Op 30 november vertrokken mijn vrouw Manon en ik naar Cancun te Mexico. Daar had ik vanwege het bereiken van de 50-jarige leeftijd van Manon een vakantie geboekt in een zeer decadent all-inclusive resoort (Riu Palace Peninsula). Na het boeken (niemand gelooft dit) zag ik toevallig dat daar op 8 december een marathon was, dus heb ik me daar meteen maar voor ingeschreven. Manon zag er (na haar eerdere ervaringen in de Miami-marathon) deze keer maar vanaf om mee te lopen, want zij kan slecht tegen de warmte.
Het resoort bleek nog mooier te zijn dan op de foto’s. We hadden een schitterende kamer (met uitzicht op zee), welke van alle gemakken was voorzien. Het was onze eerste ervaring met de all-inclusive formule en hoewel we ons hadden voorgenomen om enigszins op ons gewicht te letten was alles zo goddelijk lekker dat we dit voornemen al snel lieten varen. Ter compensatie werd elke ochtend (ik zelf eenmaal tevens midden op de dag) getraind, behalve de dag voor de marathon. Zelf heb ik ook nog regelmatig gezwommen. De dag voor de marathon hebben we mijn starterspakket opgehaald. Dit was geen succes. Omdat niemand zijn startnummer wist, moest iedereen in de rij staan voor de slechts door 2 dames bemande info-balie. De tafeltjes (totaal 6) waar je je pakket uiteindelijk moest ophalen waren ook elk door 2 personen bemand, met als gevolg dat die door deze handelwijze natuurlijk bijna niets te doen hadden. Ik bleek overigens de enige Nederlandse deelnemer te zijn.
De marathon startte om 5.30 uur. Het was toen reeds 25C met een luchtvochtigheid van meer dan 80% en de eerste 19 kilometer had je bovendien windkracht 4 tegen. Daarnaast had ik de eerste 2 uur ook nog eens maagproblemen (vreemd………). Na een tweetal “kiloknallers” voelde ik me een stuk beter en dat leidde er toe dat ik na het 19 km-punt alleen maar lopers heb ingehaald. Hieruit bleek eens te meer dat ik een warm weer loper ben. De verzorging was prima. Er werden zakjes water en Powerade (deed mij denken aan die bij de Two Oceans te Kaapstad) uitgereikt bij elke 2 kilometer en vanaf 34 kilometer zelfs elke kilometer en vanaf dat punt ook nog Coca-cola. De route ging nagenoeg geheel over de zgn. hotelzone (v.v.), waarbij een dubbele rijbaan was afgezet en het uitzicht met palmbomen, resoorts en af en toe zee niet verkeerd was. Ik werd uiteindelijk 17e (van 52) in mijn leeftijdscategorie in een tijd van 4.12, hetgeen wel tegenviel, maar waar ik gezien de slechte aanloop uiteindelijk mee kon leven.
Na afloop een mooie medaille en een 2e functioneel (finishers)T-shirt (bij de inschrijving kreeg je er namelijk ook al 1). Nummer 135 en landje 27 in de tas !
Albert Meijer