21 December is altijd een speciale datum. Dat is de datum dat we overgaan naar de winter. Vanaf deze dag gaat de zon weer eerder op en later onder. (nou ja, min of meer). 21 December valt dit jaar op de laatste vrijdag voor kerst. En ook volgens de Maya’s beginnen we op deze dag met een volgend tijdperk. En wat is er dan beter zo’n nieuw tijdperk te openen met een loop?
Mijn vrienden van av Suomi hebben deze dag aangegrepen om een mooie loop te organiseren op hun baan in Santpoort. Ik heb altijd goede herinneringen aan deze omgeving. Stukjes door de duinen gelopen met Marion Meesters en Carel Schrama. Op een donderdagavond warm gelopen met organisator Martin Dekker. En niet te vergeten de fietsbegeleiding halverwege de JKM. Om aldaar de 18km rondom de sluizen van IJmuiden te overbruggen.
De Langste Nacht loop is een 24 uurs-loop met daarnaast ook een 12 uurtje. De 24 uur gaat van 12 uur ’s middags t/m 12 uur ’s middags. En de 12 uur begint dan om middernacht. Inderdaad: de 12 uur is eigenlijk op 22 december. Misschien zal het beter zijn geweest als de 12 uur ergens tussen 17 en 20 uur was beginnen. Want dan loop je de volledige 12 uur in het donker. Alleen lijkt me dat organisatorisch wat lastiger.
Ik heb veel ervaring met lopen ’s nachts, maar ik heb zoiets nog nooit in de winter gedaan. Omdat ik nog verder wil opbouwen naar Steenbergen vind ik een 12 uur nu meer dan voldoende. Heb me tevoren voorgenomen rustig te lopen. Ook vanwege de “winterse omstandigheden”. Inderdaad tussen aanhalingstekens, want het was een milde nacht. De koude lucht boven Groningen heeft Santpoort niet gehaald. En de langdurige regen van zowel donderdag als zaterdag viel niet tijdens onze 24 uur. De minimum-temperatuur was ver boven het vriespunt. Waarmee de nacht warmer was dan menig 24 uurs-loop die ik heb mogen doen. Wat dat betreft waren de Goden ons gunstig gezind. (Of ongunstig het is maar wat voor weer je voorkeur heeft!)
Om 18 uur ben ik op de baan aangekomen en waren de 24-uurs-lopers luid onderweg. Zeker Wilma Dierx die vanaf het begin tot het einde vrolijk bleef doorgaan. Annie van Rossum ging gestaag door in haar tempo. Met hen nog 15 anderen. Ludo Depoortere is de koploper. Helaas moet mede-koploper Arjan van den Berg de strijd staken met liesklachten. Ik rust wat uit in de kantine. Praat wat met de familie van Jenni de Groot. Jenni loopt voor het eerst sinds 5 jaar weer een 24 uur. Jenni is in goede vorm, want ze heeft in Texas een etappe-loop gewonnen. 5 Jaar geleden had ik met Anneke Kuipers en Jenni in Canada gelopen; leuk ze weer te zien. Van organisator Ans Oudejans leer ik hoe de dag aan het verlopen is. Even later spreek ik ook andere deelnemers o.a. de snelwandelaar Frank van de Gulik. Ik heb het met hem over het belang van het wandelen als training voor het (lange) ultralopen.
Ik heb de transponder (chip, die de rondes registreert) voor de start om mijn enkel gedaan. En even later begeleid ik Annie op een ronde. Hierbij vergeet ik dat de transponder om is, met als gevolg dat er voortijdig al 1 ronde is geregistreerd. Op een display staan de afgelegde rondes van alle deelnemers, inclusief die ene van mij en ook ééntje van Erwin Borrias. Jannet, die naast me staat, zegt dat ik naar huis mag gaan “wel te rusten”. Blijkbaar is ze al met de nacht bezig. In ieder geval doet mijn transponder zijn werk goed.
Om middernacht is het zover en mogen we eigenlijk onze rondes beginnen. Ik loop gelijk op met Erwin en we worden vanaf het begin al opgejaagd door Jannet. Veiligheidshalve laat ik haar voorgaan. Ik wil rustig lopen en niet meer dan 10km in het eerste uur doen. Al vroeg worden we op 1 ronde gezet, o.a. door Endymion Kasanardjo. Iedere 20 minuten pak ik wat van de verzorging. De bouillon valt in de smaak, lekker warm en zout. Ik moedig de koplopers van de 24 aan, Ludo en Wilma, en ook andere deelnemers. We worden begeleid door kerstmuziek die gelukkig niet te luid staat. Af en toe horen we een uil Oehoe-en. De duinen zijn ook niet ver weg.
