Na een korte ‘vakantie’ in Griekenland heb ik het advies van een echte crack op ultralopen in de wind geslagen. Dit heeft te maken dat ik eigenwijs ben en omdat ik wellicht een cowboy (een term welke van facebook is geplukt in relatie tot Griekenland, insiders begrijpen deze opmerking) ben. Deze loper uit het Noorden geeft me min of meer aan dat je na een ‘vakantie’ in Griekenland niet kort er na een 24 uur kan lopen. Het is niet zo nadrukkelijk gezegd dan dat ik het opschrijf maar het lijkt deze superloper niet zo verstandig. Dit advies heeft niets te maken met dat ik snipverkouden ben geworden in Griekenland. Hierbij wil ik mijn excuses aanbieden aan Ernst welke maandag ‘vrolijk’ mee snotterde in het zonnige Griekenland. Onbewust heeft hij bacillen van me overgenomen. Het is me tijdens het kortstondig verblijf in Griekenland tevens opgevallen dat er nog veel meer ultralopers aanwezig waren. Kan toch geen toeval zijn?! Het fijne is dat twee andere cracks op ultralopen in Griekenland een kijkje in hun eigen keuken aan me hebben laten zien. De ene komt uit Amsterdam en de ander uit België. Dank voor jullie adviezen. Ondanks dat ik normaliter niets met Amsterdam heb (is alleen gebaseerd op voetbal), heb ik inmiddels iets van deze keuken opgepakt na de ‘vakantie’ in Griekenland. De Belgische keuken lijkt voor me op dit moment net iets te veel van het goede voor zowel mijn lijf en geest. Uit eigen ervaring weet ik dat schema’s zo persoonsgebonden zijn dat je een ultra-schema van een ander niet nagenoeg klakkeloos kan kopiëren. Oh ja ik noem geen namen van de adviseurs omdat degenen er wellicht niet op zit te wachten.
Vrijdagmiddag 17.30 uur arriveer ik bij een zakenrelatie (Maison Gourdin) in Nivelles waar ik hartelijk wordt onthaald door Charles en zijn zus. Vervolgens nog even contact gemaakt met zijn ouders (zijn ma is geboren in het oosten van Nederland, niet in Almelooooooooo, Hengeloooooooooo maar in Enschedeeeeee). Hartstikke aardige mensen welke me prima geholpen met een gratis onderdak bij een kennis van Charles. Ze kennen elkaar vanuit de politiek. Gratis wat wil een Nederlander nog meer?! Het verblijf bij deze man op leeftijd is meer dan super. Ik wil betalen in het restaurant maar dat kan absoluut niet. Ik ben zijn gast. Voor de overnachting wil hij niets hebben. Niets is hem teveel. Daarnaast woont hij in een pracht authentiek huis midden op een T-splitsing. Vroeger is er op deze locatie een praktijk voor advocaten geweest. Ook super dat allen de 24 uur hebben bezocht. Dank!
Terug naar de 24 uur.
14.00 uur begint de 24 uur. Geweldig een aantal mede Belgische ‘vakantie’gangers te treffen welke ook ‘toevallig’ in Griekenland aanwezig waren. Iedereen is toch wel redelijk voorzichtig met een verwachting uit te spreken omdat er weinig getraind is de laatste weken. Iemand spreekt zijn verwachtte aantal kilometers naar me uit wat helaas niet tot het gewenste resultaat leidt (DNF) voor deze goede en sympathieke loper. De illusie lekker in alle rust te lopen deze 24 uur is me snel ontnomen omdat ik een groot poppodium zie in het stadion. Na een korte Franse, Duitse en Nederlandse briefing starten we met een dertigtal deelnemers en een aantal teams. Jemig wat ligt het aanvangstempo hoog. Deels laat ik het aan me voorbijgaan maar toch ook niet helemaal. Aangezien de ronde 1,1 km bedraagt, wordt ik al vlot ingehaald door menig loper waaronder Pat. Hij zegt ‘Henk je hebt een verstandig tempo bij aanvang’. Hij bedoelt vast dat het een goed tempo voor hem is maar ik heb het idee (weet het wel zeker) dat het te snel is. Na acht uur neem ik gedwongen maar ook weloverwogen redelijk wat gas terug. Ik ben gekke Henkie niet, finishen kan weleens lastig worden met dit aanvangstempo.
