Zaterdag 29 september heb ik meegedaan aan de eerste editie van de Eco Trail in Brussel. Het concept Eco Trail was enkele jaren begonnen in Parijs, het moest een zo groen mogelijke loop worden waarbij de kern ligt op het lopen in een groene omgeving. Na een korte briefing ging het startschot exact om 12:45uur. Na een klein rondje voor het kasteel gingen we al vrij snel het Zoniënwoud in, een mooi bosrijk gebied net buiten Brussel.
Ik had al vrij snel mijn tempo te pakken waarop ik erg lekker liep, het parcours bestond vooral uit brede bospaden en hele lange rechte stukken met hier en daar een klein beetje klimmen. Persoonlijk vond ik dit erg jammer, want dit gaf mij niet echt het gevoel dat het om trail running ging. Maar anyway, het was onverhard en een prachtige omgeving waar ik erg van genoot. Voordat ik het wist bereikte ik de eerste verzorgingspost op het 23km punt.
Bij de verzorgingspost nam ik de tijd om rustig mijn waterrugzak bij te vullen, wat te eten en drinken. Het was een uitstekende verzorgingspost met veel keuze uit diverse dranken en etenswaren. Na 5 minuten besloot ik weer door te gaan naar de volgende verzorgingspost. Het parcours veranderde weinig, af en toe kwam er in het tweede gedeelte een paar single tracks in voor maar voor de rest was het gewoon een mooie bosloop met hier en daar wat klimmen en dalen.
Na ongeveer 2,5 uur (04:45:21) bereikte ik de tweede verzorgingspost op het 41,1km punt. Ook hier was de verzorging weer uitstekend. Ik dacht bij mezelf nou dit gaat lekker zo, het tempo wat je aan houdt dat gaat goed, voelt lekker, dit blijf ik zo doen. Met een goed gevoel vertrok ik van post 2, maar helaas werd het goeie gevoel al snel omgezet naar een vervelend gevoel. Het bosrijk gebied hield op, we gingen over op verharde wegen. Ik dacht nou dit zal wel een klein stukje zijn en dan duiken we wel weer het bos in wat naast me lag.. Maar helaas, dit was het niet geval, vanaf 42km tot aan de finish was het volledig verhard werd het mij verteld door een vrijwilliger. Ik baalde echt als een stekker, mijn moed en zin zakte echt al snel in want ik had me echt verheugd en voorbereid op een lekkere lange trail.
Het meest vervelende aan de verharde weg was dat het niet zoals bij ons is, nee daar hadden ze op vele stukken van die ongelijke keien wat dus niet lekker liep. Met pijn aan mijn voeten (ja ik had mijn trail five fingers aan getrokken omdat ik dacht dat het grootste gedeelte van het parcours onverhard zou zijn) bereikte ik na ruim 3 uur (07:53:23) de derde verzorgingspost (60km). Eindelijk kon ik hier even bijkomen maar dat mocht niet veel baten. Toch besloot ik om door te gaan, ja hallo nog maar 20km, kom op dacht ik bij mezelf. Zo gezegd zo gedaan, ik ben wandelend / hardlopen doorgegaan. De laatste 20km ging door de buitenwijken van Brussel (Anderlecht / Molenbeek), het was donker dus soms was het echt goed opletten waar je moest lopen. Eindelijk bereikte ik het Atomium, ik was echt blij dat ik er was, maar de leukste verrassing moest nog komen, de finish was niet voor het Atomium, nee de finish was in één van de bollen van het Atomium. Met de laatste energie stormde ik de trappen op en na 11:19:48 was ik binnen en mijn 10e ultra was een feit.
Naar aanleiding van dit verslag moet ik toch bij vermelden dat ik het geen leuke loop vond, tenminste het tweede gedeelte. Als ik de naam Trail zie staan, dan ik aan hardlopen op onverharde paden waar uitdaging in zit. Dit was hier absoluut niet het geval. Ook was de bewegwijzering in het donker erg slecht, soms hadden ze reflecterende lintjes maar vaak was het opletten op de niet-refelecterende lintjes, overdag was het geen probleem, alles was heel goed aangegeven.
Joppe Boon