Afgelopen weekend heb ik deelgenomen aan de Hexenstieg Ultralauf in het Harz middengebergte in Duitsland. Dit jaar werd deze loop voor de vierde keer georganiseerd en is een kleinschalige loop met een gelimiteerd aantal deelnemers van slechts 40 lopers. Al voor ik me inschreef had ik geconstateerd op de DUV site dat er in de voorgaande jaren nog geen Nederlander in de uitslagen te vinden was geweest. Nu, na afloop, vraag ik me af waarom dit is want deze loop verdient zeker aanbeveling. Dit schrijven dient dan ook meteen als een promotie ervan.
Er waren dit weekend twee lopen, de Hexenstieg en de Hexentanz. De Hexenstieg waaraan ik heb deelgenomen begon vrijdag ochtend om 6 uur in Ostenrode am Harz, vervolgens via een noordelijke lus, over de hoogste berg in de Harz, de Brocken, naar Thale aan de oostkant. Dit punt lag op 114 km. Vanaf Thale werd via een zuidelijker lus weer terug gelopen naar Ostenrode. Dit bracht het totaal aantal km´s op 219 km. De Hexentanz startte op zaterdagochtend in Thale en voerde naar Ostenrode en was zo´n 105 km lang.
Alle deelnemers arriveerden op donderdag in het hotel waar de briefing was en waar ook gezamenlijk de maaltijd werd genuttigd en een overnachting was geboekt voor een ieder. Dit was een goede gelegenheid om wat nader kennis te maken en bracht een ontspannen sfeer. Toen ik mijn kamer opzocht kwam ik tot de ontdekking dat ik niet alleen de kamer moest delen met een andere loper, iets wat ik al min of meer had verwacht, maar zelfs een tweepersoonsbed moest delen met een voor mij wildvreemde Duitse loper. Dit had ik dus niet verwacht maar hij zag er niet uit als iemand die van de situatie misbruik zou maken en hij had van mij evenmin iets te vrezen dus de situatie maar geaccepteerd zoals deze was. We kwamen om te lopen en de rest was minder relevant.
Na een nacht toch wel wat minder geslapen te hebben ging de wekker al weer vroeg voor mij en mijn slaapmaatje. Om 5 uur was het gezamenlijke ontbijt. Hier me flink tegoed gedaan aan het aanbod. Om 6 uur vertrokken we met ons allen, onder aanvoering van de organisator, Michael Frenz, op een sukkeldrafje naar het begin van de loop, zo´n km van het hotel. Hier op een groepsfoto gegaan bij het officiele Hexenstieg bord en om 06u15 werden we losgelaten en begon de lange tocht. De eerste km´s ging het bergop over een breed pad. Hoewel ik diverse hier tegenop zag lopen hield ik het lekker bij strategisch wandelen. Afdalen en vlak haalde ik weer vele lopers in. Na niet al te lange tijd liep ik in een groepje van een man of 4 op plaatsen 6 t/m 10. Het lopen ging lekker, voelde me sterk en het was prachtig (loop)weer. Na een km of 25 viel ons groepje uit elkaar, twee bleven er achter en kwam ik samen te lopen met een Oostenrijker, Helmut. Na nog enkele km’s haakte zowaar mijn slaapmaatje aan. Zou er dan toch iets moois opgebloeid zijn tussen ons die nacht? Deze Mario had twee weken eerder de Junut gelopen en nu weer zo’n lange loop. Best wel een prestatie. Zo zijn we gedrieen verder gelopen tot na de top van de Brocken. Hier was er wat miscommunicatie betreffende een korte pauze en zijn Helmut en ik Mario kwijt geraakt die er te snel vandoor ging om door ons nog bijgehaald te worden. Verder met Helmut samen gelopen, dit ging goed tot ik in een energie dip kwam zo rond de 80km. Bij 85 km zou er een verzorgingspost zijn waar ik hoopte mijn energie weer wat aan te kunnen vullen. Hier inderdaad wat gegeten en gedronken maar voelde meteen al dat dit verkeerd viel. Na vertrek van deze post kotste ik al na de eerste bocht de inhoud van mijn maag weer uit. Dit luchtte wel op en weer verder gelopen, echter wel met een nog steeds lege maag.
