De 6u van Aalter, bijgenaamd de sauna van Aalter. De Belgische Sahara was een beter gekozen naam…
{b}Voorafgaande feiten{eb}
Aangezien we wisten dat het hier warm ging zijn had mijn inspanningsfysioloog, Karel Pardaens, voorgesteld om twee dagen ervoor al te starten met ORS. Ik ben een ‘salty sweater’ en verlies dus enorm veel zouten … ’s Avonds begonnen we alweer aan ons speciaal dieet. De volgende ochtend nog snel even het weer bekijken (28°C met real feel tot 32° C), batterijtjes halen voor de polar en een woestijnpet. We besloten om wat vroeger op te rijden naar Aalter, dan waren we zeker op tijd…Mja, behalve in België: eerste prijs in file, wegenwerken en stakingen … Wat doe je dan zoal … Naar uw buitentemperatuur kijken (30.5°C) … Na 2u kwamen we net voor 12u aan in Aalter. Nog snel omkleden en huppekee.
{b}6u van Aalter{eb}
Het plan was om rustig te beginnen … In het begin kon ik de hitte blijkbaar nog goed verdragen, desondanks de real feel van 31°C die ik in de ochtend al bekeken had. Ik ging voor een strategie van denken in 4km. Dat waren twee rondjes en een beetje goed voor de split moraal. Na 8 km had ik nog altijd een goede tijd. Ondertussen had Martino Corneillie me al terug voorbij gelopen. Die waren vlotjes een praatje aan het maken terwijl ze aan het lopen waren. We hadden een paar schaduwzones en uiteraard zocht ik deze altijd op. Ondertussen hadden we ook al een spons genomen om water over het petje te kieperen. Ik bleef doorrekenen en zei tegen mezelf dat het wel goed ging komen de eerste 15 km. Dan had ik een 30 km split op 3u, wat nog doenbaar was. Onderweg zei een loper tegen mij, als ze hier zo de sponsen blijven weggooien zitten we straks zonder. Ik vertelde hem dat ik mijn sponsen aan elke stop wisselde met een andere. 15km op 1u26m. Hmz ik loop boven tempo dat is goed. Wel beetje vreemd want ik moet altijd maar tempo zakken. En dat werd even later al snel duidelijk dat het tempo niet zo vlot meer liep. Martino Corneillie dubbelde me al eens. Goed bezig zei hij, ik riep terug dat het toch geen nieuwe PR ging worden. Op 24 km had ik al door dat een verre afstand er niet in zat vandaag. Ik ging voor plan B. Pff, eventjes een ganse ronde wandelen, we zitten nu vermoedelijk op de geschatte 28°C met een real feel van 32°C, maar die 30.5°C die kon natuurlijk ook, of nog hoger. Niet aan denken, gewoon anticiperen op wat je kan Kevin. Ik dacht toen dat ik de enigste of de eerste was die begon met wandelen. Denken in 17 km splits … 17 km tempolopen en dan eventjes wandelen. Ik begon zo veel te drinken en te eten, maar na 3u had ik nog maar 27 km en al twee keer gewandeld. Ik rekende eventjes uit hoeveel vocht ik had opgenomen en wat ik al gegeten had. Op 3u had ik al 8 liter waters, cola en sportdranken gedronken. Bananen, peperkoek en appelsienen gegeten … Ik verschoot hoeveel vocht ik al had opgenomen. Dat was al meer dan ik ooit had gedronken tijdens trainingen of wedstrijden. Maar meer kon ik ook niet echt meer aan. Het volgende rondje keerde ik even om zodat ik naar het toilet kon gaan. Tijd voor plan C. Gewoon targetten op de Marathon en Ultracup minimumafstand, zijnde minstens een marathon op 6u lopen. Meer mag, maar we gingen hiervoor ons lichaam niet door de rooie halen. Tenslotte had ik al anderhalf uur in D2 gelopen met een hartslag van rond de 175-180 BPM’s, en mocht ik al blij zijn dat ik deze erna toch nog rond de 165 BPM kreeg, limiet D1. Gewoon wandelen, het lichaam krijgen we niet gekoeld en het vochtverlies krijg ik nooit van mijn leven bijgebeend. Af en toe liep ik nog eens, maar het werd vooral wandelen. Mieke Dupont en Veerle Beernaert, Xavier Verbruggen bleven maar gaan. Gert Mertens zag ik ook nog geregeld, maar aan de leiding stond niet Xavier of Gert, maar iemand onbekend voor mij. En toen viel mij op dat Frankie Leus (voor een of andere bizarre reden denk ik altijd dat hij Jackie Leus noemt) mij niet meer gepasseerd was. Martino moest me ook al eens gepasseerd zijn. Enfin ineens kwam ik Martino tegen langs het parcours. Hij dacht aan het begin van een blessure en was gestopt op 30 km. Ik bleef maar doorwandelen, km’s nemen en wat voorbereiden op de dodentocht. De spiertjes moesten vandaag niet veel doen, maar het lichaam zag af op andere gebieden. Ik had ook mijn vochtopnames geminderd. Het was toch maar wandelen (later zal blijken dat ik toch een fout maakte). Op het einde vroeg ik aan iemand of ze een mopje konden vertellen, maar die verstond me blijkbaar niet goed. Wat later naderden we de 5u. Ik zei tegen het publiek: ‘Naar het schijnt geven de bewoners hier na het sporten een gratis pintje!’