Nadat een paar weken geleden een wedstrijd aan me voorbijging (een dag te laat ondanks dat de organisator me op de gewijzigde datum had gewezen, hoe dom kan je zijn?!) klopt het vandaag wel.
10 km:
Als voorbereiding op de rest van het jaar staan vandaag twee afstanden op het programma een tien kilometer en een marathon. Een sowieso goede test om te kijken hoe het met de mentale hardheid staat nadat deze week voor zes collega’s ontslag is aangevraagd. Königsforst marathon een voor mij onbekend begrip in de nabije omgeving van Köln. Geen flauw idee wat me te wachten stond. Eerlijk gezegd is de voorbereiding (inlezen) zo minimaal dat het bij me niet bekend is of het 1 ronde of meerdere rondes betreft. De 10 km is de eerste in ‘wedstrijd’ verband sedert een jaar of vijftien. De eerste vijf kilometer zijn sowieso pittig. Het terrein is redelijk geaccidenteerd. Lange klimmen en of de hoogtemeters totaal tweehonderd meter bedragen, zelf voelt dit als twijfel. Niet getreurd, iedereen heeft er mee te maken. Daarnaast is het een prachtomgeving. Bosrijk met hier en daar asfalt. Tevens is het prima weer om te rennen. Gelukkig geen regen. De tweede vijf kilometer zijn dus relatief eenvoudiger wat bekent een negatieve split van welgeteld 1,5 minuut. Na het checken van de uitslag had het een kleine vijftien seconden sneller moeten zijn om een derde plaats in m’n leeftijdscategorie te bemachtigen.
Een opmerkelijk feit is dat na een paar kilometer een mannelijk hardloper op zijn vrouwelijke loopmaatje of echtgenote of iets in die trend moest wachten. Wat blijkt ze is bezig met haar lippenstift … Toch een voordeel dat je een man bent. Tja en die man kijkt, zachtjes uitgedrukt, niet happy.
een kleurrijke marathon:
Tja het eerste deel is bekend terrein omdat de tien kilometer identiek zijn. Na een half uurtje pauze tussen de tien kilometer en de start van de marathon verlopen de eerste kilometers absoluut anders dan tijdens de tien kilometer. Niet prettig maar ach eens kijken hoe de benen en het hoofd hiermee omgaan. Gewoon maar het houdt niet over. M’n linker heup of wat er ook om heen mag zitten heeft al een jaar geen souplesse, het voelt alsof deze vandaag in de soep wordt gelopen. Laat maar gaan. De marathon bestaat uit twee mooie rondes waarbij het opvalt dat er relatief veel vals plat is of wat er ook mag voor doorgaan. De ondergrond is lekker afwisselend van zand tot asfalt maar grotendeels is het zanderig.
Tot slot het ongemakkelijke gevoel bij de vertrekkende collega’s is nog steeds aanwezig en blijft naar verwachting nog wel even bestaan. Hoe zo recessie en hoe zo waar hebben we in vredesnaam op gestemd! Rationeel kloppen de (korte termijn) beslissingen vast en zeker: terugbrengen staatsschuld en verlagen rentelasten maar het persoonlijk drama van menig Nederlands burger kan er niet aan voorbijgaan. Laten ze politiek bedrijven vanuit hun partij-idealen en niet vanuit een management-gedachte. Helaas het is de tegenwoordige tijd.
De sportieve voorbereiding is in volle (lees: langzame) gang met aanzienlijk minder week-kilometers ten opzichte van voorgaande jaren en of het een gedegen voorbereiding is? Twijfel alom maar wie twijfelt niet zoals die hardlopende dame met haar lippenstift? Ze brengt sowieso meer kleur aan deze mooie marathon.
Groeten,
Henk Harenberg