In 2011 verraste Léonie van den Haak met haar 218,759 km die zij liep in de Franse 24 uurs-wedstrijd van Aulnat. In haar debuut op de 24 uur liep zij een 24 uur uit het boekje met een eerste helft van 116 km en een tweede helft van bijna 103 km. De 218,759 km betekende een nieuwe Nederlandse bestprestatie op de 24 uur bij de vrouwen. Officieel kan er op de 24 uur geen record gelopen worden omdat de 24 uur niet erkend wordt door de IAAF, maar in de volksmond heeft iedereen het natuurlijk over een record. Of dat record dan officieel is of officieus is van beperkt belang. In het vervolg van mijn artikel heb ik het over record.
In 2012 deed Léonie zelf een aanval op haar record tijdens de 24 uur van Steenbergen. Ze liep de 100 mijl in 16.17.42, een verbetering van de beste 100 mijls-prestatie bij de vrouwen. Maar zoals ze zelf na afloop van de wedstrijd zei, ging bij haar het licht uit toen het licht werd. Ze kreeg het moeilijk maar had nog wel het eergevoel om een afstand van net boven de 200 km te lopen (= B-limiet) en daarmee Nederlands kampioene te worden. Later dat jaar viel met haar prachtige prestatie in de Spartathlon alles op zijn plek voor haar.
De afstand die Léonie liep inspireerde Wilma Dierx juni 2012 tot een aanval bij het DUV DM 24 uur in Stadtoldendorf waar zij tot 216,643 km kwam. Daarmee miste zij het record van Léonie net. In 2013 liep Wilma Dierx bij het EK/WK 24 uur in Steenbergen in de Nederlandse ploeg een uitstekende 24 uur. Na 9.45 kwam Wilma langs de 100 km, na 12 uur had ze er 120 km opzitten om uiteindelijk op 224,664 km uit te komen. Een nieuw Nederlands record bij de vrouwen en een vijfde plek bij het EK 24 uur.
De afstand van Wilma inspireerde Léonie vervolgens om te proberen het Nederlands record 24 uur terug te pakken. Ze koos daarvoor de 24 uur van Barcelona uit, een 24 uur op de baan. In 2011 liep Ria Buiten hier een nieuw PR met haar 186,224 km. Zaterdag 14 december om 12.00 uur begon deze loop, die ‘live’ te volgen is, dat wil zeggen om het kwartier volgt een update. Léonie begon met een tempo van 10+. Na 6 uur had ze er 62 km opzitten en lag ze 1 km achter haar schema van Steenbergen 2012. Richting de 12 uur verhoogde ze haar tempo tot 10,5 per uur en passeerde de 100 km in ca. 9.38. Daarmee lag ze ruim 5 minuten voor op het recordschema van Wilma Dierx. Op de 12 uur kwam Wilma in Steenbergen na 11.59.00 uur door met 120,335 km. Op basis van haar tussentijd op 11.21 uur leek Léonie na 12 uur op ca. 124 km langs te komen. Het leek heel spannend te worden, maar Léonie stapte na elf en een half uur uit de wedstrijd. Op haar twitter meldt Léonie het volgende: “Benen liepen prima, gestopt vanwege dikke auw in m’n voetjes, stomme rondjes zijn geen blessure waard. 24 uur op een baan lopen is zelfs voor mij te gek, wat een drukte en gedoe. Aaaaaanyways: thanks for the support! 2013 was volkomen kudt, 2014 gaat ‘m looptechnischerwijs worden!”
De koploper van dit moment, de Spanjaard Mia Carol Bruguera, is een goede trailloper die de 24 uur naar alle waarschijnlijkheid niet zal uitlopen. De info over de tussentijden staat op de website http://www.corredors.cat/24hores/ bij Resultats 2013. In de nachtelijke uren worden er blijkbaar geen tussenstanden doorgegeven.
Ook Henk Harenberg doet mee aan de 24 uur, halverwege ligt hij op het schema wat hem in Steenbergen naar een afstand van 173 km bracht. Op de 12 uur doen Steven Sleuyter en Veerle Beernaert mee die waarschijnlijk tweede man en tweede vrouw worden. Veerle doet dat in een nieuw PR.
De Spanjaard Serna Lopez won de 24 uur met een afstand van 230,668 km, de Engelse Jen Salter werd derde en beste vrouw met een afstand van 217,753 km. Henk Harenberg kwam tot 172,016 km. Van de 12 uur staan er nog geen uitslagen op de website met restmeters. De Fransman Olivier Foissac won de 12 uur met 136,56 km voor Steven Sleuyter met 125,62 km. Bij de vrouwen won Irina Batyreva met 119,93 km voor Veerle Beernaert met 119,05 km.
Henri Thunnissen
NB. Op haar weblog staat er inmiddels een verslag van Léonie: http://giventofly.nl/post/70061725559/pindakaasdraaien Uit dat verslag: “M’n rechtervoet werkte nog steeds niet mee en ik dacht voor het eerst aan de 2e helft van de wedstrijd. Voor het eerst?! Jah. In tegenstelling tot de mensen die riepen dat ik wel even een Nederlands record zou gaan lopen wilde ik gewoon weer een lekkere wedstrijd lopen voor het gevoel en als basis voor Sakura Michi. Praten is een stuk makkelijker dan het ook doen. Ik was de wedstrijd dan ook open ingegaan, zo loop ik het lekkerst. Maar nu ik dacht aan nog 12 uur op deze circusbaan en wat ik eventueel kapot aan het lopen was kon ik niks bedenken wat ik nog leuk vond aan deze exercitie.”