De interesse hiervoor begon door een mailtje van Annemarie met de loopkalender van Willem voor 2012, ik zag deze trail staan en ik dacht ja, dit is een mooi doel om naar toe te trainen. Ik heb me gelijk ingeschreven en ook voor de eerste testloop in februari. Bij de eerste testloop klokte ik ongeveer 7:41:21 op de 50km en dacht nou als ik voor de 80km ga dan zou ik ongeveer rond de 14 uur uitkomen, een erg mooie tijd.
De dag voor de loop ging ik naar een uitstekend hotelletje wat de organisatie geregeld had. Rond 22:00 uur kwam ik aan en ik kwam gelijk al een bekende persoon tegen, Chris van Beem, we praatten nog even wat en toen vond ik het wel tijd om naar bed te gaan, want ja de wekker zou rond 04:30 uur gaan voor het vroege ontbijt. Na een goede nachtrust en ontbijt kon ik met iemand (sorry.. ben de naam kwijt) meerijden naar de start. Om 05:45 konden we de nummers ophalen, er was een kleine briefing en rond 06:00 uur was het startschot.
Het parcours ging gelijk de bossen in. Het parcours begon gelijk met wat kleine klimmetjes in de weilanden en bossen. Het weer was op zich wel goed, een klein beetje motregen maar dat was al weer snel over. Na ongeveer een uur en 20 minuten bereikte ik de eerste verzorgingspost. De post was uitstekend ingericht met eten en drinken. Ik besloot niet al te lang bij post 1 te blijven dus vrij snel ging ik weer verder richting post 2, boven op de Vaalserberg. Het 2e gedeelte was wat zwaarder en technischer dan het eerste gedeelte. Het parcours voerde ons langs smalle single tracks, heuvel op en heuvel af. Onderweg kwam ik nog een aantal bekenden tegen waar ik gezellig kletsend richting post 2 ging. Al kletsend doemde de beruchte Vaalserberg op. Het hardlopen ging over naar het omhoog wandelen, een steile klim van ongeveer 322 meter met een stijgingspercentage van 15% schat ik? Eenmaal boven stond er weer een uitstekende verzorgingspost klaar.
Na even goed uitgebreid gegeten en gedronken te hebben gingen we door de bossen van de Vaalserberg af. Het parcours ging nu vooral veel over weilanden, steile dalingen met flinke stukken stenen en hier en daar wat asfalt. Ik voelde me nog erg goed en kon het tempo aanhouden wat ik in het begin ook had (rond de 7 a 8km/h). Na post 3 was het tijd voor de eerste grote lus, de lus ging van Vijlen naar Epen en weer terug naar Vijlen.
Het eerste gedeelte van de lus ging goed tot dat ik een onduidelijk pijltje zag, ja welke richting moest ik nou op? Aangezien Willem graag van de trappetjes en minder goed beloopbare paadjes is besloot ik via een trap af te dalen wat op een camping terecht kwam. Ik liep de camping af en kwam terecht op een weg wat richting Epen ging. Bij een splitsing besloot ik toch maar even naar Willem te bellen, want ja, aantal kilometers gelopen maar geen bordje of pijltje gezien. En ja hoor, ik was verkeerd gelopen. Ik besloot om weer terug te lopen naar het punt waar ik verkeerd gegaan ben, eenmaal daar aangekomen kwam ik een paar andere lopers tegen die me zo aankeken van, he? Waar kom jij nou vandaan, je moet die kant op, rechtdoor en niet linksaf.
