Zaterdag ben ik vanuit Breda samen met stadsgenoot Loek Lips naar het mooie Klazienaveen afgereisd. Het was voor mij de eerste keer dat ik daar ging lopen en ik moet zeggen ze pakken het daar goed aan. Wat een perfecte organisatie! Het hele dorp staat op zijn kop en iedereen is in de ban van het lopen. De start is om 14:30 uur, een tikkeltje aan de late kant, vooral omdat het weer vrij drukkend is. Het parcours is simpel, vier grote ronden met vooraf twee inloopronden door het centrum.
Zodra we aan de eerste volledige ronde beginnen is het duidelijk dat de verzorging echt goed is. Om de drie kilometer staat er wel een verzorgingspost met water, thee en sportdrank (waarom geen cola?) met daar vlak achter een sponspost. Bij de eerste spons kreeg ik een spons aangereikt waar ze net de afwas meegedaan hadden, ik had gelijk een heerlijke zeepsopsmaak in de mond :-). Dit is daarna gelukkig niet meer voorgekomen.
Bij het einde van ronde één komt ultratopper Edward de Ruiter mij tegemoet lopen, ik vraag hoe het gaat en hij steekt zijn duim op. Hij loopt erg gemakkelijk in de kopgroep. We hebben elkaar voor de start nog even gesproken over het uitstappen van hem tijdens de ValkenbergRUN, twee weken daarvoor in Breda, maar toen kon hij alleen maar aan zijn hoogzwangere vrouw denken. Lekker lopen zat er toen niet in. Hij wilde in Klazienaveen lekker lopen en ging weg op 2:45 uur, helaas moest hij halverwege weer uitstappen. Dit is geen goede voorbereiding voor de zes uur van de Haarlemmermeer voor hem. Jammer, maar het ging gewoon niet.
Ik loop mijn rondjes en als alles volgens plan blijft lopen kom ik ruim onder de 3:30 uur uit, dat lijkt mij voldoende. Maar, als ik aan de laatste ronde begin begint mijn maag een beetje te protesteren en ik loop opeens niet zo lekker meer. Ik zie Henry Okkersen lopen (hij is bezig met zijn 92ste marathon) en besluit om met hem mee te lopen. Na tien minuten moet ik afhaken en sta ik langs de kant van de weg te braken. Beuh, dat stond toch niet in de folder 🙂 Vanaf dat moment verkrampten mijn kuiten en heb ik met heel veel pijn verder gelopen/gewandeld. Mijn pleisters die op mijn tepels zaten waren ook losgeschoten en mijn tepels bloedden ook al. Dit kon er nog net bij. Bij de eerste EHBO-post heb ik twee pleisters gevraagd en werd daar gelijk in een luie stoel geplaatst en als een vorst behandeld. De EHBO’er was zo blij met z’n eerste klant. Na twee kopjes thee en twee pleisters ben ik verder gestrompeld. Mijn eindtijd (3:54’17) is niet om naar huis te schrijven, maar ik was blij dat ik er was. Ik heb twee weken de tijd om weer fit te worden voor de Leidenmarathon, dat moet genoeg zijn 🙂
Rob van den Hoek – UltraNed.