Men had het voorspeld, zondag 23 februari zou een mooie lentedag worden met temperaturen tot 12 graden en matige wind dus, het zou goed zitten om de ultraloop (62km) te lopen in het gehucht Maransart dichtbij Lasne. Wie heeft ooit gehoord van die namen maar toen herinnerde ik mij(als stripliefhebber) dat Jacobs, tekenaar van Blake en Mortimer er gans zijn leven gewoond en begraven ligt. Met mijn neef Kristof (Piek) samen vertrokken in de vroege morgen vanuit het verre Brugge en na 136 km en dankzij goeie gps de sportzaal gevonden in de Rue de Colinet. Vertrek was voorzien om 8 uur maar wat mij opviel, he, waar zijn de andere lopers? Wist wel dat er voor de run van 62 km maar max 100 deelnemers zich mochten inschrijven maar kwam met moeite bij telling aan 37. En inderdaad, wat bleek, er bleven 17 enveloppes met nummer en chip achter aan de balie voor het afhalen enveloppe. Toch spijtig voor de organisatie, die toch maar alles geregeld had met bonnetjes erbij voor een lekkere spaghetti en drank nadien. Wat vind ik het persoonlijk triestig dat men zich inschrijft maar niet betaalt of zal betalen bij afhalen nummer, en dat voor maar (12 euro). Maar om schoenen, uitrusting enz. aan te kopen is geen cent te veel. Ofwel moet die mentaliteit verdwijnen of moeten de organisatie verplichten dat men na inschrijven de rekening moet vereffenen binnen de 14 dagen.
Net voor de start was er nog een korte briefing, eerst in vlot Frans maar, daarna nam een dame het woord om in het Nederlands te vertalen. Wat een afgang, na twee zinnen zag zij het niet meer zitten en begon dan maar op het zelfde elan in het Engels, onverstaanbaar maar als Vlaming (multicultureel) konden wij toch hier en daar iets oppikken. En dan vertrokken wij, een klein groepje van 37 man, nou ja, ook enkele vrouwen niet te vergeten. Door het beloofde weer had ik voor de eerste keer mijn korte broek aangetrokken en had muts en handschoenen achterwege gelaten want dacht, wanneer de zon komt piepen wordt alles veel te warm en moet men alles die te veel is opbergen in de rugzak. En inderdaad, een goed idee want, voor mij zag ik meerdere lopers stoppen om spullen op te bergen. Wel had ik 2 buffs meegenomen, een voor de hals en een op mijn hoofd die ik nu en dan afdeed en opzette wanneer men op de hoogvlakte liep waar de wind ’s morgens wel nog koud aanvoelde.
Nu wat betreft de race: men had de run aangekondigd als voor beginnende traillopers en ik moet beamen, de eerste 25 km waren inderdaad niet zwaar en de slijkpartijen bleven uit buiten hier en daar wat modderplassen. Wij bleven samen achteraan lopen en na een tijdje passeerden wij een loper uit Zwevezele waar wij een vijftal km mee samen liepen en boeiende gesprekken voerden over voorbije en komende uitdagingen. Maar telkens wanneer het omhoogliep moest hij afhaken en kwam terug bij tijdens afdaling maar moest na een tijdje afhaken. Inmiddels hadden wij reeds enkele mooie kastelen gepasseerd (Rixensart) en door enkele bossen gelopen(Bois de Merode, La Hulpe enz). Toen liepen wij rond het meer van Genval, een prachtige omgeving met mooie gebouwen, sjieke hotels en restaurant waar veel volk te zien was (zondag en mooi wandelweer) waar op het einde de eerste bevoorrading was. Zeker voldoende drank en eten maar de cola was niet te zuipen, was cola riva van den aldi en te vergelijken met jullie Heineken dus, ook niet te zuipen voor ons Vlamingen. Een klein flesje echte cola heb ik altijd bij in mijn rugzak maar wilde dit maar aanspreken na 50 km wat ik dan ook gedaan heb, mmmm wat kan dat smaken.
En toen begon het profiel wat te veranderen, wij liepen tegen het Zonienwoud aan en liepen meer en meer op paadjes enkel toegankelijk voor montainbikers en wandelaars en kwamen de slijk en modderplassen meer en meer de kop opsteken, yes, de trail begint op een trail te lijken. Passeerden de tuinen van Solvay, een mooi golfterrein en meerdere paadjes waar we zeer veel groepen ruiters te paard passeerden. Was wel wat opletten op die smalle paadjes, ben wat bang van grote dieren. En ja, daar waren de natte voeten, het werd alsmaar vettiger en modderig en op enkele plaatsen moest men echt schoenhoog door smurrie lopen. Op een gegeven moment moest men een km over droog kleigrond lopen midden de akkers en die heb ik te voet afgelegd, het was bijna onmogelijk er over te lopen wegens de oneffenheden, zeer gevaarlijk voor verzwichte enkels.
Inmiddels was Piek uit mijn zicht verdwenen, tja ,jong geweld kan je niet tegenhouden. Uiteindelijk zou hij 12de eindigen in een tijd van 6u 20min. Op een gegeven moment passeerden wij niet zo veraf aan de leeuw van Waterloo, wel indrukwekkend en nog nooit had ik die gezien in mijn 60 jarig bestaan. O ja, bijna vergeten, na 36km was er nog een 2de bevoorrading en eindelijk, na 50km dronk ik mijn cola, nadien nog een gelletje en nog maar 12km voor de boeg. Bij de 2de bevoorrading hoorde ik dat ik 21 ste liep en kon op het einde nog enkele lopers voorbij steken. Had mij voorgenomen om binnen de 8 uur aan te komen maar door een minder zware trail en maar 60,5 km in totaal eindtijd van 6u46min behaald. Plaats weet ik momenteel nog niet maar denk rond 17de plaats. Bij aankomst was er nog een laatste bevoorrading en na wat nakeuvelen en de organisatie te bedanken veilig thuisgekomen tegen 17 uur.
Enig minpuntje vond ik en ook meerdere andere lopers dat de bewegwijzerende pijltjes wat klein uitvielen en zodoende zelf enkele malen moeten stilstaan, zoeken, wat terugkeren om ze te vinden. Het is natuurlijk niet simpel om een traject van 62 km te bepijlen. En doordat men bijna altijd alleen liep wegens kleine groep ziet men ook niet voor zich waar de loper inslaat. Al met al een leuke run gelopen in een streek die ik hoegenaamd niet kende.
Groetjes,
Thierry de Block