Nadat ik weer op het goede pad was kwam ik bij een splitsing aan waar de pijl naar mijn idee rechtdoor aangaf, dus ik volgende braaf de weg die steil naar beneden ging naar een weg richting het centrum van Epen. Eenmaal onderaan bij een andere splitsing zag ik nergens een pijltje en dacht oh nee he… niet weer.. Ik ben toen naar het centrum van Epen gelopen en ik belde Willem weer op, ja daar ben ik weer.. ik sta in het centrum van Epen, waar moet ik heen? Willem gaf aan dat ik ergens omhoog moest naar een pannenkoekenhuis. Nou lekker was dat.. dus ik omhoog lopen, nergens een pannenkoekenhuis te bekennen.. Ik was het een beetje zat dus ik besloot verstandig te doen en ben toen direct terug gelopen naar ’t Hijgend Hert in Vijlen, weer terug naar Post 3 (wat toen gold voor post 5, 50km punt).
Na herstel vervolgde ik de weg door het bos richting Eys. Net na mn vertrek van post 5 begon het te regenen en te hagelen. Dit was niet echt heel erg fijn, de paadjes werden steeds gladder door de regen en hagel. Eenmaal aangekomen bij post 6 kon ik even bijkomen. Hierna was er een groot gedeelte asfalt richting het Eyserbos. Na een aantal kilometers was ik het asfalt al weer zat, ik wou graag de bossen in van het Eyserbos (die al die tijd voor me lag maar niet dichterbij kwam) eindelijk gaf een pijl de goede richting aan, het Eyserbos. Na flinke beklimmingen en single tracks was post 7 in zicht. Hier kon je besluiten voor welke afstand je ging, de 80km of de 100km.
Omdat ik het mezelf niet meer kon opbrengen om nog 30km te lopen heb ik wijselijk besloten om voor de 80km te gaan. Ik zat er al aardig doorheen, mn benen voelde erg zwaar aan, was flink afgekoeld door de regen en hagel. De laatste 10km gingen nu in, dat ging via Eys terug naar Heerlen. Het begon met een afdaling over weilanden, de regen was inmiddels al weer opkomen zetten. Ook hier ging het weer mis, nadat ik afgedaald was kwam ik uit op een weg, deze weg moest ik naar beneden volgen en ongeveer na 350 meter linksaf slaan het onverharde pad op. Deze afslag had ik gemist waardoor ik met een andere loper in het centrum van Eys terecht kwam. We besloten om Willem te bellen en die gaf aan dat er ongeveer na 500m een afslag moest zijn die niet opviel waardoor je weer op de route kwam. We zijn het hele centrum afgelopen maar konden nergens die aparte afslag vinden. We zaten flink verkeerd en besloten dus om weer terug te lopen naar de kruising van Eys Centrum, onderweg ben ik de andere loper ook kwijtgeraakt omdat hij sneller liep dan ik (ja, ik was het omlopen meer dan zat en mn benen voelden erg zwaar aan, werd een beetje misselijk, ik was flink afgekoeld door de regen) en daar stond ik in mn eentje bij de kruising. Gelukkig kwam er een andere loper (die ook de afslag gemist had) aan en we besloten terug naar boven te lopen om te zoeken naar de afslag die we gemist hadden, eenmaal gevonden ging het parcours glooiend verder over weilanden om Eys heen. Na ongeveer 5km was de laatste post in zicht. Nu kon het me niks meer schelen, ik zal die 80km uitlopen, kom op nog maar 5km.
De laatste 5km ging ondanks de omstandigheden wel lekker. Het motiveerde me alleen maar meer toen ik de aftellende bordjes zag van, nog maar 4km.. nog maar 3km.. nog maar 2km, nog maar 1km. De laatste 3km ging door Imstenraderbos richting de finish. Eindelijk! Na 13:20:23 was ik bij de finish. Ik heb het gehaald!
Willem was best wel benieuwd waarom ik zoveel verdwaalde.. Tsja.. sommige bordjes waren een beetje onduidelijk neergezet en soms miste ik gewoon een bordje doordat ik op de weg moest letten. Maargoed, volgend jaar kom ik weer terug heb ik Willem belooft en dan moet het me zeker lukken om minstens 2 uur er af te halen.
Ondanks alle belevenissen heb ik echt van deze trail genoten! Willem en Annemarie, hartelijk bedankt en tot volgend jaar!
Joppe Boon