Op zaterdag om half negen namen een aantal Helderse lopers de boot naar Texel om mee te doen aan de eerste Texeltrail. Ik had me ingeschreven voor de afstand van 39,5 kilometer ter voorbereiding voor de 60 van Texel. Op de boot vernam ik dat de meeste de 50 kilometer gingen lopen. Met de bus werden we naar camping Koogerstrand gebracht, daar stond buiten Chris Vermeulen al de verzorgingspost in te richten. Snel binnen het startnummer halen bij Renata Vermeulen. (Chris en Renata bedankt voor jullie inzet). Achter mij in de rij herken ik Jannet Lange, ik heb haar foto’s en het verhaal van haar finish op de Spartathlon meerdere keren bekeken. Snel kleed ik me om en voor ik het weet staat iedereen klaar voor de start om 10:00 uur.
Na de start ga ik ontspannen weg, ik ga vandaag rustig lopen en omdat het mijn eerste trail is, ben ik in mijn hoofd op alles voorbereid. Dat laatste is maar goed ook, want via de camping, waar in de vroegte diverse fazanten te horen waren, klimmen we door de duinen het strand op. Na een paar km gaan we het strand weer af, dan door de duinen en vervolgens weer een klim het strand op. Dan over het strand komen we bij de Slufter aan, hier hangt een prachtige stilte, er is een beetje mist in de lucht en het water is prachtig stil. We doorkruisen een soort oer-landschap om vervolgens de duinen weer in te gaan. Voor me zijn lopers en achter mij zijn lopers. Als schapen volgen we mekaar, totdat voor mij een loper zich afvraagt of we wel goed lopen. Inderdaad we zijn van de route af. Ik maak me hier totaal niet druk over en besluit iets meer naar het westen te lopen. Al snel kom ik er achter dat ik nu helemaal alleen loop, daarom keer ik terug. Na even zoeken zie ik weer lopers, ik haal vervolgens mensen in welke achter mij liepen, maar ook dat is wel even leuk om gedag te zeggen. Normaal zou ik dit niet leuk hebben gevonden, maar omdat ik op alles was voorbereid, maak ik me niet druk. Bij de drinkpost stop ik voor een banaan en cola. Ik vervolg mijn weg en geniet van het geweldige parcours. Via de duinen en gras komen we weer op de camping terug.
Bij de verzorgingspost neem ik mijn tijd en vertel over de fout gelopen route. Vervolgens ga ik op pad voor de zuidelijke lus, ik druk op mijn horloge om de tijd van deze 11,5 km lus op te meten. We gaan door het bos naar Ecomare, dan het enige stuk fietspad tot aan de verzorgingspost. Het is helemaal vreemd om over verhard wegdek te lopen. Bij de post klinkt het: olé, oé we are the champions, uit een megafoon. Weer een banaantje en wat cola en dan de duinen weer in tot aan het strand. Hier haal ik Anno in, ik weet dat we hier op de 21 km zitten en Anno vertelt mij dat we 2 uur aan het lopen zijn. Ik had tot dan toe niet op mijn horloge gekeken naar de tussentijd. Via het strand gaan we naar strandslag 17, hier weer een klim en de duinen weer in. Hier krijgen we een zwaar zandpad voorgeschoteld.
Vervolgens gaan we de camping weer op. Hier zit de eerste ronde van de 2 lussen erop, we hebben 25 kilometer gelopen. De laatste lus duurde 1 uur rond. Ik neem weer een banaan en cola en ik vertrek op 2 uur 32 minuten voor de noordelijke lus. Weer de klim ,weer strand, weer duinen, nog een klim en dan het strand weer op. Ik geniet van het parcours en besef dat het makkelijk gaat. Dan zie ik voor mij dat een hond de lopers voor mij lastig valt. Tot dat de hond omdraait en op mij afkomt, uiteraard doet het baasje niets, het hondje blijft achter me lopen en naar de hielen happen. Met een hakje raak ik de hond, welke een salto maakt en afdruipt. Met adrenaline in mijn lijf loop ik verder, terwijl ik nog een blik werp op het baasje. Bij de Slufter aangekomen ga ik de duinen weer in. Ik loop helemaal alleen, weer door de duinen waar we de eerste ronde verkeerd liepen. Ik kijk goed om mijn heen en zie in de verte een loper, ik steek een heel drassig grasveld over en kom uit bij een bruggetje. Vanaf hier weet ik dat ik weer op de goede route zit. Ik de verte zie ik René lopen, dit zorgt voor een boost en ik loop naar hem toe, om het laatste stuk samen te lopen. Maar hij geeft aan dat zijn hamstring niet goed is, dus ik ga hem voorbij in mijn eigen tempo. Ik kom nu op de Nederlanden, het stuk waar je tussen de grote zwarte runderen moet lopen. Ze kijken me rustig aan, terwijl ik 1 meter van ze vandaan loop, en gaan verder met eten. Toch wel een aparte ervaring om hier te lopen.
Op de camping besef ik dat het er alweer op zit. 39,5 kilometer vlogen voorbij, tenzij ik doorga voor de 50 kilometer en mijn ultra debuut ga maken. Die zuidelijke lus was toch zo mooi en hij duurt maar een uurtje. Ik besluit het te gaan doen, mijn eerste trail word tevens mijn eerste ultra. Bij de verzorging neem ik weer mijn tijd en ga dan op pad. Weer in het bos word ik ingehaald door de eerste 25 km loper, welke 3 uur na ons gestart zijn. Dat wordt een leuke afleiding tijdens de volgende kilometers. Danny haalt me in, vervolgens Pascal en daarna Peter, met alle maak ik een kort praatje. Ik loop het strand alweer af voor de laatste 3 kilometer. Weer het zware zandpad en dan de camping op. De eerste dame van de 25 km haalt mij in. In de verte zie ik al het finishpunt, ik geniet nog even van de mooie natuur en finish dan na precies 5 uur en 27 seconde. Mijn eerste ultra van 50 kilometer, heb ik een paar weken voor de 60 van Texel totaal onverwacht gelopen.
Hopelijk blijf ik de komende weken zonder blessures. Want deze ultra op Texel smaakt naar meer. Ik ben klaar voor de 60.
Groet Matthieu Magielsen.