Ieder uur wil ik 9km lopen en dan de rest van het uur door-wandelen. De tactiek werkt, zij het dat ik wel moet rekenen. Omdat we in baan 4 lopen, is 1 ronde 422,35 meter. Klinkt ingewikkeld, maar je kan ook zeggen dat 100 rondes 1 marathon + 40 meter is. Ik wil me niet bezig houden met tussenstanden of klasseringen; gewoon mijn tempo blijven lopen. Anneke is de hele nacht langs de baan actief ook bij de verzorging. Om 1 uur wisselen we van ronde. Ook om 3 uur en dan om 5, 7, 9, 11 uur.
Het lopen in de nacht gaat vrij soepel. Wel voel ik de wreef van de linkervoet weer gaan schaven aan de schoen. Ook voel ik me iets flauwer. Maar gember-thee en magnesium-poeder doen hun werk; met warm water wordt de magnesium een bruisend geheel. Steeds als ik een stukje ga wandelen, word ik voorbijgewandeld door Frank. Ook Endymion blijft me inhalen. Met Luc de Jaeger-Braet en Jannet is het steeds stuivertje wisselen. Iemand die de hele nacht goed is blijven doorgaan, is Katie Unoki. Die manier van lopen is voor mij heel herkenbaar en heeft mijn waardering.
Halverwege sta ik op 56.0km; eigenlijk 1 meer dan ik had willen doen, who cares. (Deze afstand is op basis van de rekensom van het aantal rondes * 0.42235, want de tussenstand heb ik niet gezien, zou ik niet willen). Ik ga me omkleden. Mijn spullen liggen in een grote tent naast de baan. Het schaafsel aan de voet wordt niet erger en zeker geen blaar en daarom wissel ik de schoenen toch niet. Ook doe ik geen andere sokken aan; alleen maar omdat ik er geen goed gevoel over heb. Ik vergeet alleen de muts weer op te zetten, maar dat geeft niet. Het is niet zo koud en er is neerslag noch wind. Het is nu 6 uur geweest en ook volgens mijn biologische klok is het nu dag. Vogeltjes fluiten al. Bij de verzorging zijn nu nieuwe broodjes, stol en verse soep. Het broodje verteert zwaar, maar de soep maakt het makkelijker. De eerste trein komt al voorbij. Dus bij evt. opgave zit je binnen 10 minuten in de comfortabele warme trein.
Gelukkig kan ik het tempo aanhouden, maar het gaat wat zwaarder. En om 8 uur wordt het lichter. Dit is het moment dat ik de muts weer opzet en een pakje met gezouten groentes eet. En het heeft effect, want ik voel weer nieuwe energie. En ik kan veel makkelijker lopen. Het tempo gaat wat omhoog en in het licht kan ik eindelijk de omgeving van de baan zien. Op het eind van de 12 uur komen de ultralopers Ferry van der Ent en Rinus van der Wal nog kijken en foto’s maken. En Ron Teunisse, ook lid van av Suomi, komt nog wat rondjes maken met enkele 24 uurs-lopers.
Na 11 uur ben ik ruim tevreden over de 103km afstand. Ik laat Jannet, Erwin, Luc en Endymion lopen. Met gewoon doorlopen moet ik op een mooie afstand komen. Op het laatst gaat de hamstring nog wat zeuren. Zoiets moet blijkbaar altijd net voor ik in de haven kom. Langzamer doorlopen is dan de enige optie.
Na afloop heb ik 112.8km en is de negative split een feit. Ik kijk nog even op de computer of mijn berekening met de feitelijke overeenkomt. En ja hoor, de PC geeft dezelfde afstand aan. Luc bleek op een halve ronde te zitten; zat die in de achtervolging. We wisten het allebei niet. Tot mijn verbazing had Endymion 108km. Gezien het feit dat hij vanaf het begin tot het eind flink doorliep, denk ik dat Endymion verder kan komen. Nu heeft hij wat tijd aan massage verloren, maar in een volgende loop gaat hij ook die tijd benutten. Op de 24 uur zaten Wilma en Ludo ook een halve ronde uit elkaar. Ze zijn net onder de 200km geëindigd.
Mijn dank is groot aan de organisatoren Ans en Martin. Volgend jaar is het 21/22 dec in de nacht van zaterdag op zondag en het jaar daarop zit ie dus op een doordeweekse dag.
Over een maand staat de tweede winterse nacht-loop op mijn menu. Daar op het strand verwacht ik ander weer. Met of zonder windje.
Iedereen goede feestdagen en de nodige kilometers voor 2013.
Nitish Zuidema