In 7 weken tijd heb ik land 28, 29 en 30 erbij gelopen, zodat ik nu eindelijk lid ben van de Country Club, een soort wereldranglijst waarop intussen precies 50 mensen staan die allen in tenminste 30 landen een marathon of ultra hebben gelopen. Voor diegenen die geïnteresseerd zijn naar deze website: http://www.countrymarathonclub.com/#!lists–stats/c1ckr
Op 12 maart vertrokken mijn vrouw Manon en ik naar Cyprus om daar mijn 30e land te scoren. Na een voorspoedige reis via Wenen met Austrian Airlines (veel beenruimte en een gratis maaltijd !) en een uur met de Airport shuttlebus kwamen we aan in Limassol en na enig zoeken in ons appartement. Een heel aardige eigenaar verwelkomde ons en vervolgens werden we naar ons appartement begeleid. De eerste indruk was prima, maar hoe meer we rondkeken, hoe bozer we werden. De vloer was bedekt met een dikke laag stof, er stond een afwas in het afdruiprek (waarvan niet duidelijk was of het überhaupt was afgewassen), overal lagen lange zwarte haren (ook in het bed), het toilet liep door, de koude kraan in de keuken deed het niet, etc. Ik dus terug naar “de baas”. Hij zei dat de schoonmaakster had gezegd dat het schoon was, waarop ik vroeg of ze soms blind was. Hij schuddebuikte van het lachen (daar had hij ook een buik voor) en nam mij mee naar zijn vrouw, die hij het verhaal vertelde. Ook zij kwam niet meer bij, waarna we meteen een nieuwe wel schone kamer kregen.
De dagen voor de wedstrijd hebben we doorgebracht met wandelen, shoppen, lekker eten, een trainingsloop en lekker in het zonnetje zitten. Dat laatste gold alleen voor Manon, want ik zat aan een antibiotica-kuur die ik vanwege een mogelijk lichte longontsteking 2 dagen voor vertrek meekreeg van de huisarts en dan is je huid heel kwetsbaar. We zochten dus steeds een terras uit waar ik in de schaduw kon zitten en Manon in de zon. De dag voor de wedstrijd het startpakket opgehaald in het oude havengebied.
Op de wedstrijddag (gelukkig bewolkt) ben ik uiteraard heel rustig van start gegaan en dat ging goed. Ik had niet veel last anders dan dat mijn kop helemaal dicht zat. Na ruim 4 uur kwam ik dolblij over de finish, want ten eerste had ik ernstige twijfels over de afloop en ten tweede had ik landje 30 in de tas ! Het parcours was glooiend en geheel langs de kust. Eerst tot een keerpunt na ongeveer 13 km, daarna terug en langs de start tot ongeveer 30 km en daarna weer terug (opnieuw langs de start tot het laatste keerpunt op ongeveer 38 km. De verzorging was uitmuntend (water, sportdrank, diverse versnaperingen en regelmatig toilethokjes), het publiek enthousiast en de medaille fraai. Geen T-shirt deze keer, want dat moest je kopen en ik heb er al meer dan 200.
Nu ben ik dus nieuw binnengekomen op de wereldranglijst, waar intussen precies 50 mensen op staan die dus allen tenminste in 30 landen een marathon of ultra gelopen hebben. Mijn volgende doel is 40 landen, een aantal dat ik ultimo 2015 bereikt hoop te hebben.
Albert Meijer