Hallo loopvrienden,
Een marathon lopen met als slogan “hier kom je altijd aan ” kun je op drie manieren uitleggen … Ten eerste: uh…. dat ben ik vergeten. Ten tweede : Je kunt in gewicht aankomen” omdat er op 13 plaatsen proeverijen zijn variërend van een ijsje tot een Italiaans broodje met ham …maar dát is niet de bedoeling, de laatste jaren ben ik al 5 kg zwaarder geworden … Ten derde: je kunt bij de finish aankomen én dat is nu WEL de bedoeling. Want dat was in mijn laatste marathon (Waldniel 7 juli) niet gelukt …. dat heeft mij lang dwars gezeten …. na 61 marathons mijn eerste D.N.F (did not finish), bij de start had ik daarom toch iets van een onzeker gevoel.
Hoe zal ik het zeggen … het is net als met een springpaard dat voor de eerste keer weigert om over de hindernis te springen, die denkt de volgende keer ook van waarom springen? “het is makkelijker als ik er even om heen loop” …. afwachten dus of mijn benen nu ook wéér gaan weigeren. Nu wil ik mij niet gaan vergelijken met een paard… ( vooral niet met een mannelijk paard want daar halen ze meestal iets bij weg waar ik niet zo blij mee zou zijn) maar je moet aan je gevoel toch een uitdrukking kunnen geven vind ik.
Zo en nu het serieuze deel, half tien, wij zijn er aan begonnen! En “wij” zijn 2 andere marathonlopers en ik ! Ja echt, maar 3 lopers die solo gingen lopen. De rest ( 730 deelnemers) doen afwisselend lopend en fietsend de halve of de hele marathon en dat is hier echt een hype! Want binnen een paar dagen is de inschrijving (25 euro) al volgeboekt! Afgelopen jaar liep ik hier een soortgelijke marathon in De Lutte en daar waren wél een honderdtal solo lopers… vreemd ? Of het nu komt dat toen ik mij inschreef de anderen niet meer durfden … is de vraag.
Na enkele meters laten wij de 3e loper al achter ons….en banen wij ons een weg tussen de lopers en fietsers (er werd om de 10 min in groepen gestart ). Leuk toeval: het hotel waar wij logeerden is de eerste proeverij, door de achteringang de keuken in, een lekker bavaroise gebakje eten en via de voordeur er weer uit !
Minder leuk is het om daarna door een weiland met het nog natte gras te banjeren en zien dat mijn metgezel van mij weg loopt én het wordt nog minder leuk als ik (samen met een mooie dame) ergens verkeerd ben gelopen … ( ogen op de weg houden sjefke !)
Gelukkig komen we bij een proeverij op een boerderij weer op de goede route uit, met dit verschil dat mijn enige “concurrent” verbaasd kijkt als ik tegen hem zeg dat ze hier heerlijke zelf gemaakte yoghurt hebben.. als ik vertrek ….en hij net aankomt ! Maar ach hij is 25 jaar jonger en zal mij wel snel inhalen denk ik.
Lastig dat er geen km aanduiding is, toch ook maar eens met de ‘tijd’ meegaan en een modern sporthorloge kopen van mijn “prijzengeld”. Toevallig hoor ik na anderhalf uur lopen van een fietser dat wij bij het 16 km punt zijn. Bij één proeverij gaan wij bij een landhuis via de voordeur over de oude mooie parketvloer de tuin in … op het gazon speelt er dan livemuziek … en je krijgt er de lekkerste hapjes. Buiten een overheerlijk petit-fours gebakje sla ik het meeste over … bang voor mijn maag met nog 25km voor de boeg. De route is ook van alles wat, door gras, zand, bospaden met boomwortels enz en dat is vermoeiend voor mijn oude stramme benen. Maar op een mooi geasfalteerd fietspad door een bos haal ik toch nog 11km/u (volgens een fietser) EN het 30km punt in 2 uur 50 min. Dus voor mijn doen is dat prima … door een heideveld met erg hoog gras én roodharige runderen mét lange horens kom ik op een bospad waar ik met moeite de boomwortels nog kan omzeilen …. het afzien is begonnen …
Een stel “boze bosheksen” dwingen mij tot stoppen om een lekker soepje te nemen …. kom daarna nog maar met moeite op gang … en als ik vraag hoe ver het nog is hoor ik afstanden van tussen de 6 en 12 km …….gelukkig zie ik op een A.N.W.B bord de finishplaats Westerbork (4 km ) staan … zo lang kan het dus niet meer zijn. Over een moeilijk beloopbaar klinkerweggetje van het openluchtmuseum Orvelte sta ik voor een nieuwe verrassing … 238 schapen (als ik goed geteld heb) versperren mij de weg, ze gaan wel allemaal netjes opzij als ik langs wil … op één zwart schaap na … echter na een goed gesprek tussen twee lotgenoten kan ik weer verder. In de verte hoor ik de speaker, eindelijk de finish komt in zicht …. een hobbelige landweg in de laatste km dwingt mij helaas tot een stukje wandelen …. En daar, plots sta ik voor de finish….. 4.35.18. En daar moet ik het maar mee doen.
Cijfers : die zijn er eigenlijk niet… ja’, ik ben voorlaatste geworden van 3 deelnemers…en dat ook nog met een stukje afkorten! Samenvattend: leuke marathon om eens een keer te lopen. Het weer speelde natuurlijk ook mee, en de organisatie is goed en vriendelijk !
Verbeterpunt bij deze 3e editie van de Loop|Fiets|Proef|Marathon|Drenthe: routeaanduiding niet altijd duidelijk (kleine bordjes) en soms maar hier en daar één klein lintje. En bij de proeverijen was er niet altijd drinken (water).
Persoonlijk: laatste km 10 km zwaar gehad, vooral op de moeilijker beloopbare stukken zoals op heide en zandpaden, geen kracht en souplesse meer.
Het was mijn 62e marathon (hindernis) .. en een goed springpaard springt niet hoger dan nodig is want er komen (hopelijk) nog meer hindernissen op je pad.
De allervriendelijkste groet:
Jef van de Weerdt
(jefvandeweerdt