In Oostenrijk had ik mij voorbereid op de 101 km Hollenlauf Sauerland. Een paar keer de Kitzbuhlerhorn op en af gelopen. Omhoog dan wel het grootste stuk wandelend; terwijl er lopers zijn die tijdens de officiele race in ongeveer een uur de top halen op 2.000 meter. Dan praat je over een afstand van 10.1 km met een gemiddeld stijgingspercentage van ongeveer 13 procent oplopend tot zelfs 25 procent!
Op vrijdagmiddag vertrok ik naar Bodenfeld. Na wat files hier en daar ruim op tijd gearriveerd en mijn nummer opgehaald. Even wat verwarring over de starttijd. Er was namelijk ook een wandeltocht van 101 km. Deze kanjers startten om 7.00 uur vrijdagavond. Ik had het gelukkig goed gelezen; de 101 km running zou samen met de 67 km running de volgende ochtend starten om half 7. De hele nacht heerlijk geslapen ( ahum ) achter in mijn bestelwagen met een aanhoudende kletterregen op het dak. Ik moest iedere keer denken aan de wandelaars op die donkere bospaden en aan mijn vrouw die op dat moment in een warm en zacht bed in een 5-sterrenhotel in Wenen lag en me hartelijk heel veel plezier had gewenst.
Enfin…….half 6 op en 4 bananen naar binnen gewerkt. Camelbag op de rug. Loopschoenen aan. Volgens de organisatie zou het de hele dag droog blijven. Dat hebben we geweten. Na ongeveer 3 uur lopen begon het te regenen om niet meer te stoppen tot na de finish.
Het parcours bestond uit een eerste lus van 14 km. Daarna weer langs start – finish en op weg naar een goed uitgezette, maar soms monotone route het Sauerland in. De monotoonheid kwam vooral omdat wij heen en terug dezelfde route moesten lopen. De 67 km en de 101 km hadden zo hun eigen keerpunt. Twee voordelen….je kon moeilijk de weg kwijtraken en je kon je positie in het veld aardig inschatten. Dit laatste was niet altijd motiverend. Het lopen ging mij vrij aardig af. Geen echte zware fysieke en mentale problemen, ondanks de regen en de steeds zwaarder wordende ondergrond. Om de 5 km was er een goed uitgeruste verzorgingspost met alles erop en eraan. Echt Duits! Tijdens de laatste 15 km haalde ik nog wat wandelaars in die intussen bijna 24 uur onderweg waren; petje af!
Na 12 uur en 9 minuten kwam ik over een zo goed als verlaten finish. Gek, he, met dat weer! Ik kon mij gelukkig nog omkleden in het plaatselijke zwembad en ben tevreden met oorkonde en medaille direct in de stromende regen weer naar huis getogen. Heel lang moest ik nog denken aan de wandelaars en traillopers die nog steeds onderweg waren, zwoegend door de Sauerlandse blubber in wind en regen.
Nu eerst een weekje rust en aanstaande zaterdag op naar de 90 km van de Fous Furieux met hopelijk beter weer.
Hans Lems, Wateringen.