Zaterdag 15 maart heb ik in mijn kalender genoteerd als een bijzondere dag. Op deze dag vindt in Neurenberg de 6 Stunden plaats. Georganiseerd door mijn Duitse vrienden van het Sri Chinmoy Marathon Team. En deze wedstrijd heb ik uitverkoren om mijn 200-ste (ultra)-marathon te lopen. Met het getal 200 heb ik een bijzondere band. En ook met de loop in Nürnberg, want hier liep ik mijn allereerste ultra, 1997.
In het verleden had de DUV een 6-uurs cup. Waar de 2 beste resultaten over 6 lopen van 6 uur bij elkaar werden opgeteld. Neurenberg is er onderdeel van. Evenals Stein, welke vaak een week tevoren wordt georganiseerd. Beide lopen kennen veel deelnemers en zijn vaak vroeg uitverkocht. Voor mij als Utrechter zijn beide lopen ver weg. Desalniettemin wilde ik dit jaar voor de afwisseling eens allebei doen. En wel als nummertje 199 en 200 van mijn (ultra)marathons. Helaas bestaat de 6-uurs cup van de DUV niet meer vanwege gebrekkige deelname. Dit verandert niet mijn doelstelling om over beide lopen opgeteld zoveel mogelijk kilometers te maken.
Op zondag 9 maart eerst naar Stein. Per auto van mijn ouders en met overnachting bij vrienden in Mheer. Ik was onzeker aan de start. Een week tevoren had ik last van een buik-virus en kon ik amper op de benen staan. Voedings-adviezen van Ann Zonneveld en goed slapen hebben me erover heen gebracht. Maar de buik was in Stein nog steeds niet helemaal in orde. Verder hadden we te kampen met een plotselinge temperatuurstijging van 10 naar 20 graden. Aangevuld met een fel schijnende zon. Het gevolg was dat er helaas veels te veel uitvallers waren. Ik heb me o.a. mogen vermaken met Ed van Beek en Annie van Rossum. En onderweg kunnen rondkijken hoe de koplopers zich houden. Gelukkig heb ik lang kunnen doorrennen. Uiteraard per ronde gedronken en wat voedsel gepakt. En soms een eigen flesje voor onderweg meegenomen. Gaande de loop heeft de buik zich verbeterd. Ik heb gelukkig niet in de wandelpas hoeven over te gaan. Met als resultaat 64 km. Mooi aantal voor nr 199. De voeten kende 1 blaartje, die gelijk verdween en ik kon snel herstellen.
Vrijdag 14 maart de trein naar Neurenberg. Had zowaar nog even de tijd om de binnenstad te bekijken en op een terrasje een pasta te scoren, jaja het is nog steeds warm. De stad met oude stadskern is veel mooier dan gedacht. Deze stad heeft veel meer te bieden dan speelgoed en dat beroemde Tribunaal. Het ligt in Beieren, maar ik vraag me af in hoeverre de bewoners zich Beiers voelen. Of voelen ze zich meer Franken? Ik overnacht bij de organisatoren met een paar helpers. Ze staan een mooie taak te wachten. 160 aanmeldingen en 70 helpers, waarvan 35 ronde-tellers.
Ook de Self Transcendence 6 uur in Neurenberg heeft met een weersomschakeling te maken, ditmaal met een afkoeling naar maximaal 10 graden. Aangevuld met motregen en een koude wind. Deze weersomslag heeft 40 lopers doen besluiten niet te komen. En dat terwijl het naar mijn mening gewoon maart-weer is. Veel warmer dan de editie van 2013. Eigenlijk is het op de wind na goed loopweer en als het 20 graden was geweest, dan waren er hier ook veel uitvallers.
Het hoge aantal aanmeldingen heeft de organisatoren doen schrikken. En de vraag is of dat niet problemen gaat geven, als er te weinig helpers zijn. Aan de chip gaan we niet en dus zijn er veel rondetellers nodig. Ter ondersteuning is er een computerprogramma ontwikkeld, voor 2 personen. De een noemt het startnummer van de loper, de ander voert het in in de PC. Het programma weet dan gelijk hoeveel rondes alle deelnemers hebben gedaan. Het is al vaak gebruikt en het werkt heel goed. Door de 2 telsystemen in geval van problemen met elkaar te matchen komt er een betrouwbaar geheel uit.
