Na bijna een jaar geen marathon meer gelopen te hebben begon het toch weer te kriebelen. De keuze viel op de 50 van Han Frenken, maar een verkoudheid veranderde in een dubbele longontsteking, dus dat ging niet door. De Bosbaanmarathon was keuze 2: kleinschalig, nieuwe omgeving en waarschijnlijk leuke rondjes. Had ik echter de temperatuur geweten, dan had ik me niet ingeschreven. Toen ik om 7.30 uur van huis ging was het al 18 °C. Bij de start om 09.00 uur was het al 24 °C. Bij de bosbaan waren nog 24 lopers aanwezig. Drie hadden vanwege de warmte afgezegd.
Om 09.00 uur de start, een kort aanloopstukje en dan 8 rondjes bosbaan met eigenlijk steeds uitzicht op het water, op de roeiers en op een lange afstandzwemmer die, net als wij, trouw zijn rondjes deed. Gelukkig liepen we een groot deel in de schaduw, maar er waren ook een delen in de volle zon. Tot een uur of 12 ging het nog wel, maar daarna werd het serieus warm. De organisatie had hier perfect op ingespeeld met elke ronde volop lekker koel water, met koek en rozijnen. Bovendien waren er onderweg twee fonteintjes met drinkwater. Bij elke doorkomst dronk ik minimaal drie bekers water en wat cola, maar er viel eigenlijk niet tegenop te drinken, tenminste niet door mij. Ik raak mijn warmte tegenwoordig niet goed meer kwijt en dat brak me nu op. Tot 34 km ging het prima, geen centje pijn. Ik kon ik mijn tempo goed vasthouden. Ik had het wel warm natuurlijk, logisch bij dik 30°C, maar het leek nog wel mee te vallen. Zeker als er een klein beetje wind op stak. Maar in de laatste ronde was het echt bikkelen om vooruit te komen. Vooral in de laatste helft van de ronde was er veel zon en het was er bloedheet. Ik moest af en toe wandelen, dan weer wat rennen en dan weer wandelen. Maar, na 5 uur de finish. Ik was tevreden, het was nummer 105, maar wel één die ik als één van de zwaarste heb ervaren.
De Bosbaanmarathon: een aanrader
Theo de Jong