Zo’n 2 weken voor de Zugspitze wilde ik er nog een paar stevige trainingen uitgooien. Maar alleen lange trainingsuren draaien is toch niet een van mijn sterke punten. Snel nog even op de Ultrakalender gekeken en jawel, er werd nog een etappekoers van 4 dagen naar Maastricht georganiseerd; de tweede helft van het Pieterpad. Nu is lopen in Nederland niet mijn favoriete hobby, maar goed, je moet je grenzen verleggen. De koers werd georganiseerd door ROG uit Groningen. Al snel kregen we groen licht via de mail van Sietze, een van de organisatoren. Samen met Martha heeft hij de hele race voorbereid en begeleid. Woensdagavond moesten we verzamelen op een camping dicht bij Vorden. We, mijn lieftallige vrouw had mij gebracht vanuit Wateringen, maakten kennis met de organisatie, de 7 medelopers en een begeleidende fietser.
Het plan was als volgt……6 uur opstaan, 7 uur ontbijt en om 8 uur starten. Iedere avond werden de route en de aanwezige verzorgingsposten goed doorgesproken. Geadviseerd werd om wat met elkaar te lopen, zodat je niet teveel alleen kwam te zitten bij het eventueel verkeerd lopen (vooral voor mij zeer nuttig).
Het zijn 4 hele leuke, gezellige en zware loopdagen geworden. Iedere dag etappes rond de 65 km over verharde en onverharde Pieterpadroutes uitgezet met rood/witte bordjes. Een afwisseling van trailpaden, weilandstroken, asfaltwegen en dorps/stadpassages. Wat mij als Randstatter echt opviel was de vriendelijkheid en de gezelligheid van de mensen aan de oostkant van Nederland. Route even kwijt, watergebrek (op de hittedag 35 graden onze camelbags onderweg kunnen vullen met ijsklontjes), telefoon verloren of een gewoon kletspraatje………deze mensen staan voor je klaar.
De laatste etappe eindigde op de St. Pietersberg bij de startpaal van het Pieterpad. Vastgelegd op de gevoelige plaat en weer naar beneden naar de parkeerplaats waar het tijd werd om afscheid te nemen van de hele ploeg. Dank Sietze en Martha van ROG en alle medelopers voor deze hele leuke en sportieve loopdagen.
Groet,
Hans Lems