Voorstukje:
Vrijdagavond nog even wat motivatie plaatsen voor de Dodentocht die op 100m van mijn deur langs komt en dan in het bijzonder voor Vincent (Meers) die hem met sprekend gemak uitliep, dankzij ons bord natuurlijk. Na 100km Vincent aan te moedigen met een pallet in mijn handen keer ik kapot terug naar huis. Na een schitterende periode in Oostenrijk en Duitsland en meer dan 13000 hoogtemeters later staan we terug klaar voor het grotere werk. Ik kon Deborah dan ook overtuigen om eindelijk eens een marathon te lopen¡ wie begint er nu zijn carrierre met 4 ultralopen?
De Marathon in Monschau was volgend mij de ideale eerste marathon. Lekker veel hoogtemeters (ergens rond de 800) en dus heel veel bergaf lopen, zo was mijn uitleg tenminste. Zaterdag was de eerste dag zonder sport sinds meer dan 30dagen¡ het was dan ook even wennen en toen gingen we dan maar wat wandelen in het mooie Konzen waar de marathon zondag start. Onderweg genieten we van de mooie vergezichten en de lekkere bessen langst de kant. We vonden een rustig plaatsje om te overnachten en waren super gemotiveerd om na een pastaparty met Marc Bemong en Pat Vandebeeck een lekker ijsje te gaan eten.
De start was om 08u00, de wekker stond om 07u00, een uurtje de tijd om in de kleren te springen en 3 studentenkoeken te eten. Het weer is iets naar de koude kant maar het zou al snel opwarmen en zo goed als droog blijven. Ons plan is .. genieten van de natuur en de rest zien we wel onderweg. Aan de start is het al een leuke sfeer en we plaatsen ons redelijk achteraan om niet de snelle lopers te moeten storen. Al snel zitten we in een leuk ritme. Na een kilometer horen we Jacques Vandewal en Els roepen, hey alles goed met jullie? Jaja, en zijle weg..
Bergop proberen we ook zo veel mogelijk rustig te lopen en zo spelen we een hele tijd haasje over met andere deelnemers. De bevoorrading is hier top, er zijn hier zoveel posten dat onzen buik op springen staat en we al eens moeten passen. Het blijft goed lopen en we babbelen de kilometers verbazend snel weg. Telkens staat er een nieuw kilometerbordje alsof we er nog meer net eentje zagen. Km 19 begint het wat te regenen maar gelukkig gaat het snel over en blijft het zeer aangenaam lopen. Onze ademhaling blijft super goed en het ziet er naar uit dat hier niet veel gaat gewandeld worden. Even moet Deborah een klein dipje overwinnen maar het lijkt dat ze die overboord kan gooien alsof het niets is.
Km 25, km 28, km32, het blijft maar goed gaan. Prachtige marathon is dit, genieten van elke kilometer. De voorlaatste klim besloten we ook te blijven lopen, eentje die lang duurt maar heel gelijk blijft lopen, en als een peace of cake gaan we naar boven. Zo lopen we de marathon met sprekend gemak uit, Deborah moest van mij nog even een sprintje van een kilometer plaatsen om twee vrouwen voor te blijven en ook dat deed ze met (minder) sprekend gemak. 5u12 en wat seconden. Weer een medaille rond onze nek en we kunnen tevreden terug kijken. Leuk lopen zo want het is of ik helemaal niet gelopen heb, maar dat zal volgende week wel anders zijn, dan staat er iets zwaarder op het programma en moeten we de klus alleen klaren. Als je kan, blijven sporten en elk moment meepikken!!!!
Paul van Hiel