De Maui Oceanfront Marathon 2014

Bob Bock: “Dat ik ooit nog eens op Hawaii een marathon zou gaan lopen had ik nooit kunnen vermoeden. Hoe kwam het zover? Tamelijk simpel eigenlijk…..”

Dat ik ooit nog eens op Hawaii een marathon zou gaan lopen had ik nooit kunnen vermoeden. Hoe kwam het zover? Tamelijk simpel eigenlijk. We, mijn vrouw en ik, boekten een reis met als doel het volgen van een retraite van twaalf dagen en daarna lekker luieren. We zouden donderdag de 16e januari vertrekken en hadden al ruim drie maanden eerder alles al geregeld, de reis, een appartement en de huurauto. In november ging ik eens googlen of er misschien ook wedstrijden waren. En ja hoor, op Maui zou op de 19e januari een marathon gehouden worden. Hoewel de inschrijving $108,95 kostte kon me dat niet weerhouden van deelname. Het parcours zou van Wailea naar Lahaine lopen, dus langs de kust en het zou vrij vlak zijn (maar dat bleek niet te kloppen).

Op 19 januari vertrokken we vanuit Amsterdam en kwamen op dezelfde dag aan op het vliegveld van Kahului tijdens schemering. Het was broeierig warm en we roken een typische voor Maui karakteristieke geur. De huurauto zou een kleine middenklasser moeten zijn maar was voor onze begrippen een luxe auto. De route had ik al uitgedokterd zodat we snel op de plaats van bestemming waren: een kleine studio in Makawao, niet ver van Paia waar het strand was (en dus surfers en hippies!). Vrijdag gingen we naar South Kihei Road 2480 naar condo #28 om bij Les Wright (de ringmaster, zoals hij zichzelf noemde) het startbewijs, de licence-plate en het functionele hardloopshirt op te halen.

Zondagochtend om 3.15 vertrok ik uit Makawao om op tijd te zijn in Wailea. Ik wist ongeveer waar ik moest zijn, dus daarom had ik wat extra tijd ingecalculeerd. Bij de toiletten werd ik opeens aangesproken door Paul Smith, een Amerikaan uit Greer (Sacramento). Hij vertelde dat hij 20 jaar geleden in Nederland had gewoond en hij liep vandaag zijn 50e marathon. Toen was het tijd voor een Hawaiiaanse Blessing. We moesten een aantal woorden met zijn allen herhalen, wat we braaf deden zonder enig idee te hebben van de betekenis van deze woorden. Ik had vandaag voor het eerst mijn Hoka’s meegenomen voor de eerste marathon op deze schoenen en ook de eerste van 2014. Om 5.30 starten we in een vlot tempo, het was toen nog lekker fris. De meeste deelnemers kwamen uit Canada, gevolgd door Hawaii. Er waren 61 Fifty State Runners. Twee liepen vandaag hun 50e in deze serie en zouden bij 9 mijl in het huwelijk treden bij Papalaua Wayside Beach om daarna de wedstrijd uit te lopen. Uiteindelijk zouden 349 lopers ook daadwerkelijk finishen.

Na vijftien kilometer begon het heel snel licht te worden; binnen een paar minuten. We liepen al een tijdje langs een autoweg die gemarkeerd was met rode pilonnen. De maximum snelheid was lange tijd 30 mph, nu kwamen we op een stuk waar harder gereden mocht worden (45 tot 55 mph) en bovendien werd het ook steeds steiler. We passeerden rotsblokken en een tunnel. Ook liep de route langs een uitkijkpost voor walvissen. Na een uur of drie gelopen te hebben werd het steeds warmer en moeilijker om het tempo vast te houden. Ik maakte zoveel mogelijk gebruik van de drinkposten (op elke 3 km stond er wel een met water of sportdrank). Bij de laatste drinkpost kregen we zelf waterijsjes aangereikt. Ik voelde me prima en had ook nog tijd om af en toe een foto te maken. De schoenen liepen heerlijk en vrij makkelijk liep ik naar een tijd van 3:59:54 en werd daarmee 108e en negende in mijn leeftijdsklasse. De medaille was misschien wel de mooiste die ik tot nu toe gekregen heb. Op de voorkant een octopus en op de achterzijde het eiland Maui.

Voldaan stapte ik in de schoolbus die ons zou terugbrengen naar de startplaats. Ik had geen kaartje meer kunnen kopen en besloot om de gok maar te nemen en $10 aan de chauffeur te betalen, maar die liet me gratis meerijden. Het was een mooie marathon met bovendien veel lopers die in 50 staten aandoen. Dat is niet alleen tijdverslindend maar ook een vrij kostbare hobby. Enfin ik had zelf ook tenslotte 23 uur gereisd om hier te komen en daar hing ook een pittig prijskaartje aan. Het was echt de moeite en het geld waard. We zijn verliefd geworden op Maui!

Aloha, Bob Bock

Meer over Maui op mijn blog: http://loopje.home.xs4all.nl/hg/blogjes/Bob.html en de marathon op: http://www.mauioceanfrontmarathon.com/