Vanwege de 40 afwezigen, konden zo’n 10 extra personen (die blijkbaar toch maar zijn komen opdagen) alsnog meedoen. En is het voor iedereen een mooie dag geworden, zonder veel stress; en ik heb nooit het gevoel gehad, dat er een tekort aan mankracht was.
Om 10 uur worden we losgelaten en dan mag het feest beginnen. Stefan Daum en Kai Jendretzke (van het team 1.FC Kaiserslautern) gaan aan kop en blijven aan kop. Ieder uur word ik door ze ingehaald. We lopen om de Wöhrder Wiese heen, rondes van 1522 meter. Een stadspark met een groot grasveld in het midden; gelegen bij het centrum. Halverwege gaat het lichtjes omhoog en juist daar is de wind het sterkst. Daarachter staan er dikke hoge bomen die gelukkig veel wind vangen. Als loper weet je waar die plek is en kan je je daar op anticiperen!!!
Mijn plan is om rondes van 8 minuten te lopen en te zien hoe lang ik dat kan volhouden. En zo geschiedde. Het eerste uur wat motregen. Komt terug in het vierde uur; verder is het droog. Iedere tweede ronde pak ik wat water, thee, appelsap, fruit, brood, zelfs ei. En later de Gemüsebrühe; met het nodige zout. Het geheel kan je drinken uit mooie stevige bekers van kunststof, niet het plastic witte wegwerpplastic. Die bekers gooi je weg in plastic manden, die langs de kant zijn gezet. Ze worden verzameld, afgewassen en weer hergebruikt. Ach ja, hier in Duitsland weten ze wat recyclen is.
Iedere ronde maak ik contact met mijn rondeteller. Wonder boven wonder vind ik hem iedere keer te midden van zijn 30 mede-tellers. En hij ziet mij tussen de andere lopers. Aan de andere kant staat de klok, hier kan ik zien of ik binnen de 8 minuten de ronde blijf lopen. En ondertussen tel ik af naar de 28 rondes oftewel waar ik over marathonafstand heen ga. Want 200 is uiteraard geen 200 als je geen marathon haalt! Onderweg zie ik foto’s en teksten van Sri Chinmoy. En het lopen blijft soepel gaan.
Na 3 uur en 40 minuten lopen is het zover en is nummer 200 een feit. In november 2006 liep ik nummer 100 in de toenmalige Zuiderzeemarathon. Ik liep daar een hele mooie tijd. Toen 1 minuut boven mijn PR. Nummer 100 was een mooie loop met mooie herinneringen. Daarom heb ik besloten dat dat ook voor nr 200 moet gelden. Dus de marathon is binnen en dan nu de overige 140 minuten gewoon doorgaan. Ik trek een nieuw oranje shirt aan met op de achterkant mijn naam en 200 gedrukt. Dit over een licht-blauw shirt met lange mouwen. 2 laagjes zijn wel nodig, korte broek kan wel. Gelukkig herkent de teller me direct in mijn nieuwe shirt. Even later krijg ik een vlaggetje voor de 50 km, 4 uur 23.
De laatste rondes probeer ik af te tellen en ze binnen de 8 minuten te houden. Makkelijk gaat het niet. Heupen krijgen het zwaar en de hamstring wordt harder. Maar het tempo blijft gelukkig gelijk. Nog 81 minuten; 73, 65, 57 op naar de 45 rondes.Ondertussen is zelfs de zon voorzichtig gaan schijnen. Dat is niet de afspraak, mijn beste weersvoorspellers! Wel is de wind in de windhoek gebleven, ik wandel daar om wat energie te sparen. Op het grasveld middenin de Wöhrder Wiese doen studenten hun spelletjes. Langs het park staan een aantal universiteitsgebouwen.
Het tempo hou ik vast tot het einde en ik haal de 45 rondes en 68.3km. Ook mijn 200-ste loop is goed voltooid. Ik heb evenveel restmeters als winnares Barbara Mallmann, zij heeft 2 rondes (en dus 3 km) meer.Over Stein en Neurenberg samen tot een mooie 132 km gekomen. Er stond geen scorebord, daarom wist ik niet hoeveelste ik was geëindigd, maar ik blijk nog net in de prijzen te zijn gevallen; 7-de plaats bij de heren.
De Self Transcendence 6 uur in Neurenberg is een mooie en inspirerende loop, die ik kan aanbevelen. Ik zal hem nog wel eens doen. Wel op tijd aanmelden.
Website, uitslag en foto’s op:
http://de.srichinmoyraces.org/6-hour-race-nuremberg
Nitísh Zuidema