De recuperatie verloopt elke week vlotter en dat is een goed teken. Vrijdagavond vertrekken we richting Spa voor onze volgende uitlaatklep. Rond 21u30 staan we iets verder dan de start en zijn we klaar om te dromen van een mooie wedstrijd. Na een goede nachtrust eten we snel wat studentenkoeken en maken we ons klaar. De inschrijving gaat zeer vlotjes en al snel staan we klaar in de startblokken. De zon is van de partij maar verdwijnt net voor we vertrekken.
Ik liep hier al eerder maar Deborah weet nog niet wat haar te wachten staat, 56,9km en 2096HM, vier rijkgevulde bevoorradingsposten en veel bergop bergaf, de rest zien we wel onderweg. De eerste uren is het wat lastig lopen omdat de bezempaarden dikwijls niet ver achter ons zijn. Een tijdslimiet van 6 km/u moet wel lukken zeker. We krijgen toch wel zware hellingen voor de voeten, wat moet ik vorige keer goed gezeten hebben want toen leek alles zo makkelijk. De eerste bevoorrading zijn we 10 minuten voor de tijdslimiet, snel onze zakken vullen en weer verder dan maar. Ik ben gewapend met twee bussen drank en let er goed op dat Deborah en ikzelf genoeg eten en drinken.
Na drie uur droog lopen valt er plots SPA met bakken uit de lucht… We trekken er ons niet veel van aan en proberen telkens tempo te houden. Het is afzien en genieten tegelijk, de vele regen heeft het parcours plots heel wat zwaarder gemaakt. Mijn benen voelen heel goed aan maar die rotte Salomons aan mijn voeten, die moet ik echt niet meer hebben. We krijgen veel afwisseling van natuur, alleen het weer blijft zoals het is, nat en natter. De bevoorradingen zijn echt superdeluxe, nooit gezien, en eigenlijk een beetje niet het beeld van hoe een trail zou moeten zijn, maar klagen doe ik niet, eindelijk eens een organisatie die veel te veel geld vraagt maar waar ik mijn rugzak kan volproppen met repen, gelletjes en suikerwafels, het weegt op den duur veel maar ik was toch 2 kilo vermagerd.
Alé terug naar de wedstrijd, halfweg zitten we nog mooi op schema maar Deborah begint de hoogtemeters nu toch wel al goed te voelen, misschien is het wat teveel voor iemand die nog niet zo lang loopt bedenk ik mij, we moeten wel zorgen dat het leuk blijft. We lopen na 35km al terug tussen de mensen, dat geeft motivatie, we gaan niet laatste zijn, ook aan elke post zien we meer en meer opgevers. Na 40km zitten de meest technische stukken er op, maar Deborah haar knie is nu hard beginnen pijn doen, het is doorbijten om tijdens de afdalingen meters te maken, ze zet verder op karakter en ik probeer haar zoveel mogelijk moed in te spreken. De laatste 3km zijn nog hard maar als ze plots achter een bocht die boog ziet is alles weer vergeten, een medaille en een t-shirt als beloning, we zijn fier op ons zelf! 9u13 en wat seconden, das zeker niet slecht, we did it!!!
Een zware editie die kon tellen, en als er één minpunt was aan het hele gebeuren… op de medaille staat 2015 maar op de kleine letters hebben ze zich vergist en staat 2014… We hebben echt genoten met volle teugen! Ne goeie warme douche en nog even blijven plakken met Ferdinand en vrouwtje en terug on the road. Oja en zondag 29/03/2015 ging ik wat uitlopen in Loos, ben gestopt na 43,69km op 4u10, het zou wel gelukt zijn om de zes uur vol te lopen en die 60km te halen maar een mens moet soms verstandig zijn en wat rust inlassen. Volgend weekend verplichte rust…maar we vinden wel iets anders.
Hop hop, positief en vooruit kijken hé.
Paul van Hiel