Afgelopen jaren had ik in verband met mijn baan op Keukenhof nooit de gelegenheidom in het voorjaar marathons of ultralopen te doen, maar ik ben de schade nu aan het inhalen. Eind januari reeds de marathon van Marrakech gedaan en nu stond Antalya op het programma.
Samen met Albert Meijer (die “landen aaneen rijgt”) vertrok ik op donderdagmiddag 27 februari vanaf Schiphol. Een overstap via Istanbul was het goedkoopst. Daar aangekomen ging het echter op zijn “Mediterraans”: eerst uitchecken (lange rij), dan paspoortcontrole en visa halen (€ 15,= en lange rij), daarna weer inchecken (lange rij). In plaats van een quick dinner alleen maar in rijen gestaan gedurende anderhalf uur! Na de landing in Antalya niet veel beter: veel lege kofferbanden en slechts eentje open gesteld. Daarna met een busrit van een uur (8 lira, ongeveer € 2,75 voor twee personen) naar het appartement aan de andere kant van de stad. Daar kwam alles goed: prachtig groot appartement (voor 4 personen) met alles er op en er in en een zeer vriendelijke “kruier” die aan bood nog ergens eten te gaan scoren (om half twaalf ‘s avonds)! Het eten en het bier smaakte heel goed! De koelkast was ook al goed gevuld (overnachting met ontbijt) en ‘s morgens werd er dagelijks een heerlijk brood in een mandje naast de deur gestopt. Eieren, honing, jam en kaasjes, koffie, thee, een zak sinaasappels en appels, plus een fles water en twee bakjes olijven werden dagelijks bezorgd.
‘s Morgens zelf even aanvullen met bananen, tomaten en cola op de plaatselijke markt in de straat en ook hier: veel voor weinig!
Na het ontbijt langs de Middellandse zee gewandeld richting het start/finishgebied op ongeveer 4 km. Daar even rond gekeken en toen een taxi naar het winkelcentrum TerraCity waar we de startnummers op konden halen: een chip, bon voor pasta party, een tasje, race-informatie, dry-fit shirt en een regen (?) cape was ons deel. Alles prima verzorgd door de Duitse wedstrijdorganisatie Oger Tours. Na de Turkse koffie en thee (met heerlijk gebak) terug naar het hotel om een loslooptraining te gaan doen over de boulevard langs de kust (ca. 13 km in de zon, voorwaar geen straf). ‘s Avonds in de stad gegeten en dvd De marathon gekeken. Zaterdag naar de Kaleici, het oude centrum: heerlijk weer, 20 graden, terrasjes gepakt en wat geshopt. Je kon goed merken dat het seizoen nog niet was aangebroken, want geen Rus te bekennen. Wel veel Duitsers en een enkele Nederlander (minder dan in Marrakech).
Zondag zou het warm worden: 17 graden bij de start om 9 uur; om een uur ca. 22 graden. De graden klopten wel, maar de zon kwam er echter niet door. Eerst om kwart voor negen de wheelchairs (5 deelnemers) en een man op krukken, die we na een paar kilometer al inhaalden. Ca. 400 marathondeelnemers, twee keer zoveel op de halve en nog meer op de tien kilometer. Gezellige drukte bij de start: muziek, tassen-inname, drankposten en meer dan voldoende toiletten! Het is een route met keerpunten. Je loopt dus heen en terug. Mij bevalt dat wel, want zo heb je automatisch veel oriëntatiepunten en je komt elkaar nog eens tegen. Mooi parcours: brede wegen, goed asfalt, stukje klinkers, elke 2 km een drankpost met water, sportdrank, sponzen en fruit. Heel veel vrijwilligers en alle zijwegen afgezet door lint en/of politie. In het oude centrum ook veel publiek, daarbuiten weinig. Volgens de site is het parcours vlak, maar wat men in het buitenland vlak vindt, betekent voor ons tenminste glooiend!!! Vaak uitzicht op de Middellandse zee. Er bleken uiteindelijk slechts een paar Nederlanders mee te doen. De deelnemers kwamen hoofdzakelijk uit Turkije en uit Duitsland. De winnaar finishte in 2:26; ik kwam aan mijn eind in 3:42, Albert daar een kwartiertje achter. Prijsuitreiking (niet voor ons, haha) op een plein met loungebanken, zitkussens, muziek, eten en drinken.
‘s Avonds de plaatselijke Mac uitgeprobeerd met McBeefy Alaturka, Mc Turku en Turkse koffie: top! Al met al een aanrader: een mooie marathon in de winterperiode, prima aanvulling op Apeldoorn!
Ton Aker