Voor degene die de lange grijze winter hier een beetje zat is en op zoek is naar een zonnige marathon kunnen wij de marathon van Sevilla aanraden. Je bent er zo vanuit Eindhoven en de luchten zijn daar zo mooi strak en hemelsblauw! Daarnaast is Sevilla ook een erg mooie stad die veel kunst en cultuur in het aanbod heeft, met ook tal van bijzondere restaurantjes, waarvan de meeste helaas slechts om 21.00 uur pas beginnen met het aanbieden van warme maaltijden.
De marathon is binnen enkele jaren enorm gegroeid en voor deze editie waren de startplaatsen in november al uitverkocht. En omdat wij eerst de vlucht boekten en daarna pas gingen kijken of we nog konden inschrijven hebben we uiteindelijk via een Spaanse vorm van ‘Marktplaats’ en de hulp van onze Spaanse vriend Jesus nog startbewijzen kunnen bemachtigen. Officieel konden deze niet op onze naam worden omgezet maar op de sportbeurs zwichtte de organisatie en zette de namen Juan en Manuel om in Els en Micha. De startnummers zelf bleven zoals ze waren en ik ben enorm als Donna Juanita aangemoedigd. Helaas bleek achteraf dat de omzetting van het startnummer van Micha toch niet helemaal gelukt was, hij staat nog als Manuel in de resultaten.
De marathon start bij het Olympisch stadion, drie kilometer buiten het centrum van de stad. Op weg daarheen kwamen honderden jongeren juist terug van het nachtelijk feesten, een groot contrast. In het stadion kon je een tas afgeven, er waren helaas geen kleedkamers beschikbaar en alles was steenkoud daar binnen. De 9000 deelnemers werden keurig in speciale vakken naar binnen geloodst. Eenmaal binnen kon je zo doorlopen naar een sneller of langzamer startvak. Er waren ook pacers die vreemd genoeg na een half uur hun ballonnen de lucht ingooiden en daarna als dusdanig niet meer herkenbaar waren .
Bij de start om 9 uur wees de thermometer slechts s 4 graden aan maar bij de finish ruim 24 graden. Een enorm groot temperatuurverschil dus. Een weggooi shirt of vestje is handig in dit geval. Elke 2,5 km stond er een water -of gewone post, dus keurig geregeld allemaal. En wat zijn die Spanjaarden enthousiast!! De lopers brullen van alles onderweg en ook het publiek laat zich enorm gelden, zie hier het zuidelijke temperament. Het parcours mocht er zijn, veel vals plat, maar je passeerde langs bijna alle toeristische plekken van de stad, stukken langs de brede Guadalquivir rivier, af en toe een mooie brug over. De route voert langs paleizen, door een prachtig park, dwars door het centrum, langs de kathedraal enz.
Via een vrij steile helling dook je het Olympisch Stadion in waar na drie vierde rond de finish lag. Met veel kabaal van de speaker en applaus van het publiek werd je over de meet geschreeuwd. Daarna moest je doorlopen, kon je een hele sinaasappel pakken en die openscheuren met je handen … Diverse drankjes lagen er voor het grijpen, dan diende je doorheen de ijskoude catacomben van het stadion te lopen, dan naar buiten en weer naar binnen voor je tas. Buiten het stadion wachtten enkele bussen terug naar het centrum maar het waren er duidelijk veel te weinig om 9000 lopers waarvan het gros binnen de 4 uur finishte, weg te voeren. Dat is soms bij grote stadsmarathons wel anders.
Micha ( Manuel ) en ik waren tevreden over onze tijden (4.31 en 3.58). ’s Avonds hebben we op een plein in de stad nog heerlijk buiten gezeten en een maaltijd genomen … in werkelijk zomerse omstandigheden. Met lekker gebruinde koppen zijn we na een week Sevilla weer huiswaarts gekeerd.
Els Annegarn en Micha Havreluk