Een kleinschalige 100 km op een relatief makkelijk parcours. Ik verdwaal nog al eens en heb daarom niet voor Limburgs Zwaarste gekozen maar voor een 100 km langs de Spaanse kust. Twee mensen op leeftijd, ik denk rond de 70 jaar organiseren deze loop al een aantal jaren. Een half uur voor de start om 8 uur is er nog niets te zien, er staat alleen een volgepakte auto ergens aan de kust op een strandje. Er worden verwoede pogingen gedaan om een klein tentje op te zetten, er hangt een lijstje met inschrijvingen en startnummers, er komt een campingtafeltje en twee stoeltjes. De openbare toiletten op het strand zouden pas om 9 uur open gaan. Het parcours is simpel, van A naar B en weer terug, langs de kust, het strand, om een speeltuin en haventje heen.
We startten om 8 uur en om 9 uur was het al warm. Bij post A was eten en drinken en bij post B alleen drinken. Geen hek, lint of pijltjes, gewoon tussen de Spanjaarden die daar wandelen met honden, kinderen enz. Af en toe een beetje zigzaggen en maar hopen dat je tegen niemand op liep. En ze keken ook helemaal niet verbaasd over zo’n 30 tal lopers die daar de hele dag op en neer liepen. Ik liep de eerste 5 uur gezellig met een Engelse Susan, zij smeerde zich elke drie rondes goed in met een literfles zonnebrand factor 80 en smeerde mijn nek, schouders en rug daar ook mee in. Wel tekenend voor de sfeer tijdens de loop. Je kwam elkaar steeds tegemoet, groette elkaar en riep een aanmoediging. Een paar lopers hadden zich ‘s ochtends voor de start lief met twee kusjes even voorgesteld.
Er was van alles te eten, van zoet , gedroogde zuidvruchten naar zout, tot aan tortilla’s. Op je startnummer was een soort knipkaart die met een tangetje iedere keer geknipt was zodat je wist hoeveel rondjes je nog moest. Op het laatste, toen ik dacht te finishen, moest ik nog een lusje extra van een paar kilometer om aan de 100 km te komen. Er werd een beetje gezwaaid ga maar die kant op en kom maar weer terug. Alles in het Catelaans dus ik hoop dat ik het goed begrepen heb.
Ik werd 1ste dame in 11.38 u. en kreeg een tas met een trui, een zonnebril, een pet, een horloge, en een halve kilo Serrano ham die ik vanochtend pas in de tas ontdekte omdat het wat begon te ruiken. De organisator was zo galant om me even terug naar het appartement te rijden na afloop, wat een service. Dus kies je voor een vriendelijke en kleinschalige loop, ga dan naar Calella, dichtbiij Barcelona om ook nog wat cultuur op te kunnen snuiven.
Els Annegarn