Texel, 1 april 2013. Na een voorbereiding van 4 maanden, die begon op 1 december met een verkenning van de eerste 28 kilometer van De Zestig van Texel, stonden we eindelijk aan de start van deze ultra-marathon. Ik ging helemaal achterin het startvak staan om te voorkomen dat ik met snellere lopers mee zou gaan. Het was erg fris, daarom had ik toch maar gekozen voor een lange loopbroek en shirt met mouwen.
Na het startschot liepen we rustig richting de Mokbaai, eindelijk was het avontuur van een heel rondje Texel begonnen. Bij de Mokbaai liepen ook Renate en Andre, dus even gezellig praten en weer verder samen met Danny in een ontspannen tempo. Dan bij km 5 de duinen in en de Hors op, deze was voor mijn gevoel op 1 december veel zwaarder. Vervolgens het strand op, ook daar viel het voor mijn gevoel wel mee. Danny liep bij mij weg, maar omdat hij veel sneller is dan ik, vond ik dat niet zo vreemd. Op het strand kwam ik te lopen met twee Belgen, die ik de eerste 35 km nog veel zou zien. Ze vroegen of ik ook Belg was omdat Matthieu een naam is die veel in België voor komt. Ik wees naar de Lange Jaap en vertelde dat ik aan de overkant woon. Hierna volgde een lang gesprek over hardlopen met Alex en Schapezak. Dit waren hun namen zoals ik op hun startnummer kon lezen. Al was Schapezak niet zijn echte naam, bekende de Belg toen ik hier naar vroeg.
Aan het eind van het eerste stuk strand stonden Andre en mijn fietser Marcel. Eenmaal het strand af kon ik even praten met mijn fietser. De kilometers gingen vanzelf en de benen voelde goed. Vlak voor het bos stonden mijn kinderen, mijn vrouw en mijn moeder. Altijd leuk supporters langs de kant. Over de chipmat in het bos kwam ik door op 1:29:28. Precies op schema op 32 seconden na. Vervolgens na het bos zei ik Marcel gedag , want de fietsers moeten omrijden naar de Koog, terwijl de lopers over een tweede stuk strand gaan. Het klimmetje naar het strand toe loop ik weer met Alex en Schapenzak. Op het strand zijn ze iets sneller. Km 20 passeer ik op het strand in 2 uur 2 minuten. Dus 2 minuten achter op schema. Dan hoor ik iemand mijn naam roepen, ik kijk goed en zie Monique, een oude klasgenoot die op Texel woont. Dan na 23 km hebben we het strand gehad.
Terwijl ik uit de duinen kom zie ik Marcel alweer staan. Vervolgens ga ik de Nederlanden door, hier kreeg ik het op 1 december zwaar, maar nu voel ik dat alles nog steeds goed en makkelijk gaat. Na de Muy daal ik bij de Slufter af richting de chipmat van het 2e estafettepunt. Vanaf hier blijft Marcel bij mij fietsen. Ook hier staan weer mijn supporters. Ik geef mijn rugzak af, want Marcel zorgt vanaf nu voor de bevoorrading. Kilometer 28 tot 29 loopt Daniel met mij mee, terwijl hij zich warm loopt voor zijn estafette. Altijd leuk, een beetje praten en afleiding. Hierna heb ik het gevoel dat ik al veel lopers aan het inhalen ben. Voor mij zie ik zelfs Danny, en als ik hem voorbij loop en hem mee vraag, geeft hij aan dat ik door moet lopen in eigen tempo. Het fietspad blijft klimmen en dalen tot aan de vuurtoren.
Al vanaf het eerste stuk strand moet ik plassen en ik besluit dit nu vlak voor de vuurtoren te doen. Danny had hetzelfde idee en komt naast me staan. Na een minuutje plassen weer opgang komen is eigenlijk het zwaarst. Bij de vuurtoren haal ik Schapezak weer in. We zijn nu bij het noordelijkste puntje, hierna krijgen we de wind mee. Marcel zorgt steeds voor de gelletjes en het drinken, als ik hier om vraag. Ik geniet van het uitzicht op Vlieland. Alles loopt nog steeds goed en eigenlijk loop ik het marathonpunt voorbij, voordat ik het weet, in 4 uur 6 minuten. Op naar Oosterend is het enige wat ik denk.
De wind lijkt aan deze kant van het eiland al harder te blazen en voelt erg koud aan. Vlak voor het 3e estafette punt hoor ik dat Daniel in aantocht is, maar dat ik iets eerder bij het wisselpunt zal zijn. Bij het wisselpunt is het erg gezellig, hier staan mijn supporters weer. Vervolgens word ik ingehaald door Claudia, zij heeft Daniel net afgelost. We lopen langs een watertje en aan de overkant rijden mijn supporters in de auto mee. Dan een bruggetje over. Vlak voor mij loopt Rene, na een bocht kijkt hij om en zwaait. Bij de volgende drinkpost groeten we elkaar en ik vervolg mijn weg weer. Door Oosterend heen neem ik water, want de sportdrank smaakt inmiddels niet meer. Richting Nieuweschild het 50 kilometerpunt, vanaf hier gaat het over de dijk naar Oudeschild.
Vlak voor Oudeschild staat mijn dochter Maaike, zij loopt ruim 500 meter met me mee. Wat een geweldig gevoel is dat, samen hand in hand over de dijk. Bij Restaurant De Compagnie staan de andere supporters, nu nog maar 5 kilometer te gaan. Hier staan ook de kilometer bordjes en het aftellen kan beginnen. Nog 4 kilometer. Andre fiets vanaf hier ook mee. Ik word ingehaald door Cremke, ook een Belg, welke ik vandaag al vaker heb gezien. Nog 3 kilometer. Nu moet ik nog de Hoge Berg over. Ik kijk al uit naar het bordje van 2 kilometer in de verte.
Dan eindelijk in de laatste kilometer. Ik heb het gehaald zonder problemen, de training van de laatste maanden is genoeg geweest. In de bocht staan Maaike en Aukje beide met een bos bloemen, ze rennen de laatste 100 meter met mij over de finish. 5 uur 51 minuten is mijn eindtijd, dus 9 minuten sneller dan gehoopt.
Na een douche te hebben genomen neem ik een lekkere warme soep. Verderop staan alle Helderse lopers die al gefinisht zijn. Even lekker uit de koude wind in het zonnetje aan het bier.
Over 2 jaar doe ik weer mee.
Groet, Matthieu
(mp.magielsen
PS Schapezak = Dirk Verhaeghe en Cremke = Joeri Schepers
Oorspronkelijk zou de Zestig ook mijn ultradebuut worden maar dat debuut kwam al onverwacht tijdens de Texel trail: https://www.ultraned.org/v_item/f_2013_02.php#022013