Bierbeekse marathon waar is dat nu weer? Het zal snel duidelijk worden. Op zaterdag 20/09 loopt Louis Hufkens zijn 200ste marathon¡ 200 marathons, ongelooflijk en hij ziet er nog goed uit. Dit willen we niet missen en dus wijle op weg, Deborah zal er haar eerste vlakke marathon lopen en ik zal haar daar proberen bij helpen. Net op tijd komen we aan in de sporthal waar al een gezellige sfeer hangt, veel bekenden en iedereen heeft er duidelijk veel zin in. De zon is nog eens van de partij en we gaan zweten zoals we al lang niet meer gedaan hebben.
Om 11u is de start, we vliegen als een speer vooruit en al gauw lopen we in zo goed als laatste positie. We moeten 3 rondjes van ongeveer 14km doen en aan elke bevoorrading mag men genieten van een trapist???? Daar doen wij niet aan mee, het is een leuk idee maar in mijn ogen toch wel heel ongezond van tijdens zo’n inspanning alcohol te drinken. Het parcours is mooi, veel mooie huizen, vriendelijke mensen, leuke seingevers, ze hadden er weer werk van gemaakt. Maar vlak lopen wil ook zeggen dat er geen momenten van recuperatie zijn en dat heeft Deborah wel geweten. Na 24km zat ze al goed stuk en was de vraag hoe we dit gingen uitlopen.
Door de warmte (het was op momenten echt wel heel warm) werd het voor mij ook wel zwaar om zo onder mijn tempo te lopen, maar we zijn wel meer gewoon. De rondjes gaan redelijk goed maar de laatste 5km waren er teveel aan, het is harken om nog wat tempo te vinden, ik heb haar nog nooit zo zien sterven. Leuk hé, sporten. Uiteindelijk is de enige optie wat doorbijten en met zweet en bijna tranen komt toch die mooie groene finishboog tevoorschijn, op zo’n moment is zo’n boog bijna zo mooi als een regenboog. Ik doe nog even een vreugdesprongetje want 5u09.06 moet zowat mijn langste marathon zijn. Een omgekeerd PR.
Na de marathon is het nog gezellig kletsen onder vrienden en even luisteren naar de speech van Georges Desmul, die deze met liefde voor zijn goede vriend Louis gemaakt heeft. Veel respect hebben de mensen niet want 10 minuten zwijgen en iemand plezier doen kan er niet meer af, maar als ze de reuzetaart aansnijden zijn ze er wel als de kippen bij. Soit, het is de ziekte van deze eeuw zeker. We krijgen nog een maaltijd (frit met vlees) en een zak met suikerwafels, rijst en een fles trappist. Een geslaagde organisatie, proficiat het hele team en Louis met zijn 200 marathons! Deborah doet er mij aan denken dat ik zelf even gek ben want op de helft van de tijd al aan 178 zit ondertussen. Tja, zot zijn doet geen zeer zeker.
Maar waarom nu die Bierbeekse marathon??? Tja, net zoals ik Joeri Schepers een poets bakte was het nu de toer aan Ferdinand die de dag nadien in Hilvarenbeek ging lopen en ik voor gek verklaarde.. Ons plan was anders ook niet naar huis rijden, zowat 50 minuten van Vorselaar maken we ons bed op en gaan wat verder nog nootjes rapen, na een goed volle zak noten zijn we moe genoeg om te slapen. Om 5u in de ochtend begint het te regenen, o o en we staan op zo’n veldwegje waar we straks niet meer uit raken, dus even op blote voeten verder rijden. Onderweg komen we 2 fietsers tegen die elkaar vasthouden om niet om te vallen, ik twijfel dat die ook een biermarathon gelopen hebben.
Om 08u00 is het nog aan het regenen en we denken er aan om toch naar huis te rijden, maar in de verte klaart het op en we rijden naar Hilvarenbeek, zondag 21/09/2014 is hier de Beekse marathon en dat is net ook vandaag, dat kunnen we toch niet laten liggen en ik schrijf me maar in. Ferdinand en Marielouise (zijn madam) lachen zich een breuk dat ik daar ook weer sta. Verder weer veel bekenden, Vincent Meers, mijn goede vriend zegt wat ziekjes te zijn en loopt daarom maar een fantastisch PR 2u48.11 om er snel vanaf te zijn, met die tijd was hij dan ook eerste in het klassement.
Deborah gaat me weer eens begeleiden met de fiets. Ondertussen is de hemel blauw geworden en in de zon toch weer lekker warm. De start om 11u en we lopen 4 verschillende rondjes. De eerste kilometers waren zwaar en de stijfheid moet wat uit de benen gelopen worden. Deborah ziet dat het mijn dagje niet zal zijn omdat ik niet veel zeg, de kilometers gaan in het begin wel vlotjes voorbij maar veel energie zit er niet in mijn beentjes, ik heb dan ook twee weken geen meter gelopen buiten gisteren. We gaan het verhaal niet te lang maken, na 33km neem ik een gelletje en had het beter niet gedaan, mijn maag krimpt in elkaar en het is moeilijk om niet te braken. Van dan krijg ik amper iets binnen en is het leeglopen elke kilometer meer. Na 42km staat de klok op 3u57 en daar ben ik wel tevreden mee. Bij de prijsuitreiking blijkt dat ik nog op het podium mag, tweede in mijn categorie en een beker, joehoe. Die van Vincent was maar een klein beetje groter.
Alé nog 22 en ik krijg misschien ook een taart.
Never give up.
Paul van Hiel