Na een weekend Castricum en Rotterdam marathon was het even afwachten hoe de benen na 5 dagen herstel zouden zijn voor de 100 van Limburg. Maar als je gaat lopen op een evenement van Willem en Annemarie heb je altijd dat beetje extra om te starten en met een beetje geluk de finish te halen. Het is iedere keer weer fantastisch om het enthousiasme van die 2 kanjers en hun vrijwilligers te beleven. Ik moet er niet aan denken als ze er mee zouden stoppen…..wat blijft er in Nederland dan nog over aan trails zo goed georganiseerd en met zulk bescheiden inschrijfgeld.
Okee, niet doemdenken, eerst maar weer eens deze trail proberen af te werken. Vrijdagmiddag stond ik om ongeveer 16.00 op de parkeerplaats met de camper. Ik was niet de enige; al gauw stonden we daar met z’ n vieren. Later zou blijken dat wat deelnemers in hun auto hadden overnacht…..de echte kanjers!
De start van de 80 en de 100 zou plaatsvinden om 6.00. Vroeg op dus en een half uur voor de start het gezellige, nerveuze prepair for race gedoe in de kantine, waarbij Willem en Annemarie iedere deelnemer hartelijk begroetten. Nog even snel in de rij voor het toilet, de laatste gear -check en weg gingen de ongeveer 160 man en vrouw op de 2 afstanden. Zoals altijd ben ik weer als een van de laatste weggegaan. Te snel starten is voor mij vragen om moeilijkheden.
Al gauw was het startveld veranderd in een lang lint. We hadden schitterend weer voor de boeg en een mooi en droog parcours. Wat kon er fout gaan? Toch hoorde ik van mijn vrouw dat gedurende de dag mensen problemen kregen met de wat onverwachte warmte. De lucht was droog en daardoor leek het of je minder vocht verloor. Niets was minder waar; na ongeveer 60 km kwam ik er achter dat ik het eerste gedeelte te weinig gedronken had. Op 80 km begon ik de omgeving voor een doedelzak aan te zien. Dit had ik een lange tijd niet meer meegemaakt.
Ik had in mijn buidel nog een halve liter cola zitten die ik in een keer naar binnen heb gegoten. Daarna begon ik weer een beetje mens te worden. De tijd van vorig jaar zou er niet meer inzitten, maar een tijd rond de 13 uur moest nog wel te doen zijn. Het bord laatste km gaf mij weer wat extra energie om te finishen net onder de 13 uur.
In de kantine moest ik toch van Willem weten of de omgelegde lus bij Valkenburg niet veel zwaarder was dan vorig jaar. Nee, hoor, was het antwoord, zelfs een paar 100 hoogtemeters minder zwaar. Ik kon het niet geloven en mijn benen ook niet.
Al met al was het weer een onvergetelijke traildag. Hulde en een dikke pluim aan Funrunner voor het enthousiasme, de tijd en energie in het uitzetten van de routes ( en naderhand weer ophalen van linten en bordjes) en de gezellige verzorgingsposten. Please………ga zo nog jaren door. Dit kan ik als fanatieke trailloper niet missen!
Groet,
Hans Lems