We leven in een tijd waar men vlot waarden aan dingen geeft die op zich geen reet waarde hebben. Neem nu de titel Belgisch record indoor marathon. Een titel die me dit weekend toebedeeld werd nadat ik in Amersfoort in een oude treinloods op een omloop van 246m een marathon liep. 172 keer moesten we dat rondje afleggen, 344 rechte lijnen van 100m en 342 bochten verdeelt over 46m. Ik hoef je de scherpte van de bochten niet mee te geven. O ja, en dan vergeet ik nog de 172 deurpassages. Zo’n titel valt bij mij onder de categorie flipperkasten, slakken verzamelen, degens slikken of broodjes kroket eten. Van nul of generlei waarde dus. Maar goed, niettegenstaande ben ik zeer blij met wat ik dit weekend heb verwezenlijkt. Het was een grote eer toen de uitnodiging in de virtuele brievenbus viel en meteen was ik verkocht. Ik heb natuurlijk in Nederland een reputatie opgebouwd wat betreft speciale marathons afhaspelen en waarschijnlijk weet men ondertussen ook al dat rondjes draaien mijn ding is. Ook het feit dat weinig goeie marathonlopers zich wagen (gratis en voor niks) aan het lopen van zulke rariteiten draagt er toe bij dat men snel bij mij uitkomt. Uiteindelijk heb ik niets meer te winnen of te verliezen op het eind van mijn rijk gevulde carrière, dus ben ik steeds te vinden voor zulke “speciallekes”.
De wedstrijd werd op gang geschoten door Steef Kijne. De man van het Nederlandse indoor marathon record (2h35’), gelopen ergens in de jaren 80 op de wielerbaan in de Ahoi in een race speciaal ingericht om dat record te vestigen. Een heel ander gegeven dan de race in de spoorwegloods. Steef was toen 33 jaar, ik ben er nu bijna 45. Ik begreep al heel snel dat deze prachtige marathon door mij niet kon gewonnen worden in een tijd onder de 2h40’ ondanks de perfecte organisatie en de waanzinnig goede sfeer. Mik en Jaap hadden dat goed voor mekaar gekregen. Een prachtige omgeving, goede persoonlijke verzorging, toffe sfeer en vooral een goede muziekkeuze. Heel gek dat ik daar op lette, iets waar ik anders nooit mee bezig ben.
Het enigste wat voor mij telde was de overwinning, want het staat toch mooi op je palmares dat je een indoormarathon hebt gewonnen. De selecte groep van 25 atleten, meer mochten er niet meedoen, deden erg hun best om voldoende ruimte te laten zodat ik vlot kon passeren. Want op een rondje van 246m werd dubbelen, trippelen, quatrelen, etc…een sport op zich. Dave Boone, de jonge kerel die net achter me was op de 100km op de baan van Deventer was de rechtstreekse concurrent. Ik had als doel 3 ronden op hem te pakken en dan op safe te spelen, bij hem te blijven en zo vlot te winnen ongeacht de eindtijd. Maar zoals steeds zat ik in een flow en bleef ik zolang mogelijk een vlot tempo lopen waardoor ik steeds meer ronden pakte op Dave. Het tempo zakte na halfweg, vooral omdat ik als voorvoetlander een blaar kreeg op mijn linkervoet door het steeds draaien in de scherpe bocht. Ik had het al meegemaakt in de Gaia marathon en het heeft me weken en een antibioticakuur gekost voor ik weer op niveau was. Dit wilde ik vermijden, vandaar dat ik op safe speelde. De solidariteit van de Belgen kent geen grenzen. Af en toe pikte Paul Van Hiel, de andere Belg in dit voornamelijk Hollands getinte deelnemersveld, aan. Vooral in de laatste 20 ronden was dit heel dankbaar en nuttig. 20 ronden was minder dan 5km en wat is dat nu als je al 37km hebt hardgelopen, een muggenscheet. Maar het getal 20 lijkt op dat moment onoverkomelijk en daar was dan gelukkig Paul. Regelmatig maande ik hem aan om een paar rondjes voor me te lopen, kwestie van het tempo niet te veel te laten zakken en zijn gezelschap was een aangename verpozing in die laatste luttele kilometers. Hij moest af en toe de knappe dame loslaten waarmee hij samen liep, maar als ik was aangekomen had hij nog genoeg tijd om met haar te spenderen. Ik won in een tijd van 2h44’59”, het tweede gedeelte werd 3’ langzamer gelopen dan het eerste, waar ik vrede mee kon nemen. Momenteel ben ik niet stijf in de bovenbenen, maar vooral de heupen en de enkels doen pijn. Zitten de bochten daar iets voor tussen?
Marc Papanikitas