18 dagen tot Belves. Aldus mijn Polar horloge vanavond – tijd voor een voorbeschouwing.
Jaren heeft u er op moeten wachten – Romeijn gaat eindelijk een 100KM lopen.
Honderd kilometer langs de Dordogne – vroeger kwam ik in deze streek met mijn ouders, broer & zus. Nu tig jaar later ga ik samen met Pa Romeijn terug om het “spook van de 100KM” te verslaan. Troost uzelf – dat wordt ook de enige taak die me daar wacht. F I N I S H E N !
Geen sub 7 plannen, zelfs geen sub 7u30 plannen. Enkel de grond kussen na 100KM, kapot zitten en een Kronenbourg drinken na afloop. Afgelopen 16 weken stond mijn loopleven in teken van Belves. 2000KM werden er getraind – in temperaturen die mijn jongeheer definitief een paar cm kleiner hebben gemaakt (nog kleiner, yup yup!).
Bijzonder was de mislukte poging om het Krijtlandpad in recordtempo te volbrengen – na 79K en ruim 7u30 zat ik kapot op een bankje van station Valkenburg. Legendarisch de 44KM samen met JAL in het Teutoburgerwald enkele weken geleden. Eenzaam en koud (-12 windchill zei de weerman populair) de 77KM van de Waalbrug tot station Gorinchem (in 5u45). Makkelijk gingen de 50K afgelopen zondag in super loopweer vergezeld door dorpsgenoot R. Viveen die me elke 20” volpropte met koolhydraten. Na 45K kwamen we mijn eerste trainer tegen (Addy Ruiter): “Je loopt nog soepel Romeijn” – de blik toen ik zij dat ik al 45K aan het trainen was gaf me het vertrouwen dat het in Belves wel goed gaat komen.
Eigenlijk is trainen veel mooier dan races lopen, maar zonder de races zou ik nooit trainen, dus ze hebben elkaar nodig. In Belves fietst mijn vader mee – samen gaan we het avontuur aan. Soort van roadtrip: hij op zijn Giant, ik op mijn Nike’s! Enkel daarom is de race al geslaagd: wie wilt nu niet samen met zijn vader een dergelijk avontuur aangaan. Dat is zeg maar samen vissen in een bootje in Canada x 14!
9 maanden geleden schonk mijn vrouw mij het meest waardevolle bezit in mijn leven: Finn!
Inmiddels 2,5 pakken Brinta groot is hij mijn grootste motivator. Elke dag vertel ik hem wat ik getraind heb, hoe het ging en of ik nog nieuwe blaren erbij heb gekregen. Hij lacht wat, speelt Woezel & Pip Bowling en en passant en gooit een spare alsof het niets is: dat laat me inzien dat Pa zijn loperij maar bijzaak is.
De zoen van je vrouw als je thuis komt.
De lach van je zoon als je hem ’s ochtends uit zijn bed haalt.
De kat die ’s avonds na een zware training op je schoot komt liggen.
Dat is pas belangrijk: wat Romeijn in Belves gaat doen is leuk, maar totaal niet belangrijk.
Jeroen Romeijn