Trail des Valleés du Chevalier van 53,7km waren de weergoden niet goedgezind. Na te Aalter opgepikt te worden door een medeloper (Marijn) reden wij gans de afstand (160km) in de gietende regen. Doordat het de vorige dag en nacht gans de tijd had geregend en geonweerd in de streek van de race en er de dubbele hoeveelheid regen was gevallen als het gemiddelde in de maand april wisten wij dat het ging zwaar worden.
Ter plaatse aangekomen en na ontvangst rugnummer kwam er een briefing waar medegedeeld werd dat er een klein gedeelte werd gesupprimeerd (1,5km) wegens te gevaarlijk. Een kleine 140 lopers boden zich aan het vertrek en om klokslag 9 uur werd het startschot gegeven aan het gebouw voor opleiding para-commando’s. Voor mij was het exact 40 jaar geleden dat ik op jonge leeftijd met mijn nog jonge knoken daar was geweest. Nu wilde ik nog eens de streek verkennen met mijn oude knoken. Veel heb ik niet moeten genieten, reeds na 50 meter hadden wij al natte voeten en gans de rit was het schuiven en slieren. Ondanks mijn oplettendheid op de weg, meermaals gevallen en gegleden. Rondom mij idem dito voor de andere lopers. Hopelijk is er niets ernstigs gebeurd maar, volgens mij, en meerdere medelopers was het niet verantwoord om de trial te laten doorgaan. Natuurlijk heeft de organisatie geen schuld aan de klimatologische omstandigheden en is en blijft het een trial maar, langs glibberige touwen op speknatte rotsen klimmen, afdalingen waar men letterlijk naar beneden gleed in de hoop niet te vallen. Honderdtallen kuitenhoge plassen, meermaals doorwaden van snelstromende beekjes, op handen en voeten kruipend door natte tunnels. Op hellingen kruipen op handen en voeten al glijdend er terug af. Natuurlijk weet ik wel dat met stokken men beter omhoog kan klimmen maar, te is te.
Op de koop toe was uiteindelijk de afstand 60,2km gemeten met mijn Garmin. Nu wat betreft mijn wedstrijd, de eerste 25 km bleven ik(nonkel) en Marijn (mandarijn) samen en ging alles volgens omstandigheden vrij goed. Daarna liet ik Marijn vooruitlopen daar ik mijn eigen tempo wilde zoeken en moest ik in een korte tijd meermaals mijn schoenen uitdoen om takjes en keitjes te verwijderen. Na de 2de bevoorrading (km35) kwam dan nog een rots beklimming en toen ik uit een tunneltje kwam gekropen kreeg ik een pijn in mijn boven dij. Onmiddellijk moest ik een helling beklimmen en doordat ik mijn been niet volledig kon uitstrekken gleed ik terug en draaide 2 maal rond. Met de nodige gevolgen (enkele schrammen en 2 bloeduitstortingen). Enkele malen god en alleman vervloekt plus het kloteweer (helft van de wedstrijd in de regen) en terug verder gelopen. Gelukkig was het traject heel goed aangeduid en waren de medewerkers van de organisatie zeer behulpzaam.
Bij aankomst kregen wij een spaghetti aangeboden ,een flesje streekbier en een T-shirt waarna ieder nog een lotnummer kreeg voor enkele leuke prijzen. Er waren douches met zeer warm water waardoor wij al ons vuil konden afspoelen en voldoende kleedkamers. Uiteindelijk vergeet men rap zijn miserie wanneer men aankomt en zo leuk verwelkomt wordt en het moet zeer mooie zijn om er te lopen in andere omstandigheden. Een prachtige streek met meermaals lopen langs kleine beekjes(nu grote) en met de maas in de diepte. Ook het terugzien van de plaats langs de Maas waar ik enkele weken heb doorgebracht in tenten tijdens mijn opleiding in 1972 ontroerde mij wel. Marijn was een uurtje voor mij aangekomen en stond mij op te wachten toen ik de zaal binnenliep (tof). Jullie moeten weten dat wij een klein groepje vormen (run to the hill) uit verschillende windstreken die nu en dan samen of met enkelen wedstrijden lopen op vrijwillige basis en onze trainingen en wedervaren aan elkaar melden via Facebook.
Bij het terugrijden naar huis hadden wij nog 2 files te ondergaan (1u30min) vertraging er bovenop en was het reeds 21u 15 toen ik mijn voordeur opende om, mijn slijkspullen in een emmer water te laten weken en mijn zwarte schoenen (voorheen wit) te laten drogen aan de kachel. Ik eindig met goed nieuws: uiteindelijk mijn grenzen terug wat verlengd in goede gezelschap en uiteindelijk doen wij het er toch voor, dus aan allen go for it.
Groetjes, Thierry de Block (nonkel)