Vrijdagavond vertrekken naar Hastiere zagen we niet zitten, ik snak naar mijn bed na toch wel wat moeilijkere nachten. Zaterdag moeten Deborah en ik dan vroeg uit de veren. Om 09u00 is de start van de Hastrail, een trail van 49km met ongeveer 1600 hoogtemeters en 12 bergtoppen. Half versuft rijden we vlotjes naar een mooi domein waar ons het volgende mooie avontuur te wachten staat.
Er hangt veel mist maar in de verte herkennen we al snel wat oude bekenden, Joeri Schepers, Ferdinand, Jef, Elsie, Micha… Het is weer een leuk stressloos sfeertje. Joeri weet te zeggen dat hij morgen zelfs een zes uur gaat lopen, goed gek. Mijn trailschoenen blijven nog thuis, die bezorgden me in La Roche blauwe nagels en met joggingschoenen een trail lopen is in feite niet moeilijker. Alé vooruit, de start is nog niet goed gegeven of we zitten al in het bos op en af te lopen. Eerst met 4 Vlamingen op de achterste linie. Het gaat vooral over paddenstoelenleer. De eerste kilometers gaan vlot maar al gauw scheiden onze wegen en lopen we in voorlaatste positie, we moeten doseren en genieten van al dat moois.
De trail is niet echt zwaar met veel goed beloopbare stukken, af en toe een goede kuitenbijter maakt dat we toch snel wat hoogtemeters hebben. Er was een beetje van alles voor iedereen, boompjes over de weg, stenen, wortels, klimmetje, vlak stukje, veel mooie singletracks (waardoor ik de dag nadien de zoveelste teek uit mijn lijf moet plukken, grrr.), modder, enz… Deborah en ik kijken goed rond, we maken de nodige foto’s, spijtig genoeg stond het apparaat slecht ingesteld en zijn de meeste foto’s nog mistiger dan deze dag. We lopen steeds hetzelfde ritme en alles gaat vlotjes, maar vochtig, zweten dat we doen niet normaal, 9 flesjes van van 750ml dronken we leeg en dan nog op de 4 drankposten bijtanken.. Drankposten? Hallo… Chocolade, banaan, snoep, tukjes, zouten nootjes, enz enz enz… Seingevers met hopen, en ongelooflijk hoe iedereen hier samenwerkt, politie, ambulanciers, seingevers, de jeugd, … iedereen leeft mee als een grote familie, zalig gewoon. Deze Hastrail kan al niet meer stuk.
De stukken waar we ons naar boven moeten trekken met koorden zijn heerlijk. Na een zware beklimming en mooie afdaling moeten we even voorbij de plaatselijke markt, mmmmm ik zie daar super mooie druiven liggen en kan het mij niet laten, njam wat hebben deze gesmaakt. Op een bepaalde plek zoemen er eigenaardige motortjes rond ons, Deborah meent een reuzewesp gezien te hebben, ik dacht drones van de organisatie of zo..Later hoorden we dat 25 personen naar het hospitaal moesten voor beten van deze beesten, gelukkig is iedereen ondertussen thuis geraakt.
We lopen zalig verder en kennen maar één dipje. Boven in een wei worden we nog geholpen door een seingever die een stukje meeloopt met ons. Na 49km plezier zit het er op, 8u11 en 19 seconden, dat is de tijd van Deborah na haar sprint toen ik moest passen… ik kwam een seconde later over de meet maar mij gaat het niet om de prijzen. Derde dame in het algemeen klassement is ook goed meegenomen, ook al waren er niet meer dan drie, de fles Gauloise die we kregen daar kunnen we ons drie weken elke dag mee bezatten. Iedere deelnemer krijgt nog een goed bord pasta en we praten nog wat gezellig na. Zeer tevreden vertrekken we en de benen voelen eigenlijk nog goed aan. Op naar de volgende. Oja… de dag later liep ik de Dijkenmarathon in 3u44’37, sorry Joeri.
Hier wat foto’s
https://plus.google.com/photos/110841954524504015038/albums/6056388636812815969
Paul van Hiel