Als een vis in een kom

Deel 1: De vis

Mijn lijf is in beweging
niet meer
en niet minder
100 kilometer ver.

Dat is wel, heel veel beweging
van pezen en longen, bloed
transporteert zuurstof
60.000 hartslagen lang.

Sacromeren werken samen in spieren
onbegrijpelijk kleine dingen
gaan op in grote
passen, 140.000 stuks.

Om en om, verdeeld over beide benen
Herhaling brengt endorfine
beweging gaat over
in synchroniciteit.

Zweet sijpelt uit poriën
vormt een vlies
omhult mij in een steeds maar
krimpend blikveld.

Deel 2: De kom

Eerder op een eiland zei
iemand met een blog
dat’ie doorgaat, in daglicht.

Ik ging dus weer
vrijwillige opsluiting
in tien rondes waanzin

Stilaan wordt jullie wereld
niet meer de mijne
de kom scheidt ons

Soms een breking aan het oppervlak
een scherpe hand reikt
brandstof en vocht.

De kom leidt mij rond
dwingt mijn gedachten
niet vooruit te lopen

Deel 3: het water

Een drenkeling stelt
geen vragen over afstand
of tijd, kent maar één dimensie.

Een drenkeling voelt
het hart branden, verlangt naar
sterrenhemels en jeugdliefdes.

De kom raakt vol
water, til mij
naar het oppervlak.

Opgelucht haal ik adem, oneindig
diep
schud mijn schubben af.

Vrienden en bekenden
Ik ben er weer
geweest en terug.

Pieter Mans