Eigenlijk had ik wel ambitie voor Limburg Zwaarste… Na Trail by the Sea snoeihard getraind met o.a. Galgenbergmarathon en nog een duurloop van 45 km en ik voelde vorm in het lijf. De manueel-therapeut had het lijf gedeblokkeerd en dat was wel te merken zeg! Nog even een laatste week van 4 kwaliteitstrainingen (kracht, snelheid, interval etc.) en dan afbouwen maar… Alleen heel jammer, de blokkades waren terug! Eerst stop je het nog weg, maar een dag of 4 voor de wedstrijd is het toch wel zaak om actie te ondernemen… Dus weer langs de manueel en ook de masseur nog eens zijn werk laten doen. Maar de voet voelde niet goed dus mijn ambities gingen de ijskast in en ik twijfelde zelf over deelname! Waar doe je het eigenlijk voor hee? Tenminste dat vraag ik me dan af als m’n lijf niet meewerkt…
Maar vooruit toch maar wel gewoon lopen in Limburg. Mooi weer, goed gezelschap, dus gewoon kijken waar het schip strand. En passant meldt Pascal van Norden op vrijdagavond nog even dat hij ook de 60 loopt, dus daar ging het laatste restje ambitie…
Zaterdag al erg vroeg richting Limburg. Wekker kwart voor 5 en half 6 in de auto. 8 uur daar ter plaatse in een (nog) lege kantine. De 80 en 100 waren om 6 uur al vertrokken en wij (Ron Nagtzaam en ik) waren erg vroeg. Prima dus! Bakkie, krantje, omkleden, nog wat bekenden de hand schudden en naar buiten voor de start. Bewolkt, beetje heiig, goede temperatuur en een super ontspannen sfeer. Willem Muetze benadrukt nog maar eens dat het lastig is in Limburg en dat het vooral om genieten gaat en voila we waren weg.
Vanaf de start gewoon lekker in m’n eigen tempo gelopen. De voet voelde niet heel slecht dus lekker onderweg naar de eerste posten. Wat opviel was een heerlijke route door een Limburg in de voorjaarsbloei. Prachtig man! Leuke verrassing op de eerste post in de vorm van wat wannabe-trailers (goede marathonlopers) hier van Goeree-Overflakkee die vaak in Limburg zijn te vinden en over de supersteile Vaalserberg, na een flinke sanitaire stop op 322 meter boven zeeniveau (jawel!), door naar het beroemde Hijgend Hert in het Vijlenerbos.
Halfkoers en hier komt ook de lus richting Epen voor de 80 en 100 lopers er weer bij. Druk, gezellig, vlaai, bidons vullen, muziekje erbij pakken en 10 minuten later ga ik weer door. Lekker ritme, wel al gevoelige bovenbenen (niet goed genoeg getraind blijkt voor het harde afdalen) en door naar de Eyserbosweg op 47 km. In de aanloop naar Eyserbosweg worden we echter getrakteerd op een fenomenaal uitzicht op de Gulperberg en de camping aldaar. Vorig jaar zaten mijn vrouw en ik daar nog rondom Koning van Spanje dus foto maken, even wappen naar m’n vrouw, die meteen terugwapt dus weer 5 tot 10 minuten staan lamballen. Maar ach, geen ambitie, lekker weer (de zon breekt door) en wat een prachtige on-Nederlandse plek zeg!
Na Eyserbosweg wordt het toch wel lastig. M’n bovenbenen zijn volledig naar de klote, het wordt warm en de route wordt wat saaier (lees veel asfalt) ik pik echter Cinta Groos op (tot dan toe onbekend voor mij) en onze ritmes passen goed bij elkaar. Na al die uren lopen hebben we toch nog voldoende gespreksstof dus de muziek kan ook op standje laag. Nog een enkele klim en dan afdalen richting Imstrade/Heerlen. Vlak voor de finish wordt Cinta (daar nog eerste dame) ingehaald door meneer en mevrouw Braun, waarbij meneer Braun zich drukker maakt om de positie van zijn vrouw dan zijzelve. Ik stel nog voor om (als dat lukt) te proberen het gat dicht te lopen richting dit koppel, maar Cinta wil zich niet laten hazen zoals mevrouw Braun en met op het allerlaatst nog een paar honderd meter verkeerd lopen is het na 6 uur en 44 minuten tijd om te finishen.
Plaats 20 is m’n deel zie ik maandag. Had ik wat minder tijd op de posten besteed dan had het zomaar top 5 kunnen zijn… Ach lekker belangrijk, zoiets is ondergeschikt bij Limburg Zwaarste!
Dat gaat echter wel op een typische manier. Naar binnen om af te melden, dan een foto uitzoeken voor je certificaat en 10 minuten later kun je een handdoek en een certificaat ophalen. Klinkt zo gepiept alleen snapte ik er niet zoveel van (zal wel met de inspanning te maken hebben of zoiets…) en uiteindelijk duurde dit alles dus een uurtje of zoiets…
Conclusie; Limburg Zwaarste is prachtig! Liefde voor de sport, liefde voor het landschap. Low profile en heel hartelijk. Ik ga nog wel vaker bij die Willem Muetze lopen. Wellicht eens die 100 kilometer?
Daarna nog heerlijk lang in de zon aan het bier op het terras gezeten en ’s avonds om 9 uur was ik weer terug op Flakkee. Pittig daagje maar wel ontzettend genoten zeg!
Matthew Arensman