Intussen weet ik ook wie Wolfgang Schwerk is. We hebben namelijk allen een startnummer waar onze voornaam op vermeldt staat. Wolfgang draagt het shirt met de tekst ‘winner 6 days run Hungary’ (gelopen afstand een kleine 875 kilometer) waarop ik in het Engels hem hiermee feliciteer waarop een loper zegt ‘hij is een Duitser’. Ik weet het maar Engels gaat me toch gemakkelijker af. Daarnaast zie ik tevens, met alle respect, good old Horst Preisler. Nog twee jaar dan is hij 80 jaar. Klasse dat hij meedoet maar serieus zijn lichaam lijkt symbolisch op de toren van Pisa en daar heb ik niets teveel mee geschreven. Het is geen veroordeling maar een feit. Ja echt de organisatie kent hem niet. Volgens mij hebben ze de intentie naar Horst uitgesproken hem uit de wedstrijd te halen omdat het medisch weleens niet verantwoord kan zijn. Zelf heb ik het idee dat dit tegenwoordig zijn manier van voortbewegen is.
Vooraf ben ik nieuwsgierig of een rondje van 1,1 km niet echt kort is. Achteraf valt het reuze mee. Mede omdat het een redelijk afwisselend ronde is. Eerst 200 meter op de atletiekbaan. Vervolgens een asfaltweg in een bosrijke omgeving. Daarna een asfaltweg langs een meer. Afsluitend weer de atletiekbaan op. Een goede ronde ondanks dat het redelijk bochtig is. Eigenlijk heb ik me nergens verveeld met deze ronde.
De organisatie is helemaal prima. Het is een gezellige 24 uur waar ook veel aandacht is besteed aan de muziek. Echt we starten met Faithless. Helemaal geweldig. Twee keer heb ik mogen genieten van Faithless. Begin november maar eens een concert in Ridderkerk bezoeken van een band welke vast en zeker potentie heeft. Mijn voorkeur zonder muziek te lopen probeer ik te laten varen, wat ook grotendeels lukt. Zelfs de band welke in de avonduren covers zingt, bekoort me. Ze spelen het nummer ‘Smoke on the water’ van de Rolling Stones wel een keer of vier. Nadat de coverband is gestopt wordt in het begin van de nacht een cd van Nirvana gedraaid. Ook geweldig maar het is geen muziek welke je opbeurt wanneer de kans reëel is dat je in andere wereld komt. ACDC is, volgens mij, ook één van de favorieten van de organisatie. Niet één nummer maar gewoon de hele cd. ‘High way to hell’ heb ik vertaald in ‘High Way to the finish’. Finishen is toch geen hel alhoewel de weg er naar toe weleens zo voelt maar dan maar proberen zo snel mogelijk deze gedachte te elimineren. Ergens in de nacht ben ik bijna in de verleiding geraakt een uurtje te gaan liggen. Nou dat is echt niet de bedoeling.
De organisatie heeft de verzorging tevens goed geregeld. Aan niets is te kort. Tevens moedigen ze een ieder de volle 24 uur aan waarbij twee jonge knapen van een jaar of 20 à 30 de laatste uren er een schepje bovenop deden. Hoe vaak ik wel niet ‘allez Henk’ heb gehoord. Wat ook een leuke opmering is ‘hé je werkt toch bij Maison Gourdin?’. Eerlijk gezegd het is allemaal goed bedoeld maar het ‘allez Henk’ komt me symbolisch de strot uit. Ik probeer het startnummer onleesbaar te maken zodat niemand mijn voornaam kan lezen. Echter zonder resultaat. Echt ik ben een loper die rust aan zijn hoofd wil. Sowieso wanneer ik moe wordt. Nou dat is de laatste uren helemaal een drama wanneer de coverband experimentele muziek speelt welke absoluut niet melodieus bij me binnen komt. Helaas toch een nadeel dat ik twee grote oren heb. Je kan er nog net niet mee zeilen maar is er veel wind dan kan ik altijd van dienst zijn.