De volgende verzorgingspost was op 102 km en hier had men de lekkerste soep ter wereld. Onbeschrijflijk hoe ik hier van opknapte. Ook nog diverse chocolade genuttigd en ik was weer als herboren. Met nieuwe energie en met mijn trouwe metgezel Helmut vertrokken naar het “keerpunt” van de loop, Thale. Voor mezelf had ik de wedstrijd in twee delen gehakt met twee finish plaatsen. Ik beschouwde de eerste race van Ostenrode naar Thale en de tweede race van Thale naar Ostenrode. We bereikten Thale om een uur 11 ’s avonds en hier was tevens een dropbagpunt. Verse schoenen en sokken aangedaan. Warme kleding voor de nacht in mijn rugzak gepropt, lang shirt aan en een voedzame bak pasta gegeten. Helmut had een poging tot slapen gedaan en even na middernacht gingen we op pad voor deel 2. Na Thale gingen we via een andere route weer terug naar de verzorgingspost met de SOEP! Een motiverend vooruitzicht! Hier weer genoten van de soep en nog steeds sterk voelend weer vertrokken. Helaas kon Helmut steeds minder snel. Dit was een lastig moment. Ik weet dat het goed is om, zeker in het donker, een team te vormen maar aan de andere kant kon ik me ook niet laten ophouden. Het was een droevig gezicht om zijn lampje steeds meer achterop te zien geraken. Al snel haalde ik nog twee lopers in, ik had hoop dat mijn ex hier aansluiting bij zou kunnen vinden.
Bij 160km was het volgende verzorgingspunt, dit was 38km na het vorige, best wel een eind zonder verzorging dus. Enige mogelijkheid was een tankstation na 15 km wat pas om 5 uur open zou gaan. Laat ik daar nu net om 5 over 5 aankomen en heb als eerste klant water en een koffie (om wakker te blijven/worden) gekocht. De lopers die ik eerder had ingehaald waren niet bij het tankstation langs gegaan aangezien ik ze na mijn tankstop weer inhaalde. Bij 160 km was weer een verzorgingspost, hier was ik suf genoeg om mijn stokken te vergeten bij vertrek. Iets waar ik pas na ruim een km achter kwam. Weer teruggekeerd, stokken opgehaald en nogmaals vertrokken. Stom, stom, stom.
Er kwamen nog enkele lastige stukken met veel stenen en boomwortels, gelukkig liep ik hier tijdens daglicht en was het nog steeds droog, hoewel wel dreigend met regen. Er was nog een berg, de Wolfswarte, te beklimmen via een steil, rotsig en erg nat “pad”. Hierna was het min of meer alleen maar afdalen tot aan de finish zo’n 25 km later. De laatste km’s was het gaan regenen maar dit waren mijn snelste km’s omdat ik meende dat een sub 37 uur finish er nog (net) inzat. Mijn eindtijd van 37 uur en 02 minuten geeft aan hoe frustrerend dicht ik erbij ben gekomen. Mijn positie is uiteindelijk 7e overall geworden. Met dit resultaat ben ik zeer tevreden. Hoewel er toch nog steeds een gevoel knaagt dat indien ik niet zus of zo er een tijd onder de 37 uur in had gezeten.
In het hotel een zeer welkome douche genomen en in mijn slaapzak in de auto gekropen. De volgende ochtend om 7 uur was het gezamenlijk ontbijt en aansluitend de oorkonde uitreiking aan alle die gefinisht waren ceremonie. Die ochtend trof ik ook mijn beide exen weer. Mario was zo’n drie uur voor mij als vierde over de finish gekomen terwijl Helmut heel sterk had door geknokt om 6 uur na mij als 16e over de finish te komen. Het deed me goed om te zien dat deze personen die ik nog maar zo kort kende het hadden gehaald. Blijft een uniek wereldje dit.
De uitreiking was ook een mooie ervaring. Iedere finisher van zowel de Hexenstieg als de Hexentanz werd persoonlijk naar voren geroepen, ging op de foto en ontving een oorkonde met tijd en positie erop. Het persoonlijke aspect maakt deze loop extra aantrekkelijk. Ook de aanloop met de gezamenlijke maaltijd en ontbijt en dan als afsluiting weer het gezamenlijke ontbijt waar iedereen zijn/haar ervaringen kan delen maken dit wat mij betreft een bijzonder sympathieke loop. Vanwege dit karakter is ook het aantal deelnemers beperkt. En dit allemaal op slechts enkele auto uren vanaf Nederland. Zeker een aanrader deze loop!
Peter de Krijger