50km komt dan goed op zijn plaats om daarna het vliegende helpende handje te wezen voor de 90km runnenrs op het parcour,telefoon en op de finish plaats
Start:
In de trein op weg naar DenHelder zat het al behoorlijk vol met de bekende ultralopers en bij het uitstappen was het al een soort feest optocht naar Hotel Wienerhof.De pastaparty stond al klaar en verrassend lekker en mijn bordje ging 3 keer naar het buffet ;-).
Al snel liep het hotel vol met lopers,toeschouwers,fotografen, pers enz en onder tussen alles samen met Ferry en Jan op zijn plaats krijgen.
Na de briefing buiten het startschot om 22:00 uur en weg zijn we door het centrum naar de zeedijk.Ik loop en kwebbel een tijdje met Martine en bij de zeedijk is het bijna windstil kracht 2 en een volle sterrenhemel en ik geniet van alles om mij heen.
Strand:
Een tijdje loop ik in een groepje met Marion maar die loopt al snel voor mij uit en op het strand ben ik op 1 loper na helemaal de laatste loper en heb een mooi overzicht over de lopers en alle lichtjes in de verte, een sliert van lopers.
Het strand is en biljartlaken en met een zuchtje windkracht 2 en lekker koud weer prima te doen.
Bij Julianadorp staat de fotograaf en Matteu met een soort kerstverlichting bij de stalenbuizen op het strand.
Het gaat eb worden en de garmin heb ik niet mee en bij Callentsoog haal ik een paar lopers in en dan richting Petten op 23km is het een leeg gat naar voren en nu loop je dus echt alleen.
Alleen lopen op het strand ben ik gewend in het donker en na 5 keer dit stuk te hebben gelopen het afgelopen halfjaar herken ik veel en zitten de km en herkenningspunten in mijn hoofd.
Zeedijk:
Bij de zeedijk van Petten naar Caamperduin is het precies 7km en zie plost rode lichtjes voor mij en haal de mannen in, weer verderop meer rode lichtjes,Wel even de goede loop lijn vinden op de dijk en einde dijk haal ik de loper in.Wederom een zwart gat op het strand en pak mijn wandelpauze’s en heb geen haast.
Strand-finish 50km:
Het lopen in het donker op het strand maakt alles anders, niet alleen tijd,afstand en besef, maar vooral is het zaak je mentaal sterk te maken voor die zeg maar tunnelvisie die kan ontstaan, in mijn beleving een moeilijk en mentaal te door breken, maar anders ben je verloren en nogmals, op het strand kom je dus je zelf echt tegen…Dat kan interesant wezen .
In de verte zijn de torentjes op het duin van Bergen aan zee te zien en weet dat dan snel Egmond komt, maar weet ook dat die afstand in het donker je de nek kan kosten omdat dat het gewoon weg niet naar je toekomt, je blijft lopen en alles blijft zichtbaar het zelfde, een soort loopband waar je niet op vooruit komt.
Ik haal verschillende lopers in en informeer de namen en afstand maak een praatje en zo gaat het verder.Na Egmond zie ik veel verlichting en opvallend ook veel verlichting van links naar rechts zwieren en dat is een teken dat het niet goed gaat, lopers zijn zoekende met zich zelf en de focus van vooruit is er dan niet…Het is een behoorlijke groep 90km lopers en het gaat niet hoor ik.Ik zie op een gegeven moment iemand ver langs de waterkant dwalen en wie is dat in godsnaam en gaat het allemaal wel goed, ik hoor de naam Arie vallen, maar de schim in de verte is alweer weg?.
Nog een laatste stukje en voel mij goed en zal ik dan toch de 90km gaan doen?…..Doe het niet en bij Castricum doet Jan goed werk bij de top verzorging en al snel ga ik ruiten krabben van de auto en met 1 duitser en Arend op weg naar de ijmuiden.
Finish 90 km lopers!.
Bij de zeesluizen komen we Léonie en Ritchie tegen en we maken een praatje,foto en even verderop lopen Richard en John, ik schenk uit mijn moblele verzorgingspost koffie in voor de mannen en ga naar de finish vrijwilligers. Snel weer terug nar de lopers bij ze zeesluizen en ergens midden in het visserijgebied staat een hardloopster te zwaaien midden op de weg voor een lift en het is ondertussen alweer 6 uur in de vroege ochtend!.Ze stapt in en roept Planetenweg graag en als ik weg rij kijkt ze mij aan en gilt, RINUS, wat doe jij hier????.Wat doe jij hier vraag ik aan Wilma Derx en ze blijkt de lopers te willen verrassen met een loopje.UIt eindelijk loopt ze mee met leonie en ritchie het bevroren duin in en ik ga weer terug naar de finish….Via de telefoon blijf iik op de hoogte en veel lopers zijn uitgestapt of een verkorte route te hebben genomen.
Van blote voetenlopers die geen voet meer over had, komt na 9:10 uur de eerste loper Jefrey binnen, gevolgd door een duitser en zo is Erwin ook niet lang daarna….Jefrey is helemaal vol van de loop en een ervaring van zijn leven, hij had het nog nooit zo mee gemaakt en mooi om te horen.
De 1 na de andere loper komt binnen en om bijna 12:00 doe ochtend is de laatste veilig binnen.
De uitslagen,uitvallers en andere gegevens over deze run komen, maar ik schat dat zeker 2/3 deel van de 90km het niet hebben gehaald…De 50km lopers gingen ook goed en alles is goed en veilig verlopen en erg fijn om de mooie reacties van de lopers te horen, doet je zeker goed.
Kort en bondig:
Ik blijf erbij als ultraloper, dit moet je eens hebben meegemaakt en echt een ervaring voor je leven.De kans in Nederland is zo klein tot eigenlijk niet om dit soort groepsnacht lopen mee te maken.Wij hebben het mee gemaakt en ze pakken dat niet meer af.
Loop omstandigheden met een biljartlaken als strand is uitzonderlijk en ondank dat het strakke strand toch vele lopers toch weten in te halen ;-).
Verder is alles prima verlopen en zoals gepland.
Slot:
De vrijwilligers bedankt en zonder jullie was deze loop niet in deze vorm.Ook Hotel Wienerhof,Restaurant Blinckers en de Pierewaai bedankt voor de gastvrijheid en hulp.
De lopers bedankt voor de deelname en belangstellenden aan de kant ook top.
Er komt meer, maar nu even de beentjes omhoog en op tijd naar bed voor wat meer slaap na 24 uur door staan!.
Groet Rinus.
Noot redactie (Henri Thunnissen): Dit verslag staat ook op de weblog van Rinus van der Wal http://www.rinusrunning.nl/ De blotevoetenloper genoemd in bovengenoemd stuk was niemand minder dan Wim Bart Knol. Wim Bart liep vanaf 50 km op zijn sokken, maar dat was geen succes. Hij moest wegens problemen de route afkorten en heeft uiteindelijk 82 km gelopen. Léonie beschrijft hem ook in haar verslag. Voor Wim Bart was het toch een positieve ervaring.