Aaaah, eindelijk eens een loopje niet te ver van huis en dat iets later start. Na een uurtje vlot bollen komen we aan in Gilze, het is 9u45 dus nog tijd zat om ons klaar te maken voor de volgende gekke stunt. Veel bekende gezichten en mensen die blij zijn om me terug te zienc cook twee zijn er niet blij me terug te zien maar dat zal wel een soort jaloezie zijn zeker.
Om 10u25 gaan de marathonlopers van start en 10u30 de ultralopers. Een kleine groep schiet in gang samen met de estafetteteams. Deborah zit al snel naast me met de fiets en gaat haar zondag opofferen om me te begeleiden. Het is redelijk frisjes als we vorige weekends vergelijken, maar toch nog aangenaam lopen. Al snel raken we aan de praat met Elsie maar ik laat haar gaan omdat haar tempo me net iets te hoog ligt.
We moeten 6 rondjes afhaspelen van net iets meer dan 10km. Ik twijfel maar heb een goede motivatie, net voor de start kreeg ik nog een smsje van Carl om me succes te wensen. Carl is een fijn mens dat zoals velen tegen die vreselijke ziekte moet vechten. Ik zou deze 62,5km voor hem lopen en opgeven is dus geen optie meer. Rondje 1 was wel ok, buiten een lastig gevoel achter men knie loopt het wel vlotjes, ik bezie het als een natuurlijke rem, zo start ik zeker niet te snel. Deborah weet wanneer ik dorst of honger heb en zonder iets te moeten zeggen krijg ik alles wat nodig was aangeboden, zij weet wat lang sporten is en een betere coach kan ik me nu niet indenken.
Net iets boven het uur gaat de tweede ronde in, pikzwarte wolken komen onze richting uit. Het duurt dan ook niet lang of er vallen druppels uit de lucht. De wind is heviger en de druppels worden hagelbolletjes. Aw aw aw, mijn hoofd begint gewoon te bevriezen, een geluk dat mijn coach een muts mee had waardoor mijn hoofd al snel weer warmer kreeg. Kletsnat gaan we verder, ik denk bij mezelf dat twee zofn buien nog wel kunnen maar een derde toch fataal zou worden. Tweede ronde zit er op en nog altijd voelen de benen ok aan. Willy Jonkers is gestopt en moedigt me aan bij de doorkomst. We praten wat af en genieten van het mooie parcours, de paardjes die huppelen, vogeltjes die fluitenc wat een rust hier in Gilze.
De lange rechte stukken storen niet echt en de tijd vliegt wel voorbij. Halfweg de ronde is er een bevoorrading met super vriendelijke mensen die ons extra aanmoedigen. Ook de seingevers trotseren de weergoden en moedigen ons aan. Derde ronde loop ik naar mijn gevoel iets te snel, het was dan ook men snelste van de zes. Daarna probeer ik men tempo terug te zoeken wat aardig lukt.
Johan en Patrick die de marathon lopen als koplopers dubbelen me en ik haal hen terug bij om een stukje mee te lopen, wat gaat dit snel zeg, ik moedig ze nog aan maar moet na een paar honderd meter toch afhaken. Mijn tempo is er nog maar de kilometers beginnen nu toch wat te wegen, niet vergeten dat ik nog maar net terug aan het trainen ben.
Rondje 5 is er eentje met een bospauze en wat klagen, ook weer de nodige regen maar ook dit gaat gewoon weer voorbij. Mijn coach weet wat te zeggen op de juiste momenten en die kleine dingen zijn belangrijk om de moraal te houden. Een busje stopt en de fotograaf spring er uit om een foto te maken, achter hem een grote vrachtwagen en wat autofs die gewoon moeten wachten voor deze foto.
Nog altijd een mooi bijna gelijk tempo en ik mag aan de laatste ronde beginnen. Willy heeft zijn fiets genomen en nu zit ik met twee begeleiders. Leuk praten we de ronde door, ik luister meer dan praten omdat het net iets moeilijker is nu. Twee maal even stoppen om wat te stretchen en terug verder. Eindtijd 6u03 en wat seconden. Ik ben super tevreden met deze tijd en kan niet wachten om Carl het goede nieuws te smssen. Bedankt Coach(en), het was heel leuk enkele vrienden terug te zien, de organisatie was top, iedereen vriendelijk en positief! Ook belangrijk is dat ik vandaag gewoon wat kon uitfietsen en ze op werk zelfs niet gemerkt hebben dat ik gisteren zoveel kilometers liep.
Paul van Hiel