Tijdens de 24 uur in Nivelles/Nijvel heb ik regelmatig in mezelf het vergelijk gemaakt met Steenbergen omdat ik beide 24 uurslopen dit jaar heb mee mogen maken. Overeenkomsten zijn geweldige sympathieke en professionele organisaties. Niets is te veel voor hen. Verschillen zijn dat je in Steenbergen meer rust heb tijdens de ronde omdat sowieso de ronde groter is en omdat je in Nivelles niet buitenaf loopt. Daarnaast is een verschil dat Nivelles beter verlicht is maar dat is een inkoppertje omdat alles zich rond en op de atletiekbaan zich afspeelt. Het voordeel van meer verlichting heb ik nu ervaren alsof het niet echt nacht is geweest. Daarnaast is de verlichting van Steenbergen veel romantischer ten opzichte van de straatlantaarns. De overschakeling van dag/nacht en vice versa kunnen weleens lastige momenten zijn. Eén klein minpuntje in Nivelles vind ik de experimentele muziek tijdens een deel van de laatste uren. Sorry onder andere ik kan me er niet voor afsluiten omdat de muziek overal te horen is.
Deze 24 uur heb ik wederom als een openbaring ervaren. Deze echte ultra-afstanden kun je vooraf toch niet inschatten hoe de race verloopt. Hetzelfde geldt toch wanneer je op ‘vakantie’ gaat in Griekenland?! Verkouden worden is van te voren toch niet in te schatten? Ik heb me in Nivelles verbaast hoe lopers gedurende de laatste tien minuten als een gek gaan hardlopen terwijl ze uren hebben gewandeld. Daarnaast is het ook bijzonder dat iemand tijdens de laatste minuten een tempo hanteert wat echt niet normaal is. Waar haal je de energie vandaan of is het de boost dat het er bijna op zit? Hij finisht een kleine vijf kilometer voor me terwijl hij na 23 uur nog een kilometer achter me ligt. Zelfs één loper welke geblesseerd na uren wandelen weer begint te lopen. Iedereen beleeft de laatste fase op zijn of haar manier. Heel indrukwekkend is ook hoe de winnaar de laatste ronde samen met zijn vriendin met een pint in hun handen en de Belgische vlag aflegt. Pat je verdient het! Chris en Ludo ook gefeliciteerd. Ludo je enthousiaste opmerking dat je derde bent tijdens de laatste uren, heb ik niet op gereageerd. Excuses, ik zat teveel in mezelf.
Hoe heb ik het er afgebracht. Naar tevredenheid. 181,9 km. Niemand die er wakker van ligt. Ik lig er wel wakker van mede vanwege stijve bovenbenen en een andere reden, lees maar verder in deze alinea. Ondanks het te snelle aanvangstempo is er na acht uur hardlopen een tactiek welke het gewenste resultaat oplevert. Wat ik ook als prettig heb ervaren dat ik nergens heb hoeven te wandelen. 2/3 van de 24 uur heb ik op de automatische piloot gelopen. Wat ik als zeer zeker het minst prettig heb ervaren (een groot verschil met Steenbergen alhoewel de organisatie er niets aan kann doen c.q. veranderen) ik heb deze keer veel vaseline (wel een half potje) tussen mijn billen moeten smeren. Echt ontvelt wat na afloop heerlijk voelt onder een warme douche … Daarnaast kan de organisatie van Nivelles er ook niets aandoen dat ik na 24 uur hardlopen nu 3,5 uur naar huis mocht rijden met een stel benen waar Ceulemans nog kampioen mee kan worden met een potje bijlarten.
Nog twee opmerkingen. De eerste aan menig Belgische ultraloopkennis welke aanwezig zijn geweest in Nivelles. Sorry dat ik na acht uur hardlopen me compleet in mezelf heb gekeerd. Mijn niet serieuze opmerking in het begin van de race dat ik de eerste Nederlander ben (er zijn geen mede landgenoten aanwezig) in de race, heb ik vervolgens nog vaak prettig aan moeten horen vanaf de zijlijn maar ik heb hierop niet meer gereageerd. De tweede opmerking maar dat is maar een hersenspinsel van me. Zou het voor de Belgische en Nederlandse atletiek bond geen optie zijn de BK en NK te combineren? Bijvoorbeeld in het even jaar de BK+NK in België en in het oneven jaar de BK+NK in Nederland? Het zou toch sowieso kostenbesparend kunnen zijn en daarnaast een hogere garantie kunnen zijn dat deze niet komen te vervallen zoals in Nederland (vanaf) volgend jaar toch het geval is?
Groeten,
Henk Harenberg