Min of meer traditiegetrouw zou ik ook in 2012 de One and Only in Roelofarendsveen lopen. Door al gemaakte afspraken kon dat echter niet doorgaan. Dan maar de dag erna de 1ste Biermarathon in Vorselaar (B). Een intrigerende naam, de Eerste Biermarathon. Op de website staan zaken te lezen die de naam alleen maar intrigerender maken. De Eerste Biermarathon blijkt ook een natuurloop door de mooiste landschappen te zijn, maar gelijkertijd ook een Monumentenloop of Monumentenmarathon langs tal van bijzondere bouwwerken. De foto’s laten mooie landschappen en bouwwerken zien. En het bier zou trappist zijn, bij de verzorging. Met daarnaast ook nog eens water, cola, wafels en koek. Kortom, genoeg reden om af te reizen naar Vorselaar.
En het was de moeite waard. Het was inderdaad een natuurloop. We mochten 3 ronden, of ‘toerkes’ zoals ze daar zeiden, van 14 km lopen. Van dat rondje was circa 6 km onverhard en voerde door bossen en langs weilanden. De andere 8 km waren ook schitterend, over smalle wegen, langs beken met namen als de Grote en Kleine Nete, langs bossen, weilanden en verspreid staande huizen. En natuurlijk langs allerlei monumenten, het was per slot van rekening ook een Monumentenloop. Het leukste hiervan vond ik de 14 kapellekes. Dit zijn 14 zeer kleine kapelletjes die in 1860 door Petrus Verhaert zijn gebouwd. Petrus had zich met de zeis in zijn been gemaaid. Om het goed te laten helen moest hij zijn been regelmatig in de beerput laten hangen. Gezien de aanwezigheid van de kapelletjes, gebouwd uit dankbaarheid, is zijn been goed genezen!
Al met al een fraaie marathon en goed te doen. Ik zou me richten op de natuur en de monumenten en het bier laten staan, dat kwam wellicht na afloop nog wel, maar eerst die 42 km. De meute ging direct snel van start en omdat ik zeer behoudend wilde starten, liep al snel in de achterhoede, samen met een 28 km loper (de 28 km startte gelijk met de marathon). Het tempo probeerde ik laag te houden en stabiel. En dat lukte goed. Beide eerste rondjes gingen even snel. Regelmatig werd ik met mijn naam aangemoedigd, waarop de 28 km loper vroeg: zijt gij een bekende pief”. Ik moest hem teleurstellen, bij voorinschrijving kreeg je een startnummer met je naam erop. Hij bleef tot aan de 28 bij me lopen.
De derde ronde moest ik alleen lopen, wel lekker. Ik loop graag alleen. Kunnen je gedachten alle kanten opvliegen, nieuwe ideeën worden geboren en problemen worden ontdaan van ballast tot dat alleen de hoofdzaken overblijven. Het tempo kon ik nog goed volhouden en al snel haalde ik de eerste achterblijvende marathonlopers in. Bij de volgende kruising zei de verkeersbegeleider dat, als ik gewoon bleef doorlopen, ik er nog wel een stuk of 6 in zou halen. En dat klopte. Overigens goed geregeld die verkeersbegeleiding. Telkens als je een weg moest oversteken werd het verkeer stil gelegd en bij iedere kruising of splitsing stond iemand om je de weg te wijzen. Kortom, prima geregeld. En dan kregen we na afloop ook nog eens twee pakken wafels en een grote fles trappist.
De laatste 3 kilometer kreeg ik het toch zwaarder en verloor ik toch nog tijd. Maar met slechts drie minuten langzamer als de eerste ronde bleef het verlies binnen de perken. En daar ben ik zeer tevreden over.
Na afloop, terwijl ik onder de douche stond ging het brandalarm af. Blijven staan dacht ik, waar kan je bij brand beter staan dan onder de douche. Daar dacht een bewaker toch anders over. We werden gesommeerd de ruimte te verlaten. Ik kon me nog afdrogen en aankleden, Jack hendrickx echter moest zich buiten verder aankleden. Gelukkig bleek het vals alarm te zijn.
De eerste biermarathon, een mooie marathon die ik met veel plezier heb gelopen.
Theo de Jong