. Ze moesten ook eens lachen. Man man man. Ik had hier wel een kwart vat aan verschillende dranken afgezopen, maar lopen daar had ik geen zin meer in. Nochtans was het weer ondertussen een pak aangenamer. Af en toe liep ik nog wel eens, vooral in de schaduw, na de volgende lading koud water. De loper die over de sponsen vertelde had ook gelijk gekregen, sommige lopers waren op zoek naar een spons. Ik was een ronde bijna zonder gevallen en had mijn spons sindsdien zorgvuldig bijgehouden. Ik vroeg Mieke of ze haar 60 km training had gehaald, maar ze wist te zeggen dat ze gestopt was op 50 km. Ik lachte terug, dat zullen er meer zijn dan mij alleszins. Martino bleef zeggen: ‘Goed bezig, komaan hé’. Bijna 6u wedstrijd, ik begon de lopers en loopsters te feliciteren. Uiteindelijk hadden we toch nog 47,010 km. Mja beetje stom misschien…Misschien had ik dan toch beter voor de 50 km gegaan. Ach ja, weet je het lichaam zal me er dankbaar voor zijn. Ik kwam op de weg naar de sporthal Dirk Adriaenssens tegen. Hij had 53,322 km. Had ik dat geweten, had ik nog wel wat extra gelopen grapte ik. Nee, laten we eerlijk zijn, ik ben geen zonneklopper. Ik ging mijn chip afgeven maar toen ik in de rij stond aan te schuiven merkte ik dat mijn bloeddruk aan het dalen was. Ik dacht dat ik wel even kon blijven aanschuiven, maar na een paar minuten wachten besloot ik toch om de rij te verlaten en even te gaan zitten. Ik ging zodat mijn bloeddruk zich kon stabiliseren. Heidi maakte me attent dat ik bleek begon te zien en ik vertelde haar wat ik voorhad. Ondertussen dronk ik ook nog een fanta. Daarna leverde ik mijn chip in. Ah de man van de vzw zei men tegen mij (ten gepaste tijden zal ik dit wel vertellen). Klopt zei ik. De tam tam gaat precies overal rond. Ik douchte me, at nog wat zoute chips en ging door naar een werk collega en zijn partner, die voor ons nog hadden gekookt.
{b}De eerste uren na Aalter{eb}
De vrienden dachten dat ik een héél paard kon opeten. Maar al snel vertelde ik dat wij tijdens het lopen zoveel drinken en geregeld iets eten omdat wij dit al nodig hebben tijdens de inspanning. Het werd nog een leuke avond, maar het lichaam was toch niet helemaal in zijn plooi. De volgende ochtend had ik nog altijd een vochtgehalte tekort van 1,6 liter. Maar elk glas dat ik uitdronk, kon ik wederom naar het toilet. Enfin in Steenbergen hadden we een vochttekort van 2,2 liter. En we gingen ons vandaag niet inspannen, dus geen probleem. De dag erna hervatten we de trainingen voor de 6u van het Amsterdamse Bos, met de Dodentocht en IFFM er nog eventjes tussen. Mits wat aanpassingen op advies van Karel Pardaens, sinds mijn inspanningstest, hadden we ook D2 en D3 lopen ingepland en ik plaatste het roeien ook terug in mijn trainingsschema. 1u roeien aan 35 SPM’s per minuut here we come. Maar de eerste training werd eentje van 20 minuten, 25 SPM’s en baden in het zweet … Op een jaar tijd kan je veel verleren …
{b}De nabeschouwing{eb}
De 6u van Aalter wordt eentje van mijn favorieten. Vroeg of laat zal ik wel een manier vinden om deze Belgische Sahara te temmen…We hadden weer veel informatie verzameld, weer wat extra ontdekkingen gedaan en weer eens wat extra confrontaties gehad. Moeder Natuur had ons weer wat wijzer gemaakt. De eerste had in zijn eentje een estafette team bijgehouden. Wat een raket! Bjorn Bonny had een paar dagen eerder nog stress, maar hij haalde in deze temperaturen toch meer dan 59 km. Net zoals Dieter Vandamme die bijna 59 km liep. Mijn tweede ultra, wederom in het geheugen gegrift … En zo sluiten we af met de woorden van Winston Churchill: ‘Success is going from failure to failure without losing your enthusiasm’!
Kevin Simons
(kevin.simons3 <> telenet.be)